Witajcie. W mojej powieści przewija się wątek miłosny. Jest dziewczyna i dwóch chłopaków. Z jednym z nich spotyka się, ale tak naprawdę woli tego drugiego.
Mam taki kłopot, że nie wiem co zrobić by czytelnicy woleli 2. Nie chcę robić z chlopaka 1 jakiegoś potwora, też jest to sympatyczna postać i dlatego sytuacja jest trudna. Nie wiem w jaki sposób pokazać czytelnikom po czyjej stronie stać.
Zaznaczam, że nie chodzi mi o to, żeby 1 był jakiś mordercą itp.

Zrób ich całkowicie różnych. Jedni polubią jednego, drudzy drugiego. Nie możesz dyktować czytelnikowi "tych masz lubić, a tych nie". Tak się niestety nie da.

Zrób ich całkowicie różnych. Jedni polubią jednego, drudzy drugiego. Nie możesz dyktować czytelnikowi "tych masz lubić, a tych nie". Tak się niestety nie da.

Bzdura. Może nie w 100%, ale chwytów, które mają wzbudzić wobec bohatera sympatie jest zatrzęsienie.
Zacznij od przeanalizowania tych postaci, które Ty lubisz najbardziej. Zastanów się, kiedy je polubiłeś i za co. A potem spróbuj to zrobić na własny sposób.
Większość czytelników będzie bazować na pewnych archetypach, czasem dwa trzy zdania wystarczą, żeby uruchomić takie myślenie i np. wzbudzić sympatię.

[ Dodano: Pon 05 Kwi, 2010 ]
Btw. Andrzej Pilipiuk twierdził kiedyś, że najlepszym sposobem na sprawienie, że bohater będzie lubiany jest mocne przekopanie go, co by mu czytelnik współczuł.

Cóż, nie zgadzam się z nim, ale jest to jakiś sposób.

[ Dodano: Pon 05 Kwi, 2010 ]
Btw. Andrzej Pilipiuk twierdził kiedyś, że najlepszym sposobem na sprawienie, że bohater będzie lubiany jest mocne przekopanie go, co by mu czytelnik współczuł.

Cóż, nie zgadzam się z nim, ale jest to jakiś sposób.

Może spróbuj inaczej zadać pytanie. Zamiast "jak czytelnik ma polubić pana X?" zapytaj "jak czytelnik ma pomyśleć - ta dziewczyna powinna być z panem X!". Czy brakuje jej czegoś w obecnym związku? (na pewno tak ) Może ten drugi chłopak to jej były? A może po prostu nie pasują do siebie z tym pierwszym?

A może lepiej będzie jeśli odpowiedź na pytanie "z kim powinna być" / "kogo powinien polubić czytelnik" nie będzie zbyt oczywista a obie opcje będą miały swoje "racje bytu"?

Obejrzyj parę romantycznych komedii o podobnej tematyce. Zobacz jak tam taki wątek został pociągnięty. Na pewno coś Cię zainspiruje. Przychodzą mi na myśl takie tytuły jak "Masz wiadomość", "To skomplikowane"...

powodzenia!

Zwróć uwagę na jakąś drobnostkę, której nie lubi Twoja bohaterka, jak i większość kobiet. Typowym przykładem będzie niezamykanie deski klozetowej (tylko nie obsikiwanie, bo to w oczach kobiety jest gorsze, niż bycie mordercą ), dłubanie w nosie lub obgryzanie paznokci, przesadny pedantyzm, czy też niechęć do wykonywania obowiązków domowych (to może objawić się jeszcze przed zamieszkaniem razem). Można to też połączyć z jakąś pasją tej postaci, np. jeśli lubi grzebanie w motorach, to często miewa denerwujący brud za paznokciami, albo jeśli umawia się z kolegami na piwo i meczyk, to nie odbiera od niej telefonów i nie odpisuje na esemesy, co ją dotyka bardziej, niż on sądzi. Ewentualnie może poświęcać zbyt dużo czasu na gry komputerowe, są przypadki uzależnienia od tej rozrywki w każdym wieku.

Poświęć temu jedną scenę połączoną z opisem przemyśleń bohaterki na ten temat i większość czytelników będzie odpowiednio nastawiona.

