Latest post of the previous page:

Zodiak pisze:Oczywiście się z wami zgadzam niemal w 100%. Niemal, bowiem nie każdy chce/może iśc tą drogą. Oprócz tego, że ścieżka kariery którą przedstawił Andrzej to istna orka (nikt nie obiecywał, że będzie łatwo

ano nie będzie. Ale na końcu tej drogi są skarby, łupy etc.

to nie zawsze musi się sprawdzić.

owszem.

Weźmy na przykład takiego Stefana Dardę. Człowiek wskoczył na rynek praktycznie znikąd, narobił trochę szumu swoją debiutancką powieścią, a teraz trzaska następne (choć tempo nie jest imponujące).

ja życzę takiego tempa 90% znajomych pisarzy...

Po drugie, skoro droga jest usłana róznymi przeszkodami i nie ma gwarancji sukcesu (nawet jeśli będę pisał trzy powieści rocznie - pozostaje jeszcze kwestia jakości tekstu i odbioru przez czytelników),

ok jesli ktoś jest w stanie napisac 3 powieści rocznie to ajdalej po 2-3 latach będzie umiał to robić. nabierze wprawy. jesli popacuje z redaktorem nauczy się eliminować błedy.

no chyba że jest nieuleczalnym grafomanem. odpornym na wszelką perswazję.

co do odbioru - tu jest kłopot - ale w miarę normalny człowiek piszący normalnym jezykiem o rzeczach które go rajcują znajdzie normalnych czytelników których eż takie rzeczy rajcują. wariat też ms szansę dotrrzeć do wariatów - ale tu już trudniej.

to wielu, przynajmniej na początku, woli pisać mniej, lecz nie rezygnować z pracy zawodowej. To trochę takie błędne koło. Pracuję, bo muszę utrzymać siebie/rodzinę. Piszę, bo lubię, mam nawet nadzieję wypłynąć na szersze wody, ale przez to, że pracuję, nie mogę poświęcić pisaniu tyle, ile bym chciał/powinienem, by moje szanse na rynku wzrosły. Nie ma lekko

dlatego grzmię by rozwijać karierę wszcześnie i szybko. By debiutować w liceum. by pierwsze książki wydać na studiach. by w miarę możliwości biedz jak najszybciej i skoczyć jak najdalej zanim kierat wciągnie.

Cóż mi/nam pozostaje? Trzaskać opowiadania, wypłynąć i dopiero wtedy uderzyć z czymś większym. Ale o tym Andrzej pisał już wielokrotnie

trzaskac opowiadanka i gromadzić amunicję. Gdy pojawi się szansa trzeba uderzyć szybko i mocno.

Serena pisze:15-20 powieści? Hmm... Ja na razie piszę 6, a 4 już skończyłam...

Michalino Olszańska zostałaś zidentyfikowana... ups? Katowice...

eeee... wtopa...

:p

Ja nie jestem Michaliną!

Dobra, powiem panu coś, panie Andrzeju, ale proszę się nie śmiać - ja bym chciała być taką polską Trudi Canavan, o. xD

Romek Pawlak pisze:Że opowiadania, to jasne. Andrzej w Feniksie i gdzie indziej miał ich mnóstwo, ja też

czy ja wiem czy tak mnustwo? ile ich mogło być przez te 5 lat? 20-25?

Mowa o strategii, gdy masz już książkę na wylocie albo wydaną. Trzeba iśc za ciosem, wiedząc, co chcesz osiągnąć nie jutro, tylko za trzy lata.

ergo: trzeba planować. oddzielnie planowac to co trzeba napisać
oddzielnie co gdzie wydać.

plan pracy jest podstawowy. wydają czy nie - trzeba to zrobić.
plan wydawniczy jest uzależniony od wielu zmiennych i tu sie modyfikuje w biegu.

Serena pisze:Ja nie jestem Michaliną!

wiem ilość napisanych powieści się zgadza, wiek też - ale Ona nie ma takich zębów jak na zdjęciu

Dobra, powiem panu coś, panie Andrzeju, ale proszę się nie śmiać - ja bym chciała być taką polską Trudi Canavan, o. xD

to do dzieła.

Trudi Canavan

W wieku 25 lat zabrała się za pisanie i dopiero 7 lat później podpisała pierwszy kontrakt. Jeśli wyłączysz teraz forum i włączysz Word, masz 14 lat przewagi.

Vialix pisze:

Trudi Canavan

W wieku 25 lat zabrała się za pisanie i dopiero 7 lat później podpisała pierwszy kontrakt. Jeśli wyłączysz teraz forum i włączysz Word, masz 14 lat przewagi.

