"Słodkie sny"

Cienie depczące po mych policzkach,
Na twarzy cyfrowy uśmiech,
W oczach palący się
Jawor o krwistych liściach
W kształcie zapomnianych snów
I koszmarów, które nie chcą się
Zbudzić z wędrówki złych.
Niebo zbudowane jest na piekle!
Zakochani piją słodkie wino,
Wyssane z moich antycznych żył,
A ja pozłacam pomnik
Z patologicznej ziemi...

Witaj!

Ogólnie wiersz przypadł mi do gustu, jest okej, ale wprowadziłbym parę drobnych zmian. Posłuchaj.

Marik Vao pisze:Zbudzić z wędrówki złych.

Usunąłbym "złych".

Poza tym jest całkiem okej, plus za puentę! ;-)

Ano, zapomniałbym (tyczy się ostatniego wersu) - "Z patologicznej ziemi". A może tak?

A ja pozłacam pomnik
Patologicznej ziemi

Proste - pozbyłem się "z" i brzmi nieco inaczej. Zastanów się, czym innym jest pomnik "z patologicznej ziemi", czym innym pomnik "patologicznej ziemi".

Zagadka, w której przedmiot\osoba sam siebie opisuje ;D Niczym riddle z dawnych czasów tradycji skandynawskiej ;p Piękna. Co jest odpowiedzią? Chyba każdy ma swoją własną i to jest najlepsze ;D

Z drugiej strony obraz poetycki trochę niejasny jak dla mnie. Za mało podpowiedzi dla czytelnika. Chociaż... może to mój brak wiedzy sprawia, że mam lekki niedosyt interpretacyjny.

pozdrawiam i chylę czoła bo wiersz to jest co się zowie.

Zauroczył mnie ten wiersz. W szczególności jego pierwsze wersy, które ładnie malują obraz.

Niebo zbudowane jest na piekle

- ta prostota do mnie przemawia.

Zgadzam się też z poprzednikiem. Puenta świetna, jednak "patologicznej ziemi" brzmi lepiej.
Myślę że przekaz jest jasny i w dodatku ubrany w bardzo emocjonalne słowa.
Być może utwór podoba mi się tak dlatego, że poniekąd utożsamiam się z podmiotem lirycznym.

Pozdrawiam ciepło.