Wierszyk z czasów mojej młodszej młodości. Słodko dziewczęcy, naiwny... chyba dlatego mam do niego pewien sentyment.



Na łąkach się pasły napisane krowy

Napisane żaby po zmyślonych mżawkach

A w napisanych parkach

Siedziałam ja

Na parkowych, napisanych ławkach.



Miałam nawet napisanego przyjaciela

Przychodził nocą, o księżyca wschodzie

I rozmawialiśmy długo o nim

A później o mnie

A później odchodził.



A kiedy chciałam napisać człowieka

Przyszedł człowiek, lecz nienapisany

I zniszczył wszystko, mój świat

Pozamykał

Napisane bramy.



Szukałam klucza długo i dokładnie

Tak wiele lat go uparcie szukałam

Lecz nie znalazłam

Aż wreszcie

Sama go napisałam.

Bardzo słusznie zrobiłaś. Wiesz teraz, że jest napisany przez Ciebie. Od A do Z Twoją ręką. Możesz go też przepisać. Jeśli zechcesz.

Dobry wiersz.