Widzę tutaj dużo doświadczenia życiowego

padaPada pisze:Widzę tutaj dużo doświadczenia życiowego

To dużo, które widzisz, to tylko wierzchołek góry lodowej

PS. Ewentualnie może siedzieć całe dnie na necie, na przykład na jakimś forum

Tony pisze:Zwróć uwagę na jakąś drobnostkę, której nie lubi Twoja bohaterka, jak i większość kobiet. Typowym przykładem będzie niezamykanie deski klozetowej

Chcesz powiedzieć, że jeśli bohater nie zamyka deski klozetowej, to dyskwalifikuje go w oczach większości czytelniczek? Każdy facet ma jakieś "ale", a jeśli wydaje się idealny to jest to oznaka ostrego zakochania, które prędzej czy później mija.
Prowadzenie narracji z punktu widzenia bohatera, którego czytelnicy maja polubić to zawsze dobre rozwiązanie. Z tezą o współczuciu się zgadzam - wystarczy tego drugiego postawić w jakieś niezręcznej sytuacji a miękkie serca czytelniczek staną za nim murem.

Tony pisze: PS. Ewentualnie może siedzieć całe dnie na necie, na przykład na jakimś forum

tak. szczególnie jak już się znalazło kobite

A może użyć motywu ojcostwa? Chłopak, który podoba się dziewczynie ma podejście do dzieci, a ten z którym jest bohaterka - zachowuje się jak gówniarz

Zith pisze:A może użyć motywu ojcostwa? Chłopak, który podoba się dziewczynie ma podejście do dzieci, a ten z którym jest bohaterka - zachowuje się jak gówniarz

rozumiem, że mamy znienawidzić tego pierwszego, a polubić drugiego? bo taka będzie reakcja większości czytelników

Zith pisze:A może użyć motywu ojcostwa? Chłopak, który podoba się dziewczynie ma podejście do dzieci, a ten z którym jest bohaterka - zachowuje się jak gówniarz

Ale ten co ma podejście do dzieci, może chciałby mieć z trójkę, a bohaterka góra jedno. Więc nie wiem czy to takie dobre.

Oglądałam raz taką komedię romantyczną, w której jeden bohater traktował główną bohaterkę jak przyjaciółkę, latał co chwila za innymi i dopiero jak najlepsza przyjaciółka poznała uroczego faceta, który oświadczył się po 6 tygodniach i miał większego (dość durna scena pod prysznicem w klubie sportowym), to dopiero wtedy obudził się z letargu i zorientował się, że traci coś niezwykłe ważnego. Potem przez pół filmu wyczyniał różne rzeczy, żeby nie doszło do ślubu i w ogóle jaki to on super itd. Nastąpił happy end a ja sobie pomyślałam, że niech baba bierze tego pierwszego, skoro tak do siebie pasują, a ja chętnie przygarnę drugiego, który biedny został na lodzie.

A film był średni i do przewidzenia. Jakby olała głównego bohatera i wyszła jednak za tego drugiego, to nie byłoby to takie banalne i mnie by się o wiele bardziej podobało. Nigdy nie będzie tak, że czytelnicy na pewno wybiorą tego bohatera, którego wg ciebie powinni wybrać.

Mnie uwielbiany przez ogół Edward Cullen miejscami działał na nerwy i nie wiem skąd ta łatka ,,ideału".

padaPada pisze:rozumiem, że mamy znienawidzić tego pierwszego, a polubić drugiego? bo taka będzie reakcja większości czytelników

Ależ Pada, ja tylko podałam suchy pomysł, można to oczywiście bardziej skomplikować, uzasadnić. A jeśli nawet, to czytelnicy są różni, ich zdania na temat rodziny, potomstwa - także. Wprowadzając różne osobowości do utworu poszerza się, myślę, grono odbiorców.

Myk polega na tym jak to wszystko odpowiednio przedstawić i zaskoczyć czytelnika, by nie podsumował historii na końcu jednym słowem: WIEDZIAŁEM...

icy_joanne pisze:Mnie uwielbiany przez ogół Edward Cullen miejscami działał na nerwy i nie wiem skąd ta łatka ,,ideału".

auu, od razu ci "wszyscy"...
swoją drogą, ta postać to bardzo ładny przykład, co zrobić, żeby określona grupa czytelników polubiła jednego z bohaterów. prymitywny, bo prymitywny, w końcu rzeczona grupa czytelników to dzieciaki, ale do bardziej złożonych ludzi nie da się trafić ze stuprocentową pewnością z naszym bohaterem. może się spodobać, a może nie. jasne, każdą postać da się przedstawić w lepszym bądź gorszym świetle, ale żeby mieć pewność, że nikt danego bohatera nie polubi, trzeba by było uczynić go strasznie dennym. a po co tworzyć denne postaci?