Nad górami krwią lanymi,
gdzie szlachetne rosną skały,
dumny w słońcu złotym płynie
władca ptaków- Orzeł Biały.

Ptak to wielki i potężny,
dumny jak królewski syn,
jako rycerz jest on mężny,
piastuje nad ludem swym.

Kłaniają się mu niedźwiedzie,
co większe są od człeka.
Orła los po niebie wiedzie,
ze szczytu wroga czeka.

Polska jest orłów ojczyzną,
gniazda ich na jej łonie.
Obronią kraj przed obczyzną,
armia wroga wnet spłonie.

ojej ojej ojej. Poczułam się jak w szkole podstawowej. Rymowanie Częstochową śmierdzi na kilometr, rytm się wali, nowomowa w rozumieniu wyrazów np.

Obronią kraj przed obczyzną,

tutaj, żeby złapać rytm, trzeba przestawić akcentowanie słów

Ptak to wielki i potężny,
dumny jak królewski syn,
jako rycerz jest on mężny,
piastuje nad ludem swym.

tutaj w ogóle nie zgadzają się sylaby

Kłaniają się mu niedźwiedzie,
co większe są od człeka.
Orła los po niebie wiedzie,
ze szczytu wroga czeka.

Polska jest orłów ojczyzną,
gniazda ich na jej łonie.
Obronią kraj przed obczyzną,
armia wroga wnet spłonie.

Dla mnie bardzo okropne.

Gra pisze: Rymowanie Częstochową śmierdzi na kilometr

Co Częstochowa ma do tego?

Moim zdaniem nie jest tu najgorzej. Ale fakt - troszeczkę takim podstawówkowym patriotyzmem zaleciało. Kojarzy mi się z - "Jaki znak twój?"
"Podczepię" się Growego zdania co do rytmu i rymu. Moim zdaniem nie jest okropnie, ale dobrze też wcale nie jest. No i słuszna wskazówka od przedmówczyni odnośnie akcentu. Czytaj swoje wiersze na głos, bo mimo, że się zgadza liczba sylab w wersach to może akcent zgrzytać, wybijać z rytmu, a tym samym deklamacja kuleje.
Podsumowując: technicznie wymaga szlifów, poprawienia rymów.
Tematycznie: nie chciałbym, żeby moja wypowiedź miała pejoratywny wydźwięk względem patriotyzmu, ale czasem to nie wychodzi. Moim zdaniem wychodzi rzadko. U ciebie niestety nie wyszło.
Nie podobało mi się. Pracuj dalej i się nie poddawaj. Jak orzeł. ;-)
Pozdrawljaju!

Mam takie samo zdanie jak W. Nie było tragicznie, ale było słabo. Ja nie jestem fanem patriotyzmu. Twój wiersz mnie lekko rozbawił, ale też zadziwił. Nie spodziewałem się takiego patriotyzmu, po tak młodej osobie.

pozdrawiam

W. pisze: Ale fakt - troszeczkę takim podstawówkowym patriotyzmem zaleciało. Kojarzy mi się z - "Jaki znak twój?"
Pozdrawljaju!

Właśnie chodziło mi o taki "prosty" patriotyzm :-)

Moim zdaniem, to taka szkolna rymowanka.
Ptak jest wielki i potężny - takie ptaki tylko u Polaków <zwija się>

Dobra, koniec żartów. Mi osobiście wiersz nie przypadł do gustu. I to nie o patriotyzm chodzi. Przykro mi, że takie piękne uczucia ubrałaś w taką prostacką formę.

Już służę wyjaśnieniem, dlaczego uważam formę za prostacką, a nie prostą.
Powalasz czytelnika gargantuicznym (uwielbiam to słowo) ładunkiem patosu i jednocześnie przyprawiasz go silną dawką rymów częstochowskich. Ogólnie i szeroko wiadomo, że jest to mieszanka niestrawność wywołująca i w skurcze mięśni brzucha połączone z zapowietrzaniem się wpędzająca.
Forma kłóci się z treścią.

Ogólnie, mogłabym pogratulować takiego patriotyzmu, ale mi wydaje się mało prawdziwy (raczej wystylizowany na pokaz i dlatego, że dobrze ci się "orła" rymowało). Mogę się mylić. Na pewno za to zachęcam do przemyślenia formy.
Myślę, że można by było prostszymi słowami wyrazić to, co ty wyrazić chciałaś - bez uciekania się do zwrotów pełnych patosu. Myślę też, że wtedy czytelnik bardziej by uwierzył w twoje uczucia. W tej chwili na pierwszy plan wysuwa się sztuczność. Sztuczność słów i emocji.

Pozdrawiam serdecznie