Nie wierzę, że masz takie zwyczajne imię, mówi moja córka, ty powinnaś mieć imię spoza tego świata. Wiem, mój kotku-świergotku, mówię do niej, piesku, zajączku, skowronku, kaczuszko, mówię do niej, bo ona nie lubi być człowiekiem. A ja nie lubię być.

Siostrą, wnuczką, cioteczką nie lubię być. Brunetką, serwetką, brzuszkiem, podnóżkiem, pacjentką, klientką, kochanką albo tylko koleżanką nie lubię być. Przypadkowym przechodniem, największą pomyłką, pasażerką w żałobie, ofiarą, laleczką, piłeczką nie lubię być.

Mamo, mówi moja córka i mruga, bo wie, że to tylko taka umowa między nami.

Ucz się od niej. Nie nazywaj mnie. Najpiękniej działam, kiedy jestem Nikim.

"Nie nazywaj mnie. Najpiękniej działam, kiedy jestem Nikim." - to mi się podoba, mówi do mnie nawet bez tego co wcześniej. Wyliczenia nie. Za wiele. Rzucają moją uwagę na prawo i lewo.

Thana pisze:Ucz się od niej. Nie nazywaj mnie. Najpiękniej działam, kiedy jestem Nikim.

A mi się nie podoba, bo mi pachnie najgorszym rodzajem tandety: na pograniczu gustu.

Mnie się podoba, nawet bardzo, w idei, choć też bym parę wyliczeń zamienił na coś innego, żeby nie sprowadzić tekstu do wyliczanki.
Aczkolwiek mnie się bardzo podobało, jak Zapasiewicz czytał wyliczankę Stachury z przekleństwami i bluzgami, więc nie jestem obiektywny

A mi to zahacza o zakompleksione narzekanie paranoicznej psychotyczki. Nie lubi być tym, kim jest, woli być Nikim. Jeśli chce być Nikim, to po co być? Jeśli chce być kimś więcej, niż jest, to czemu lubi być Nikim?
I jakie znaczenie ma "imię spoza świata"? Co powinienem przez to rozumieć?

Bartosh, bardzo fajne pytania! Drążysz prawie jak adept Zen.

Jedno tylko muszę sprostować, bo w tym miejscu przestałeś czytać, a zacząłeś zmyślać:

Bartosh16 pisze:Jeśli chce być kimś więcej, niż jest, to czemu lubi być Nikim?

W tekście nie ma nic o tym, że ona chce być kimś więcej ani że lubi być Nikim. Jest o tym, że działa najpiękniej, kiedy jest Nikim. Z buddyjskiego punktu widzenia, różnica między tym, co ja napisałam, a tym, co Ty zmyśliłeś, jest gigantyczna.

Ale reszta komentarza - świetna!

Bartosh16 pisze:Nie lubi być tym, kim jest, woli być Nikim.

A kim ona jest?

Thana pisze:Siostrą, wnuczką, cioteczką nie lubię być. Brunetką, serwetką, brzuszkiem, podnóżkiem, pacjentką, klientką, kochanką albo tylko koleżanką nie lubię być. Przypadkowym przechodniem, największą pomyłką, pasażerką w żałobie, ofiarą, laleczką, piłeczką nie lubię być.

Czy ona tym jest? Ona samą siebie określa tymi słowami, czy to ludzie ją określają? Mówią jej kim jest?
Jeśli będzie Nikim, będzie Sobą. Wtedy znajdzie

imię spoza tego świata

.

dorapa pisze:Ona samą siebie określa tymi słowami, czy to ludzie ją określają?

Właśnie! Tego nie chciałam rozstrzygać: kto przylepia te etykietki. Można przeczytać całość jako rozmowę (i wtedy wyjdzie, że robią to inni) albo jako monolog wewnętrzny (i wtedy okaże się, że czyni to jej własne ego).

Wybacz Thana, nie każdy zna buddyjski punkt widzenia.

