wędrowiec przemierzał świat
będąc bardzo samotnym
lecz gdy na swojej drodze spotykał
innego samotnego wędrowca
unikał go
aby nie zmieniać tego
co jest mu pisane
bo prawdziwym nieszczęściem jest
porzucić swoje powołanie

Samotność jako powołanie. Czy można być powołanym do samotności? Wędrowiec był bardzo samotny, a mimo tego ominął innego samotnika. Samobiczowanie czy egoizm?

Samobiczowanie oraz coś na kształt przeznaczenia do bycia pustelnikiem, aczkolwiek to tylko poetyckie gdybanie .

Aloe pisze: Czy można być powołanym do samotności?

Oczywiście. Wielu ludzi właśnie tak żyje. Pośród ludzi, ale samotnie.

Czarna pisze: poetyckie gdybanie

Licentia poetica;)


Jak masz coś jeszcze w wolnej czy bieli, to poka poka:))

Kiedyś pisałam wierszy bardzo dużo i swego czasu nawet publikowałam je w rozmaitych magazynach i zinach internetowych, ale to było dawno i nie prawda, bo dziś nawet noszę inne nazwisko. Wiersze mam na dysku innego komputera w innym kraju, dlatego napisałam coś nowego, żeby tutaj wrzucić. Może w odmętach sieci uda mi się odnaleźć jakiś swój utwór i wam pokazać.

PS. Każdy z nas jest po części samotnym wędrowcem.

Czarna Nina pisze: Kiedyś pisałam wierszy bardzo dużo i swego czasu nawet publikowałam je w rozmaitych magazynach i zinach internetowych, ale to było dawno

Starym możesz zrobić lift:)

Czarna Nina pisze:dziś nawet noszę inne nazwisko.

To nie nazywasz się Czarna Nina ?

Czarna Nina pisze:PS. Każdy z nas jest po części samotnym wędrowcem.

Uhm:)

brat_ruina pisze:

Czarna Nina pisze:dziś nawet noszę inne nazwisko.

To nie nazywasz się Czarna Nina ?

Nina się nazywam także spokojnie

Starym wierszom zrobiłabym lifting, ale odnalazłam tylko jeden, bo do reszty nie mam teraz dostępu - zostawiłam je na drugim laptopie w Polsce.