Ty...
Która umykasz
Gdy słowem Cię spłoszę
Czemu milczysz?
Dotykasz

Łaknę słów
Przemów
Pragnę głosu
Czemu?

Zawsze milczałaś.
Dziś chcesz mówić. Zdurniałaś?
Taka śliczna, a ja?
Ordynarny, więc jak?
Co sprawiło że ze mną
Uraczona piosenką
Chcesz brnąć w proste tany?
Czy też ja oszukany?

Marzę
Żądny wrażeń

Naiwny
Wszemu przeciwny

Zgasnę
I zasnę

Już kilka razy czytałam Twój wiersz. Podoba mi się od drugiej zwrotki, wtedy jest to dla mnie bardzo fajna piosenka. Ale ten początek też jest potrzebny, tylko bym go przeredagowała - niestety, nie wiem jak :-)

Pozdrawiam

Ładne - z jednym wyjątkiem Absolutnie nie pasuje mi tutaj "Zdurniałaś" - no po prostu, jakby styropianem po szkle... Do wyrzucenia, i niech sobie zostanie takie po prostu niedookreślone, nie zrymowane.
Podoba mi się rytm tego wiersza, kojarzy mi się z "Grade Valse Brillante" - a to

Bartosh16 pisze: Co sprawiło że ze mną
Uraczona piosenką
Chcesz brnąć w proste tany?

no to już całkiem Tuwimowskie jest
Na plus.

Mater Dejo Bartosh16 w dziale poezji... Nieno dobrze, że jesteś.

Katastrofa z interpunkcją. Pozbądź się jej w cholerę, albo konsekwentnie. Znaki - wykrzykniki, pytajniki - zostaw mi - odbiorcy. Sam sobie je powstawiam gdzie trzeba, przy czytaniu.

I paszoł z tym z bieli do rymów, bo za dużo jak na niezamierzone:)

Added in 7 minutes 56 seconds:
Chyba, że to ma być żart - to ok:)

Isabel pisze: z jednym wyjątkiem Absolutnie nie pasuje mi tutaj "Zdurniałaś"

To samo wyszło. To nie ja, to natchnienie.

Isabel pisze: kojarzy mi się z "Grade Valse Brillante"

Troszkę nuciłem podczas pisania i nie będę ukrywał, że zarówno ów wiersz, jak i jego interpretacja w wykonaniu Ewy Demarczyk, zwyczajnie kocham.

brat_ruina pisze: Katastrofa z interpunkcją. Pozbądź się jej w cholerę, albo konsekwentnie.

Słusznie.

brat_ruina pisze: I paszoł z tym z bieli do rymów, bo za dużo jak na niezamierzone

Początkowo było niezamierzone, ale natchnienie wygrało.

brat_ruina pisze: Mater Dejo Bartosh16 w dziale poezji... Nieno dobrze, że jesteś.

W najśmielszych snach bym się o to nie podejrzewał, a w szczególności nie podejrzewałbym otrzymania pozytywnych opinii.

maciejka pisze: tylko bym go przeredagowała - niestety, nie wiem jak

Ja też nie wiem


Za uwagi dziękuję. Nie zamierzam zacząć parać się poezją, bo nie mam o niej pojęcia, a to... jakoś samo ze mnie wylazło. Aby tylko oczu nie kaleczyło.

Bartosh16 pisze: Aby tylko oczu nie kaleczyło.

Nie kaleczy.
Wielkich lotów to nie jest, ale nie kaleczysz.
Może nawet gdybyś poświęcił temu więcej czasu, dopieścił i pochuchał - byłoby całkiem dobre:)

Sarah pisze: Wielkich lotów to nie jest, ale nie kaleczysz.

To dobrze. Dla wszystkich.
A że nie jest wielkich lotów... żeby stworzyć poezję wielkich lotów, trzeba mieć talent, wiedzę i warsztat. Nie mam żadnego
Tutaj wspomniany Tuwim jest dla mnie niedoścignionym wzorem i kozakiem poezji. Jeżeli kiedykolwiek pomyślę, że mógłbym stać na półce obok niego, to coś poetyckiego stworzę puknę się w ten pusty łeb.

Głupio myślisz:P
Największy błąd, jaki możemy popełnić w życiu, to poddanie się lękowi przed popełnieniem błędu.

"Zdurniałaś" pasowałoby tylko, jeśli ten zgrzyt wprowadzałby dalej Ciebie, barbarzyńcę Jak w piosence "Peron" grupy Jamal, gdzie początek to bełkot, dopóki tekst nie dojdzie do NIEJ - wtedy wszystko się porządkuje
Rymy mnie drażnią. I koniec też (czym się nie przejmuj, bo to opinia laika i profana )

Bartosh16 pisze: To nie ja, to natchnienie.

Takie coś nie nazywa się natchnieniem, ale strumieniem świadomości. Przelewasz co Ci w głowie siedzi i nie wartościujesz tego, tylko pokazujesz jakie jest.
Natchnienie i warsztat dają Ci piękny marmur, który rzeźbisz, tniesz, polerujesz, odłamujesz rzeczy zbędne, aż zostanie tylko to, co miało zostać i nic więcej

Eldil, czuję się zazdrosna