Śniadanie. Parówka gotowana razem z folią, odrobina margaryny udającej masło, trzy kromki zeschniętego chleba, łyżka zupy mlecznej i liść sałaty. Kolacja - to samo, tyle, że bez zupy. Obiady wyglądają tak jakby ktoś już je wcześniej jadł, a ilość zmieściłaby się w garści. Sparta to przedszkole, tutaj, żeby chorować – trzeba mieć końskie zdrowie.

Jeść! Jeść!

Dostawili kolejnego po wypadku. Tłuścioszek, okrąglutki, pulchny, rumiany. Apetyczny.

- Dzień dobry, jak samopoczucie? A gdzie jest pana kolega?
- Uciekł.
- Jak to uciekł?! W gipsie? Którędy? Gdzie?
- Przez okno, widziałem.
- Trzecie piętro, niemożliwe - Grażyna, powiadom ochronę! Następny nawiał.

- Dzień dobry, wstajemy, śniadanie.
- Nie, dziękuję, nie jestem głodny.




Dla ofiary chirurgów największą zaletą jest cisza. Zbawienna, lecznicza, kojąca. Czasami przerywana bzyczeniem silniczka do zmiany pozycji szpitalnego łóżka, albo pikaniem pilota przywołującego pielęgniarkę.
W dwuosobowej sali, za dnia, znośny jest cichutko grający telewizor, czy radio. Ale noc – to świętość, wspierana komunią nasennej tabletki.
Przywieźli nowego. W pierwszej dobie zbezcześcił, splugawił ciszę charkaniem, chrapaniem, jęczeniem i bulgotaniem. Na szczęście kule mają regulację długości. Ta rozsunięta sięgnęła grdyki sąsiada. Trzeba było się tylko zaprzeć i docisnąć. Szamotał się kilka sekund, próbował nawet przywołać pilotem pomoc - bezczelny! Drugą kulą przetrąciłem mu dłoń.

Może zadzwonię po siostrę. Później. Na razie delektuję się ciszą.

Ładna. Podoba mi się zapis dialogów. Przeszkadza mi gęstwa określeń w jednym zdaniu Ostatnie trzy zdania bym zmieniła.

Aloe pisze: Przeszkadza mi gęstwa określeń w jednym zdaniu

którym?

Aloe pisze: Ostatnie trzy zdania bym zmieniła.

jak?

"Może zadzwonię po siostrę. Później. Na razie delektuję się ciszą."
Może zadzwonić po siostrę? Na razie delektuję się ciszą.

"W pierwszej dobie zbezcześcił, splugawił ciszę charkaniem, chrapaniem, jęczeniem i bulgotaniem."

[quote="Aloe"]
Może zadzwonić po siostrę? Na razie delektuję się ciszą. kastrujesz pointę.

charkaniem, chrapaniem, jęczeniem i bulgotaniem. można poprzestawiać szyk, onomatopeje muszą zostać;)

Niezłe. Jak to w państwie w ruinie, to i owo (stylowo) można by poprawić, ale czyta się dobrze, treść występuje, forma też

Jedyna rada: zadbaj, żeby te zdania nie przechodziły w siebie w tak szkolny sposób (np. we fragmencie o grdyce). Tempo im nadaj, melodykę jakąś

Dzieki Romku. Sugerowałeś wcześniej żeby nie zostawiać maniaków i przepracować niedoróbki, próbowałem, nie idzie. Łatwiej napisać nowego. Karkołomna partyzantka - wiem.
Dowiedzieć się od fioletowca, że coś jest

Romek Pawlak pisze: Niezłe.

to wyróżnienie (aż mi nerw drgnął;))

Drugą część droubbla dedykuję Drabblowej Mamie Chrzestnej - Nataszy. To za jej namową powstał.

A dlaczego mam nie przyznać, że mi się podoba? umiem skrytykować (nie zawsze chcę), umiem i pochwalić

A w kwestii zasadniczej, wiesz, czasem myślę, że to umiejętność cierpliwego poprawiania jest najważniejsza.

Aloe pisze:"Może zadzwonię po siostrę. Później. Na razie delektuję się ciszą."
Może zadzwonić po siostrę? Na razie delektuję się ciszą.

"W pierwszej dobie zbezcześcił, splugawił ciszę charkaniem, chrapaniem, jęczeniem i bulgotaniem."

