Gdy tylko,
Zabiją linie żył z mocą jak dzwon,
I rozpalą skroń tętentem bicia serc.
Zobaczę znów to co kocham i to czego pragnę.
Lecz jeszcze nie, pora wczesna a chwila nie dojrzała.

Dłoń nie zaciśnie pustki ni pięści,
Nie znajdą ramiona głowy objętej w rozpaczy.
Tam gdzie bracia moi, siostry, tam do kogo serce me należy.
Lecz jeszcze nie na wieczność, bo pora wczesna a chwila nie dojrzała.

Gdy tylko ponury przyjaciel znów pchnie koło,
Umrą bóle narodzin do bólu strachu i nieobecności.
Będę żył poza horyzontu linią, poza tym o czym śnię, marzę,myślę.
Lecz kroczę pustkowiem nieżycia….

Gdy tylko połączyłbym w jeden wers z tym drugim .
Zmieniłbym koniec owego wersu na "silnie jak dzwon".
W 3 wersie pierwsze to nie potrzebnym jest . wystarczy "co kocham".
Potem zamiast ni dałbym ani, albo po przecinku nawet .
Potem może lepiej po prostu zacząć od słowa Ramiona?
Z tym sercem. Przedostatni wers 2 strofy. Napisałbym "tam, gdzie adresaci mej miłości".
Pchnie koło? Coś mi to rytmowi szkodzi. Hmm... jak już to "znowu popchnie" .
Wtedy wyrzucisz tylko i będzie gut .
Przedostatni wers mi pasuje tak:
"Poza myślą i marzeniem" . Sen to mniej więcej to co marzenie. Oczywiście ten pozytywny . Ewentualnie możesz skonstruować "myślą, snem, marzeniem" Wyrazy mógłbyś też pooddzielać pauzami:). Ja bym spróbował . Stworzywszy taką niby sieć ;p.
Poza plan wiersza jest bardzo interesujący .

P.S. Masz bardzo fajny Avatar .