Cześć (do młodych duchem) i dzień dobry (do tych, którzy nie lubią się spoufalać ze studentami)!
Jestem Ania i studiuję anglistykę i dziennikarstwo w Lublinie (ale pochodzę z małego miasteczka, które stało sie dość znane dzięki politykowi z wibratorem).
Piszę od zawsze - zaczęło sie głupio, jak to w latach młodzieńczych bywa, od pamiętniczków, potem były wierszydła, mniej lub bardziej grafomańskie, a teraz piszę czasem coś jakby prozę.
Jak tylko się oswoję, to coś wyślę, na razie poczytam. Bardzo mi miło spotkać ludzi o podobnych zapędach:).
>
7
Zasłużony
Hej!
„Daleko, tam w słońcu, są moje największe pragnienia. Być może nie sięgnę ich, ale mogę patrzeć w górę by dostrzec ich piękno, wierzyć w nie i próbować podążyć tam, gdzie mogą prowadzić” - Louisa May Alcott
Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
— Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
— Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
— Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.
Ujrzał krępego mężczyznę o pulchnej twarzy i dużym kręconym wąsie. W ręku trzymał zmiętą kartkę.
— Pan to wywiesił? – zapytał zachrypniętym głosem, machając ręką.
Julian sięgnął po zwitek i uniósł wzrok na poczerwieniałego przybysza.
— Tak. To moje ogłoszenie.
Nieuprzejmy gość pokraśniał jeszcze bardziej. Wypointował palcem na dozorcę.
— Facet, zapamiętaj sobie jedno. Nikt na dzielnicy nie miał, nie ma i nie będzie mieć białego psa.