Ta cholerna wódka zniszczyła nam życie, normalność naszego życia. Ojciec

bił mamę. Często, mocno ... Nie mów mi, że tak się dzieje w wielu

rodzinach. U nas było inaczej. To nie pijany ojciec bił mamę. Ojciec bił

mamę bo to ona piła. Przynosiła mu wstyd. Bijąc ją chciał spowodować, żeby

się opamiętała.



...





Kochałam ją mocno, zawsze, nawet równocześnie nienawidząc jak znów była

pijana. Ojca nienawidziłam za to, że jej nie starał się pomóc tylko ją

krzywdził...

Wyobraź sobie małe 8,9 letnie dziecko, które stara się ochronić matkę

przed uderzeniami dorosłego mężczyzny.

Pamiętam taką sytuację, mama siedzi a raczej słania się pijana w fotelu,

ojciec jak zwykle rozłoszczony krzyczy na nią i stara się ją uderzyć.

Siadam na jej kolanach i staram się całym swoim ciałkiem zasłonić jak

największą powierzchnię jej ciała. Chudymi rączkami obejmuję jej głowę,

przytulam swoją twarz do jej twarzy i modlę się aby tylko ojciec nie

uderzył,żeby nie znalazł wolnego miejsca.

Rzadko się to udawało, ze względu na nierówne siły.

Jednak ja zawsze czułam się w obowiązku ją obronić, chociaż wiedziałam ,że

ona postępuje źle pijąc.

Całe życie byłam jej tarczą ochroną...





....

Często się zdarzało,że ojciec nie chciał wpuścic pijanej mamy do domu.

Krzyczał: - Idź tam,gdzie piłaś!

...

Foliowa mała torebka. W niej drobne monety,które wcześniej były w mojej

skarbonce.

Kładę torebkę na półce pomiędzy zeszyty i książki.

Wkładam do niej kartkę - mamusiu, kup sobie chleb

Moja dziecięca wrażliwość. Taka naiwna ale dawało mi to poczucie

bezpieczeństwa.

Jak ojciec nie wpuści mamy do domu to jutro zaniosę jej to do pracy ten

woreczek,żeby nie była głodna...



....

Ostre Taki maly hardkorek

Ble.



(wpisałem tutaj caluśki wykład, ale ogranicze się tylko do w/w)

Nie wiem jeszcze co to jest. Czy to jest fragment opowiadania? Czy blogu? Czy pamietnika?

Ostre, ale troche mało wymiarowe.

Jeśli chodzi o styl, nie jest źle, ale super też nie.

Pozdrawiam

Dodane po 2 minutach:

No i trzeba się najpierw przedstawić ładnie,zanim się coś wrzuci:)

Martinius z chęcią bym przeczytała Twój wykład.



Wiola to są małe fragmenty a sama nie wiem w jakiej formie to najlepiej pisać.

Chyba pamiętnika. To są wspomnienia kogoś kogo znam.

Rozumiem, że miał być to wstęp albo fragment i jeśli wypadnie dobrze ma być część dalsza. Czy nie?:)

Jeżeli to są czyjeś wspomnienia, to zrobiłeś (moim zdaniem) kolejny błąd, który warto wypomnieć. Mianowicie chodzi o to, że jeżeli jest to osoba, która znasz i ona opowiedziała tobie taką historię, warto opisać to jako narrator bierny (czyli osoba trzecia) uwzględniając cechy osobowości tejże osoby (opowiadającej tobie tę historię). Nie ma w niej głębi, chociaż jest smutna. Ja umieściłbym tam jakąś oazę spokoju, aby wzmóc kontrast pomiędzy tragedią, a osobą krzywdzoną. To co napisałeś jest zbliżone bardziej do suchych faktów, a nie do opowiadania.



