piaszczysty brzeg mola na zaspie

ja oddech ciemnogłębna otchłań

zielony akwen lasów

opływ motławy

ból co studnię wypala



miliardy mil ciemności

sprawiły że czuję się mały

skrzacie łódki na plaży nocą

a ja zostaję przy łzach

król kropel

jakie to uczucie

jak mam się czuć co się stało

że boimy się słońca



wszystko tak dobrze ułożone

lecz w środku gryzie

kim jestem

w pełni tamnarem

gdzie wilk skowycze w stalówce pióra

Nie znam się na poezji, więc nie potrafię cię dokładnie ocenić. Mimo wszystko wiersz mi się podoba.

Mimo to dziękuję za przeczytanie i za to , że się podoba

z ukłonami wodoryt

ładne...zwłaszcza końcówka..."gdzie wilk skowycze w stalówce pióra"...



Pozdrawiam I.I.

Mam tylko jedno pytanko - co to jest tamnar? Dopóki się nie dowiem, niczego nie oceniam, bo wydaje mi się, że dużo z sensu wiersza umyka, jeśli nie zna się tego słowa:)

pozdr:*

tamnar- to kochanka nocy,woda,słońce,pomarańcza,srebrna pani,księżyc, takie (tylko parę znaczeń tej przenośni)...z ukłonami wodoryt