Na szczęście są ludzie mądrzejsi ode mnie

Nie znam się na buddyzmie. Do rozważania tego, ( w uproszczeniu) czy to inni tworzą nas, czy robimy to sami, nie trzeba buddyzmu, filozofii żadnej nie trzeba. Co nie zmienia faktu, że z takim rozszerzeniem dyskusja może być ciekawsza. Szkoda, że pP nie zagląda...

Bartosh16 pisze:Wybacz Thana, nie każdy zna buddyjski punkt widzenia

Bartosh, toż ja nie mam pretensji o "nieznanie się", jeno o nadinterpretację! Ale to tylko w tym jednym pytaniu, bo cała reszta bardzo ładnie "rozmawia" z tekstem i podoba mi się.

dorapa pisze:nie trzeba buddyzmu, filozofii żadnej nie trzeba. Co nie zmienia faktu, że z takim rozszerzeniem dyskusja może być ciekawsza.

Oczywiście.

dorapa pisze:Szkoda, że pP nie zagląda...

Nie traćmy nadziei. Może zajrzy...

Jestem sceptycznie nastawiony do wskazywania konkretnego punktu widzenia po liceum, gdzie pani od polskiego nie chciała, żebyśmy samodzielnie interpretowali tekst, lecz abyśmy interpretowali zgodnie z jej punktem widzenia. Gdy ktoś podawał nawet poprawną interpretację, odpowiadała: "No dobrze, ale nie o to mi chodzi".

Napisałaś: "Z buddyjskiego punktu widzenia, różnica między tym, co ja napisałam, a tym, co Ty zmyśliłeś, jest gigantyczna", a ja już w myślach słyszałem: "No dobrze, ale nie o to mi chodzi".

Choć nadal mam wrażenie, że bohaterka źle się czuje w swojej skórze. Zasugerowała mi jakąś transmentalność, jakiś error przy reinkarnacji, coś takiego. I jeszcze to, że nie lubi być... Więc po co być? A może chodzi o "mieć czy być"?

Dałem się złapać temu drabelkowi, przyznaję. Zmusza do myślenia.

Bartosh, najprościej jak się da: interpretacja to sposób rozumienia tego, co zostało napisane. Nadinterpretacja - to dodawanie od siebie. Pierwsze mamy prawo robić, drugiego - nie. A "co autor miał na myśli" i "o co chodzi nauczycielce" - to są szkolne głupoty i wywal je do śmieci.

Bartosh16 pisze:Dałem się złapać temu drabelkowi, przyznaję. Zmusza do myślenia.

Cieszę się!

Nie ma czego wywalać nie kolekcjonuję głupot.

Ja pewnie z innej strony popatrzę

Thana pisze:ty powinnaś mieć imię spoza tego świata. Wiem, mój kotku-świergotku, mówię do niej, piesku, zajączku, skowronku, kaczuszko, mówię do niej, bo ona nie lubi być człowiekiem. A ja nie lubię być.

pierwsza cząstka: ja tak mówię do dzieci - kiedy są wystraszone, smutne, złe na coś. Na świat. Mówię tak długo, aż na czegoś się uśmiechną, czo czegoś błysną im oczka. To mnie zachwyciło w drabblu.

potem to: A ja nie lubię być. - i ja się kurczę w sobie. To jest dla mnie jakbym znikała i coś traciła. Jakby mnie odbierając nazywanie - uczyniono samotnym
potem - nie wiem - nie biorę niczego w siebie (widzę Józia z Ferdydurke )

Thana pisze: Siostrą, wnuczką, cioteczką nie lubię być. Brunetką, serwetką, brzuszkiem, podnóżkiem, pacjentką, klientką, kochanką albo tylko koleżanką nie lubię być. Przypadkowym przechodniem, największą pomyłką, pasażerką w żałobie, ofiarą, laleczką, piłeczką nie lubię być.

Jako drablek - zacne