ithilhin pisze: Dopiero kiedy poszła do liceum i i przestała jeść mięso, dotarł do niej sens tego hasła.

ithilhin pisze: Po latach oburzona wspominała tamte ciasne pomieszczenia i biały napis na płocie.

IMO narrator profetyczny jest tu niepotrzebny. Powyższe nic nie wznosi do fabuły. Zamykasz historię na Blance lat 12.
Nie wiem czy bym dziewczynkom paru lat nie odjął, ale to ofkz subiektywne.

Poza tym zabawne

misieq79 pisze: Powyższe nic nie wznosi do fabuły

Miało określić czas akcji, ale jak na to patrzę, to mi nie wyszło

misieq79 pisze: Poza tym zabawne

No miało być.

Takie sobie, pisałaś o wiele lepsze, dziewczyńskie jakieś takie moim zdaniem

Rumcajs pisze:dziewczyńskie jakieś takie moim zdaniem

wszystko co piszę jest dziewczyńskie

Rumcajs pisze: Takie sobie, pisałaś o wiele lepsze, dziewczyńskie jakieś takie moim zdaniem

Bardzo celna uwaga, zważywszy, że ithi jest dziewczynką

ithilhin pisze:

Rumcajs pisze:dziewczyńskie jakieś takie moim zdaniem

wszystko co piszę jest dziewczyńskie

Navajero pisze:

Rumcajs pisze: Takie sobie, pisałaś o wiele lepsze, dziewczyńskie jakieś takie moim zdaniem

Bardzo celna uwaga, zważywszy, że ithi jest dziewczynką

Przecież wiesz, że nie o to chodziło mi

IMO narrator profetyczny jest tu niepotrzebny. Powyższe nic nie wznosi do fabuły. (Misieq79)

Pełna zgoda. W dodatku wywołuje zupełnie niezwiązane z tekstem skojarzenia zakłócające czytanie (mnie się przypomniało hasło "zjedzmy wegetarian" - tak gwoli wyjaśnienia o co mnie się rozchodzi).

- Cyrkowców z Bułgarii - nonszalancko poinformowała Irenka. - To cała rodzina jest. Jak to cyganie. Przysyłają nam paczki. Nawet te rajstopy są od nich. - Wskazała na nogi, obleczone w jaskrawo czerwone rajtuzy. Rzeczywiście, Blanka nie widziała takich w sklepie.

Chwilę się zawahałem, bo to jest szyte linami okrętowymi - ale Bohaterka ma 12 lat i zdążyła się kompletnie wkręcić w ten cyrk. Ok, pasuje, że nie zajarzyła podpuchy.

Jak ona teraz pokaże się w cyrku?

Imho genialne.

Strachu, dziękuję za komentarz.
"zjedzmy wegetarian" - świetne, nie znałam tego.

Added in 2 minutes 42 seconds:

Strach na wróble pisze: Chwilę się zawahałem, bo to jest szyte linami okrętowymi - ale Bohaterka ma 12 lat i zdążyła się kompletnie wkręcić w ten cyrk. Ok, pasuje, że nie zajarzyła podpuchy.

Dodaj jeszcze, że czas akcji to wczesne lata 80 ubiegłego wieku. Po to też mi był ten napis na płocie i wspomnienie o wegetarianizmie dopiero w liceum. Ale sama widzę, że nie jest czytelne.

misieq79 pisze:

ithilhin pisze: Dopiero kiedy poszła do liceum i i przestała jeść mięso, dotarł do niej sens tego hasła.

ithilhin pisze: Po latach oburzona wspominała tamte ciasne pomieszczenia i biały napis na płocie.

IMO narrator profetyczny jest tu niepotrzebny. Powyższe nic nie wznosi do fabuły. Zamykasz historię na Blance lat 12.
Nie wiem czy bym dziewczynkom paru lat nie odjął, ale to ofkz subiektywne.

