Szukam autorów, którzy mówią o tęsknocie za czasem, który już nie powróci, o tęsknocie biorącej się stąd, że czas nieubłaganie przemija, a oni pragnęliby go zatrzymać. Literatura a' la proza Marcela Prousta.
Poszukuję również autorów, biorących na warsztat temat powołania artystycznego (przy tym niekoniecznie pisarskiego). O roli artysty w świecie, jego wrażliwości, nieszczęściu wynikającym z jego odmienności. Jak w Doktorze Faustusie. Proszę też, by nie polecać twórczości Stanisława Przybyszewskiego, gdyż tę już znam.
Niekoniecznie ma to być klasyka, w grę wchodzi również proza współczesna (polska lub zagraniczna - bez znaczenia). Może być także poezja, podejmująca wymienione powyżej tematy.
Szukam jeszcze dobrej, prawdziwie zaangażowanej publicystyki w wykonaniu wybitnych autorów, takich jak Mackiewicz Cat, Żeleński. Lub też książek napisanych przez cenionych dziennikarzy - takich jak Melhior Wańkowicz czy Ryszard Kapuściński.
Oraz moja ostatnia prośba - książki o pisaniu. Proszę nie polecać Listów do młodego pisarza Llosy, Karafki La Fontaine'a Wańkowicza, Wyznania młodego pisarza Eco, Czym jest literatura Sartre'a, Sztuki powieści Milana Kundery, ponieważ te książki znam. Czy są jakieś inne?
Pozdrawiam serdecznie