Chciałeś wiedzieć, które zdania, to się dowiedziałeś. Każdy może dodać własne uwagi i właśnie to uczyniłam. Dziękuję za przeczytanie.

pan_ruina pisze: Śniadanie. Parówka gotowana razem z folią, odrobina margaryny udającej masło, trzy kromki zeschniętego chleba, łyżka zupy mlecznej i liść sałaty. Kolacja - to samo, tyle, że bez zupy. Obiady wyglądają tak jakby ktoś już je wcześniej jadł, a ilość (całość?)zmieściłaby się (upchniesz?) w garści. Sparta to przedszkole, tutaj, żeby chorować – trzeba mieć końskie zdrowie.

tłok w tym kawałku, że łokciami sie rozpychać muszę.

Dostawili kolejnego po wypadku. Tłuścioszek, okrąglutki, pulchny, rumiany. Apetyczny.

zabawne :-)

- Dzień dobry, jak samopoczucie? A gdzie jest pana kolega?
- Uciekł.
- Jak to uciekł?! W gipsie? Którędy? Gdzie?
- Przez okno, widziałem.
- Trzecie piętro, niemożliwe - Grażyna, powiadom ochronę! Następny nawiał.

- Dzień dobry, wstajemy, śniadanie.
- Nie, dziękuję, nie jestem głodny.

bym pomarudziła, ale ujdzie, niech tam :-)

Dla ofiary chirurgów największą zaletą jest cisza. Zbawienna, lecznicza, kojąca. Czasami przerywana bzyczeniem silniczka do zmiany pozycji szpitalnego łóżka, albo pikaniem pilota przywołującego pielęgniarkę.

poniosło cie, chlopie, zwarcie jakieś?

W dwuosobowej sali, za dnia, znośny jest cichutko grający telewizor, czy radio. Ale noc – to świętość, wspierana komunią nasennej tabletki.

noc z komunią ladnie gra. nienaruszalnie, i cicho.

Przywieźli nowego. W pierwszej dobie zbezcześcił, splugawił ciszę charkaniem, chrapaniem, jęczeniem i bulgotaniem.

skatologicznie niemal. tak 50/50, bo trafnie, ale ładne to nie jest. niepodobamisię. nic a nic.

Na szczęście kule mają regulację długości. Ta rozsunięta sięgnęła grdyki sąsiada. Trzeba było się tylko zaprzeć i docisnąć. Szamotał się kilka sekund, próbował nawet przywołać pilotem pomoc - bezczelny! Drugą kulą przetrąciłem mu dłoń.

nie miałbyś ochoty tego docisnąć? wiesz, zaprzeć sie i docisnać? bo wytopiony tłuszcz uszlachetnia pieczeń ;-)

ładne, ruinowe, ale prosi o szlif.
kontekstowo, w sumie, mozesz zostawić, jak jest.

Głód bardziej mi się od ciszy (choć onomatopeje zostawiłabym w spokoju ). Aż prosi się, żeby popracować nad językiem: IMHO początek głodu oraz drugą część ciszy nie czyta się płynnie. I ten język właśnie mógłby odróżnić miniatury od wpisów na SB, bo chociaż obserwacje trafne, na czacie były świeżutkie, a tutaj takie trochę podsuszone kromki

A mi się bardzo podoba to "bezczelny" W przedramatyzowanej i poważnej końcówce pojawia się trochę humoru :-)

Mi się podoba, że jest dużo treści a mało słów. To lepiej, niż gdyby było na odwrót.

Trochę zagadkowy wydaje mi się środek. Rozumiem, że tłuścioszek został zjedzony? Pytanie: dlaczego właściwie ten drugi nie został zjedzony, tylko trzeba wzywać do niego pielęgniarkę?

Nie mówiąc o tym, że po konsumpcji człowieka, musiałoby zostać mnóstwo śladów: krew, kości, ubrania etc.

Ale podoba mi się. Takie weird tales.

bulgor pisze: Mi się podoba,

się cieszę

bulgor pisze: że jest dużo treści a mało słów

bo to drabble

bulgor pisze: Trochę zagadkowy wydaje mi się środek. Rozumiem, że tłuścioszek został zjedzony?

uhm

bulgor pisze: Pytanie: dlaczego właściwie ten drugi nie został zjedzony, tylko trzeba wzywać do niego pielęgniarkę?

dla przyzwoitości?

bulgor pisze: Nie mówiąc o tym, że po konsumpcji człowieka, musiałoby zostać mnóstwo śladów: krew, kości, ubrania etc

iiitam

Bartek, nie filozuj tylko wrzuć coś swojego;)

pan_ruina pisze: Bartek, nie filozuj tylko wrzuć coś swojego;)

Już niebawem. Nie chcę naruszyć regulaminu.