Sęk w tym, że ten profetyzm jest nawet błędnie skonstruowany. Poniekąd dlatego, że historia właśnie się kończy w wieku lat 12.
Przyjrzyjmy się czasom w wypowiedzi autora: przyjechał (12 lat), kojarzyła (12 lat), głosiły (12 lat), było (12 lat), poszła - przestała- dotarł (liceum), miała (12 lat), była (12 lat), kupiły (12 lat).
To jest pierwszy akapit. Przy czym do samego końca narrator używa czasu przeszłego. Do obu opisywanych czasów, i tego gdy Blanka ma 12 lat i tego, gdy jest już w liceum.
Gdyby tekst trwał dalej i skończył się co najmniej w czasach liceum, byłoby jasne - narrator opowiada w czasie przeszłym o wszystkim. Ale tekst się kończy na cyrku i 12 latach Blanki, więc o liceum narrator nie może opowiadać w czasie przeszłym. Profetyzm, potrzebny czy nie, wyszedł by prawidłowo, gdyby to szło np. tak:
Dopiero kiedy pójdzie do liceum i przestanie jeść mięso, dotrze do niej sens tego hasła.
Po latach oburzona wspomni tamte ciasne pomieszczenia i biały napis na płocie.
Aktualne pozostaje pytanie, czy ten profetyczny narrator jest potrzebny i tu zgadzam się z misieq79. Choć nie dlatego, że historia się zamyka teraz, gdy Blanka ma 12 lat, a dlatego, że w tym krótkim tekście nie ma miejsca na zbędne wątki. Jest konkretny wątek: cyrk-akrobaci-dowcip Irenki. I pod względem fabularnym ten wątek jest zamknięty. Pytanie brzmi, czy dla tego wątku ma znaczenie, że za parę lat bohaterka przestanie wsuwać zwierzęce proteiny i zacznie przejmować losem zwierząt w cyrkach? Nie ma. Informacja zbędna. Nie tylko dla czytelnika, ale też dla bohaterki, której narrator towarzyszy.
Kiedyś popełniłem długaśne opowiadanie fantasy o wojnie. Na 2 czy 3 stronie opisałem, jak książę et consortes planują kampanię wpatrując się w mapę. Nastąpił opis mapy, piękna, wierna, czarodzieje 7 roków jak obszył latali smokami po księstwie a potem cnotliwe mniszki wyszywały czy malowały w znoju i trudzie, bla bla, bla, dzieło sztuki. No i zaraz mnie zapytano - Kruger, a ta mapa odegra jakąś rolę w tym opowiadaniu? Ktoś ją podaruje, wyrzuci, osika, obrzyga albo będzie uprawiał na niej seks? No nie, ale tworzę barwne tło i nastrój przecież. No to twórz, ale nie opisuj, zwłaszcza tak rozwlekle, pierdół, które przemknęły przez opowiadanie jak meteor.
Ithilhin, prawdopodobnie kwestia troski o los zwierząt znalazła się w ten sposób w tekście, bo autorce na tej kwestii zależy. No i chwali się, że zależy, ale do tekstu trzeba wsadzać wtedy, gdy to ma powiązanie i znaczenie fabularne.

A z bardziej ogólnych kwestii.
Fabuła wyszła istotnie zamknięta. Z całym szacunkiem dla wszystkich szlifujących - wielu, wielu autorom in spe to nie wychodzi, poważnie. Więc to jest duży plus. Że nie jest jakaś frapująca, że to dość prosta historyjka o dowcipie, nie ma znaczenia bo i tekst krótki. Grunt, że zamknięta.
Dialogi lepsze. Nie, żeby idealne, ale trzymają.
Gorzej opisy w narracji. Najważniejsza w wątku kwestia występu akrobatów:

ithilhin pisze: Sześciu zgrabnych młodzieńców w czarnych spodniach śmigało po stelażu w kształcie prostopadłościanu. Robili salta i zwisy, stawali na rękach, wirowali na rurach, sprawnie zmieniając figury. (...) napięte do granic mięśnie cyrkowców, słyszała ich przyspieszone oddechy. (...) Jakby fruwali w powietrzu.

