Dwie lektury.
1. "Grochów" A. Stasiuka.
Jestem w połowie. Nie śpieszę się, jak to zresztą zawsze u mnie ze Stasiukiem jest. Leży sobie książeczka obok łóżka i czeka na ten moment, kiedy kilka stron będzie ucztą, a nie próbą wyłapania sensu, kiedy mózg śpi, a oczy się kleją.
Cenię Stasiuka, choć nie znam wszystkiego co popełnił. Polubiłam za "Opowieści galicyjskie" i jednego Władka, co to siedział w fotelu jak mormon. A potem pokochałam za "Jadąc do.." i "Fado".
"Grochów" jest niewielki. Opowiadania są krótkie i ale czuję je bardzo osobiście, ze względu na różne przeżycia ostatniego półrocza i te słowa: "Kiedyś nas nie będzie. Są ludzie i zdarzenia, które nam pomagają przyzwyczaić się do tej myśli".
Zazdroszczę Stasiukowi odwagi zabrania się za własne wspomnienia i umiejętności opowiadania tego, co często dotkliwie tkwi w sercu i pamięci.

2. A. Franaszek, Popiół nad lasem w Tygodniku Powszechnym z 8 kwietnia na s. 44

Nie jest to tylko recenzja "Grochowa" Stasiuka, to coś o wiele więcej. Ja przeczytałam przed książką, ale może warto po...

PS. "Grochów" w Empiku kosztuje 31,50, a w empik.com - 28,99.

O właśnie, dorapo kochana Właśnie szukałem informacji o najnowszej książce Stasiuka, bo nie wiem czy się na nią nie skusić. Warto? Mogłabyś napisać, do której z poprzednich jego knig jest najbardziej podobna? To raczej Stasiuk z Białego Kruka, Dziewięciu czy może z wspomnianych przez Ciebie Opowieści Galicyjskich? A może Taksim? Albo jeszcze coś innego?

Pierwsze opowiadanie poświęcone jest babci autora. Dla niej świat nie kończył się na realu. "W szarej materii pojawiały się od czasu do czasu pęknięcia, nitki wątku i osnowy rozstępowały się i przezierały przez nie zaświaty, nadprzyrodzone, w każdym razie Inne."
"To rozdarcie tkaniny egzystencji następowało raczej w mojej wyobraźni, to ja widziałem przetarcia. Babka przechodziła nad tym do porządku dziennego."

Drugie 'Augustyn" poświęcone jest znajomemu, przyjacielowi autora, który odchodzi, umiera po wylewie. I na ten temat pisać nie będę. Poczytaj.

Kolejne jest o suce. Umierał ci kiedyś pies? Jeśli tak, to z pewnością pewne swoje uczucia z tego okresu odnajdziesz u Stasiuka. Trudno, żeby ich tam nie było.

94 strony wszystkiego

Dzięki. Chyba się skuszę. Tylko szkoda, że tak mało stron.