"Intermezzo"

leniwie słodka myśl

każe unieść wieko dzbana
z kolorowymi kulkami
otumaniony zaglądasz do środka
kulki nieco zarysowane
powoli nabierają ostrości
po-woli zrezygnowanie
bo chaos w głowie

z uniesionego dzbanka wylatują motyle
muszę je pozbierać
by zacząć
a one nie chcę wrócić

Zgrabny kawałek poezji współczesnej, nie będę się czepiać, bo właściwie nie ma czego. Wzorowe użycie paronomazji, to moja ulubiona figura stylistyczna - za to masz wielki plus.
Sam wiersz: spójny, można tu skonstruować teorię czy nawet kilka. Ja mam nieodparte wrażenie, że chodzi tu o Freuda (dzbanek i kulki), ale mam też trochę idiotyczne skojarzenie z matematyką (prawdopodobieństwo i losowanie kulek z pudełka). No cóż, tak to ma być - nigdy do końca się nie zgadnie, "co autor miał na myśli".
Ogólnie całkiem ładnie, chociaż bez fajerwerków - ale na pewno masz wszelkie predyspozycje na poetę-piromana;)