To jest bardzo istotne dla fabuły, Blanka jest zachwycona, czeka aż znów wyjdą, chce znów przyjść do cyrku tylko dla nich! Tylko dzięki temu udaje się dowcip Irenki!
Ręka do góry, kogo porwał ten opis, kto zrozumiał zachwyt Blanki. Ja nie zrozumiałem, ja muszę autorce wierzyć na słowo, że zachwyciło.
Jakbym zapytał kolegę, ścisłowca, ty, widziałeś ten występ akrobatów, opowiedz. A on by mi opowiedział,: No, wiesz, robili salta i zwisy i stawali na rękach i wirowali na rurach sprawnie zmieniając figury. A ja znając mojego kolegę i jego niewymowność pomyślałbym - hmmm, musiało mu się zajebiście podobać.
Ty, Ithilhin, masz być czymś o wiele więcej. Operować językiem, malować nim. Daj popłynąć fantazji. Rozwlecz ten opis, utoń w nim sama, rozpłyń się w emocjach Blanki. Troszkę zaczęłaś:

ithilhin pisze:napięte do granic mięśnie cyrkowców, słyszała ich przyspieszone oddechy.

ale to nawet nie jest początek.

Druga rzecz, która mnie uderzyła w narracji szczególnie. Pierwsze zdanie.
Parę razy widziałem dyskusji o ważnego pierwszego zdania (czy akapitu). Ja akurat uważam, że jest ważne. A, że nie ma znaczenia bo to tylko pierwsze zdanie, liczy się cały tekst? Albo - co z tego, że pierwsze zdanie wciąga jeśli autorowi reszta wychodzi poniżej poziomu?
Zgadzam się, pierwsze zdanie powinno mieć poziom adekwatny do reszty. A gdy jest lepsze, nie ratuje tekstu.
Ale gdy jest słabe, bylejakie, może, primo, poprzedzać słabość reszty, a secundo, źle do lepszej reszty nastawiać. A trzeci argument - ja osobiście lubię jak mnie autor oczarowuje i wciąga od pierwszych słów. No i teraz z buta.
Przyjechał cyrk.
Poważnie? Jak w szkolnym wypracowaniu? Nawet gorzej, mojemu synowi (a jeszcze połowy podstawówki nie przekroczył) wychodzą ciekawsze zdania na początek wypracowania.
A potem robili salta i zwisy...

Ithilhin, Siewco dobra. Siej dobro (i fantazję), nie nudę, plisss.

pzdr.

Dziękuję Kruger za obszerny komentarz.
Racja z narratorem. Po co wzmianka o napisie i wege była- już mówiłam.
Co do opisu - hm. IMHO im oszczędniejszy w tym przypadku tym lepiej (dla fabuły, nie mówię, ze jest jakiś super ekstra).
To miało by krótkie i zamknięte.

Added in 35 seconds:
PS. jak chcecie to jeszcze możecie się poznęcać nad kwestią "nie wrzucaj tekstu zaraz po napisaniu".

Ręka do góry, kogo porwał ten opis, kto zrozumiał zachwyt Blanki. Ja nie zrozumiałem, ja muszę autorce wierzyć na słowo, że zachwyciło. (Kruger)

Pół ręki podnoszę. Mnie nie porwał (być może dlatego żem nigdy nie był dwunastoletnią dziewczynką), ale jest to dla mnie całkowicie zrozumiałe.

ithilhin pisze: PS. jak chcecie to jeszcze możecie się poznęcać nad kwestią "nie wrzucaj tekstu zaraz po napisaniu

Kto nigdy nie wrzucił surówki (ale wrzucił cokolwiek) niech pierwszy rzuci kamień. Na własne ryzyko.

ithilhin pisze: PS. jak chcecie to jeszcze możecie się poznęcać nad kwestią "nie wrzucaj tekstu zaraz po napisaniu".

Co tu dużo gadać, po prostu... będziesz się smażyć w piekle

Jakby odleżało z 2 tygodnie i przeczytałabyś na głos, to pierwsze zdanie poleciałoby w kosmos.

Kruger pisze: Jakby odleżało z 2 tygodnie i przeczytałabyś na głos, to pierwsze zdanie poleciałoby w kosmos.

Gorzej jakby zostało tylko pierwsze zdanie

Added in 13 seconds:
Albo tytuł.