Z głową uniesioną
szłam tak daleko, jak się dało.
Tak wysoko, jak tylko mogłam.
Ominęłam rozterki życia w stylu-
kocha, nie kocha.
Ja - stylowa.
Ja - drapieżna.
Ja - nowoczesna.
Mam to, co chiałam-
pieniądze i sławę.
Jestem na szczycie.
Ja - karierowiczka.
Ja - samotna.

Zastanawiam się, czy poszczególnych części tekstu nie oddzielić wizualnie, enterkiem.
Co o tym myślisz? Moim zdaniem jest dobrze - aczkolwiek nie zostałam jakoś specjalnie zaskoczona puentą, czy coś. Fajnie, że nie zrobiłaś tego tak moralizatorsko, jak się często zdarza. Nawet mi się podoba ten tekst. Czekam na następne.

Myślałam o tym.
Zrezygnowałam z tego, ponieważ chciałam, by czytając utwór nie było zbędnych tutaj pauz. Karierowiczka (nie chodzi mi tu tylko o utwór) moim zdaniem to osoba rzeczowa, której głos i wypowiedzi są już pozbawione emocji, ze względu na to, co osiągnęła i jakimi sposobami oraz poświęceniami.