Połknięta przez ramiona, pożarta przez oczy.
Idealna w swoich niedoskonałościach.
Tuli się do uczucia żelaznym uczuciem.

Fajne. Ale czemu żelaznym?

Gra pisze:Fajne. Ale czemu żelaznym?

bo ma serce jak dzwon

Taki poetycki synonim trwałości mi przyszedł do głowy. Nie wyklucz się interpretacji dzwonu!

Mhm. Interpretację obu Panów przyjmuję. Kłaniam się nisko i nadal mi się podoba.

ja chciałem tylko niesmiało dodać, że dzwon nie jest żelazny, tylko z mosiadzu chyba, czy innego brązu, stopu, potopu

Tak. MAteriał dzwonu też mnie uderzył, ale już się nie chciałam mądrzyć. Żelazny brzmiałby jak kołatka. W czasach kryzysów i wojen...

btw. wiersz mi sie nie podoba, poza połową pierwszej linijki. kuleje mi to powtórzenie na końcu i nie łapie jego rytmu. nie podoba mi sie też środek - imho nie udało się uchwycić przeciwieństw i wyszło trochę kiczowato.

padaPada pisze: kuleje mi to powtórzenie na końcu i nie

Mnie też. Niestety, powtórzenie ci nie wyszło. Powtórzenie jest wtedy dobre, gdy nie krzyczy na całego, że jest powtórzeniem: "o, patrzecie, powtarzam się!". Tu tak jest. Nie widzę w nim też żadnego sensu.

Ale pierwszy wers mi się podoba. Miałam nadzieję, że dalej też będzie przynajmniej w porządku. I tak, jak na drugi wers można jeszcze przymknąć oko, mimo że bardzo banalny (to tak, jakby napisać: "samotna wśród tłumu" albo "cicha wśród hałasu" - oklepańce jak sie patrzy), tak trzeci już kładzie mini, tzn dla mnie jest zły.

A miałam nadzieję, że podam tę miniaturę do najlepszych...

Pozdrawiam
Patka

Bo to taka prosta i banalna miniaturka. Ale dzięki, będę uważał na bezsensowne powtórzenia.