Parking przed Dortmundem. Przy autobanie, kolejny śmierdzący szczynami, bo przecież nikomu się nie chce iść do kibla, bliżej i szybciej jest pod swoją naczepę.
Musiałem tam stanąć żeby się wypauzować po przeszło czterech godzinach jazdy.
Siedzę sobie zatem w kabinie, słucham radia, trochę piszę.
Z jednego z niemieckich tirów wyszedł kierowca, jeden z tych których nie darzę sympatią już za sam wygląd; niski tłusty oblech z dżinglami na palcach.
Zaczął czegoś szukać, jak się później okazało jakiejś deseczki, cholera wie do czego mu potrzebnej… Zaglądał pod samochody, rozglądał się po trawniku, w końcu podszedł do kubła koło mnie, otworzył i pobieżnie przejrzał.
Mam cię Frycu! Tyle lat na to czekałem. Błyskawicznie sięgnąłem po chleb do schowanka, otworzyłem drzwi z gestem darowizny w jego stronę.
Nie pamiętam kiedy ktokolwiek obdarował mnie równie nienawistnym spojrzeniem. Tym wzrokiem zrobiłby karierę na budowach spawając elementy ze stali. Zaaszlochał kilka razy obrócił się na pięcie i poszedł do siebie.
Do końca dnia miałem świetny humor przez to, a i teraz gdy to piszę to uśmiecham się do siebie.

Dobre. Autentyczne, z życia wzięte. No i pomysł oryginalny i z podtekstem. Też się uśmiechnąłem.
Tylko nie bardzo rozumiem, czemu zaszlochał (zdublowane "a"), wydawało się, że powinien zbaranieć, albo się wściec. Ciekawe.
I w ostatnim zdaniu "to" powtórzone. Napisałbym: Dzięki temu (niemu) miałem do końca dnia świetny humor, a i teraz gdy to piszę, uśmiecham się do siebie.

Arschloch - paskudne niemieckie przekleństwo, stąd zaaszlochał. Powtórzenia "to" nie zauważyłem wcześniej. Dzięki Gorgiasz za odwiedziny. Spodziewałem się kija za tę miniaturę.
Oczywiście koniec jest Twój.

Mistrzostwo

hmm, kij w sumie byłby na miejscu, ale przewrotność zakończenia jakos cie ratuje.
jak mój text jest surowy, pojecia nie mam, jak nazwac to - wymaga doszlifowania, technicznie i fabularnie.

humor sytuacyjny broni całosc.