Poza tym, w formie opisywania takich sytuacji, warto uwzględnić jakiś klucz-odnośnik, z którym czytelnik będzie definiował spokój, aby łatwo spotęgować emocje związane z czyimś cierpieniem. Może to być na przykład dokładny opis osoby krzywdzonej – jej oczu, spojrzenia, uśmiechu itd. Oczywiście masz prawo do niegodzenia się z moją opinią a nie muszę mieć racji. Pisz jak uważasz!



PS: Podczas opisywania takich historii – z życia wziętych – warto kierować się własnymi obserwacjami, jednak nic nie dorówna temu, co się samemu przeżyło, ale i tak najlepszy z efektów będzie ten, który poprze się nie tylko doświadczeniem, ale też zrozumieniem tego co zaszło kiedyś w naszym życiu.

Nie wiem, odniosłam wrażenie, że pomimo "ostrego" tematu, tekst jest mdły.

Styl masz dobry, nie ma żadnych rażących błędów, mimo to ten fragment nie przypadł mi do gustu.

pozdrawiam

Ujme to krotko - niestety nie podoba mi sie... Ende

witam. moje uwagi

1 za krókie żeby cokolwiek oceniać

2 z wielgachną chęcia przeczytam coś dłuższego i ukończonego



Pozdrawiam

Hm..temat ogólnie rzecz biorąc ciekawy...I o dziwo podoba mi się styl w jakim piszesz....Dlatego czekam na dalsze fragmenty...





Pozdrawiam I.I.

KoMar pisze:
Wyobraź sobie małe 8,9 letnie dziecko, które stara się ochronić matkę

przed uderzeniami dorosłego mężczyzny.

....

Radziłbym jednak się wysilić i zapisywać liczby słownie.

KoMar pisze:
Ta cholerna wódka zniszczyła nam życie, normalność naszego życia

To zdanie mi się nie podoba, może słowo "wódka" zastąp "alkoholizmem matki". Nie zwalaj całej winy na wódkę:) Wielu ludzi pije, ale z umiarem i od święta. To takie moje drobne uwagi :wink:

Trumna.

KoMar pisze:Ta cholerna wódka zniszczyła nam życie, normalność naszego życia. Ojciec

bił mamę. Często, mocno ... Nie mów mi, że tak się dzieje w wielu

rodzinach. U nas było inaczej. To nie pijany ojciec bił mamę. Ojciec bił

mamę bo to ona piła. Przynosiła mu wstyd. Bijąc ją chciał spowodować, żeby

się opamiętała.

Jezusie Nazareński! To chyba tekst z największą liczbą zaimków w przeliczeniu na słowa! Spokojnie można je powykreślać. Zniknie ta "mdłość".

KoMar pisze:Kochałam ją mocno, zawsze, nawet równocześnie nienawidząc jak znów była

pijana.

Zgrzyt. Ale po całości. Nawet nie wiem jak to przerobić, żeby miało ręce i nogi.

KoMar pisze:Ojca nienawidziłam za to, że jej nie starał się pomóc tylko ją

krzywdził...

Ją, jej, o niej, dla niej...

KoMar pisze:Wyobraź sobie małe 8,9 letnie dziecko, które stara się ochronić matkę

przed uderzeniami dorosłego mężczyzny.

We wszelkich tekstach literackich liczby piszemy słownie.

KoMar pisze:Jak ojciec nie wpuści mamy do domu to jutro zaniosę jej to do pracy ten

woreczek,żeby nie była głodna...

Albo interpunkcja, albo bełkot.



PODSUMOWUJąC:

Temat ciekawy. I nie zgodzę się, że lepiej by go było ująć trzecioosobowo. Twoja zmora to styl. Szarpany, niejednolity, z wpychaniem zaimków jak w szkolnych wypracowaniach.

Czy pisać dalej?

Pisać. Tylko samemu najpierw poprawiać, a potem publikować.

Czy to są Twoje wspomnienia czy "kogoś kogo znasz", bo przeczytalam właśnie na innym forum ze są Twoje. To jak to jest?

Hmm... To chyba jest tak: Sa jej, a ona zapewne zna siebie... wiec sa tez kogos kogo zna...