przeklęta niemoc ziemska -

duszą duszą

nasze ciała

No nie rozumiem niestety.

duszą duszą

nie rozumiem. Wszystko byłoby dobrze, gdyby liczba mnoga w pierwszym wersie, ale jest pojedyncza. Więc kto dusi? Jaką duszą? Blondynką jestem.

Ja to rozumiem tak: Duszą nas na tym świecie wizją Duszy. Duszą duszą Ja bym drugą napisała może wielką literą?

Tyle tylko, że jeśli wpadłam na właściwą interpretację, to nie pasuje mi początek. Bo to, że przyduszają nas wizją duszy nie jest źródłem niemocy. A jeśli jest, to ja współczuję takim osobom



Niemniej jednak, pomysł niezły od połowy

Ja tez zrozumiałam drugi wers jako duszenie przez duszę. Ale, racja, nie od razu to widać i można pomyśleć, że jakiś błąd jest czy coś innego.



Pozbyłabym się też myślnika. Bo niby co on w tworze robi? Nic. A jak cokolwiek nic nie wnosi do wiersza/tekstu, to znaczy, że trzeba wywalić



Pozdrawiam

Patka

wszystko sie zgadza. Dlatego napisałam, że w pierwszym wersie brak mi liczby mnogiej, albo czegoś zamiast myslnika. Myślnik oznacza "czyli". Dlatego zupełnie zmienia sens kolejnych wersów.

No to ja nie zobaczyłam, żeby myślnik znaczył "czyli". I bynajmniej nie uważam, że to moja wina

Chyba przestanę pisać miniaturki, skoro tak trudno je rozszyfrować...

Znowu pomogę, chociaż nie chcę.



Przeklęta niemoc ludzka -

objawia się to tym, że jesteśmy codziennie duszeni własną duszą, ciało jest pod jej władzą, nasze usta, nasze słowa, nasze gesty; ona wypełnia nas po brzegi, dusi grubymi pętami.

A my nie możemy się od niej uwolnić - przypuszczalnie to jedynie ciało możemy opuścić, duszy nie - bo przypuszczalnie to my jesteśmy duszą, a dusza jest nami i innej możliwości nie ma.



I już milczę.

Carceris pisze:skoro tak trudno je rozszyfrować...

Oj, lepiej, gdy trudno twór rozszyfrować niż żeby było wszystko widoczne za pierwszym zerknięciem. Nie przestawaj pisać miniaturek poetyckich jeżeli to lubisz. Jak będziesz sie starać, to na pewno znajdziesz czytelników.

Carceris pisze:Znowu pomogę, chociaż nie chcę

Jak nie chcesz, to po co to robisz? To my jesteśmy leniwi, chociaż - nie powiem - dużo zależy od autora - w jaki sposób poda swoją myśl/swój pomysł. Nie tłumacz swoich tworów, bo nie wypada. Tym bardziej, że wiersze można interpretować na różne sposoby.



Weny i zrozumienia życzę

Patka

MY TO WSZYSTKO ROZUMIEMY nie jesteśmy TAK tępi! Nie mniej jednak nie zgadza sie pierwszy wers z resztą i dlatego trzeba tłumaczyć. Gdybyś dokonał drobnego zabiegu, niczego tłumaczyć byś nie musiał, nawet tępakom.

Nie uważam, żebyście byli tępi i nigdy tego nie powiedziałam i nie powiem. I właśnie to, co mogłoby być niejasne wytłumaczyłam : przeklęta niemoc ludzka, bo nie możemy się uwolnić z duszy.

To, że coś jest niejasne nie oznacza, że trzeba to zmienić...

nie jest niejasne

jest błędnie napisane

myślnik wprowadza w błąd

Czemu niby ma wprowadzać w błąd? Przed myślnikiem jest coś, co po myślniku wyjaśniam; trochę taka definicja poetyczna...

http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629819

której funkcji myślnika użyłaś w tym wierszu?

Tej.

Przeklęta niemoc ludzka - to duszenie duszą naszych ciał.

I więcej już naprawdę nie mówię, bo i usprawiedliwiać się nie muszę - błędu tu nie ma żadnego. Byłam dziś u dwóch polonistek, żeby dopytać.

Nie, nie tej. Tej użyłaś tutaj:

Przeklęta niemoc ludzka - to duszenie

, a moje pytanie brzmi: której użyłaś w dwuwersie

przeklęta niemoc ziemska - duszą duszą