O. O tym nie pomyślałam W takim razie zacznę pisać coś, czego nie pokażę tutaj na forum

Serena pisze:

Vialix pisze:

Trudi Canavan

W wieku 25 lat zabrała się za pisanie i dopiero 7 lat później podpisała pierwszy kontrakt. Jeśli wyłączysz teraz forum i włączysz Word, masz 14 lat przewagi.

O. O tym nie pomyślałam W takim razie zacznę pisać coś, czego nie pokażę tutaj na forum

Wciąż tu siedzisz.

Vialix pisze:Wciąż tu siedzisz.

Zacznę pisać, ale dopiero wieczorem, bo teraz jestem tak wyrywkowo

Zacznę pisać, ale

PISZ MÓWIĘ

Dooobrze, dooobrze... ^.^

Lepiej zaprzestańcie wysiłków, młodzi adepci. Nie słuchajcie starszych pisarzy, bo co mają wam powiedzieć, że zawód pisarza jest...jaki jest? Szkoda czasu i waszej pracy. Nie chce nikogo urazić, ale takie tuzy jak Paweł Huelle, Stefan Chwin, Waldemar Łysiak, Bogdan Loebl, Olga Tokarczuk, Andrzej Stasiuk, Kapuściński...czy sa czytani przez nowe pokolenia?Młodzi sprawiają wrażenie, że i język polski to dla nich terra incognita. W takim razie kim są, szyci nową miarą, współcześni literaccy idole?

Grochalami, Pilchami... , a co tam, dodajmy jeszcze: Pilipiukami?

Czy współcześni pisarze-idole są intelektualną siłą, nie bójmy sie tego słowa, niech boli: elitą? Intelektualnie samolansują się, wypisując pierdoły w kolorowych gazetach. Ba, gdyby jeszcze coś fermencili w środowisku, ale w ogóle istnieje jakieś środowisko?
Dajcie spokój, jak jeszcze czytam, ile zarabia pisarz...

Jeśli w większości wypadków można to nazwać zarobkiem... ha ha ha ha ha
To cholernie ciężki kawałek chleba, a do tego niewdzięczny , choć fajny dla pasjonatów

moffiss pisze:?Młodzi sprawiają wrażenie, że i język polski to dla nich terra incognita.

pisząc książki zwracasz się do 7-10% populacji tego kraju. w przeciętnej kalsie 30-osobowej czyta 2-3 osoby. To 3-4 miliony potencjalnych klientów.

Coś ci się niepasikonik?

W sumie to nie musisz odpowiedać. Mi ta liczba do szczescia wystarczy. Nawet jak oczaruję 1% to będzie spoko. Wyrwę im serca, złupię ich portfele... 30-40 tysięcy sprzedanych egzemplarzy x (tajemnica handlowa) X dwie trzy ksiązki rocznie i naprawdę będę sobie spokojnie i wygodnie żył.

W takim razie kim są, szyci nową miarą, współcześni literaccy idole?

żeo kimś pisze wybiórcza to jeszcze nie znaczy że idol

Czy współcześni pisarze-idole są intelektualną siłą, nie bójmy sie tego słowa, niech boli: elitą?

z wymienionych Łysiak być może. Reszta nie.

ale w ogóle istnieje jakieś środowisko?

tak. spotyka się na balangach u urbana albo w knajpie wybiórczaków koło redakcji.

Dajcie spokój, jak jeszcze czytam, ile zarabia pisarz...

oni przeważnie nie zarabiają. ich się pasie dotacjami

Andrzej Pilipiuk pisze: Mi ta liczba do szczescia wystarczy. Nawet jak oczaruję 1% to będzie spoko. Wyrwę im serca, złupię ich portfele... 30-40 tysięcy sprzedanych egzemplarzy x (tajemnica handlowa) X dwie trzy ksiązki rocznie i naprawdę będę sobie spokojnie i wygodnie żył.

Przecież nie dalej jak kilkadziesiąt postów wcześniej pisałeś o renegocjacjach z wydawcą, znaczy ździebko mniej %, bo kryzys dotknął również branżę wydawniczą. Czyli jak chcesz utrzymać ten sam poziom wynagrodzenia rocznego, musisz pisać nie cztery, tylko pięć książek w roku. Albo zamiast pięciuset, puszczać po trzysta stron na egzemplarz.
Albo brać przykład z uznanych pisarzy i zacząć odpłatnie pomagać początkującym - pewnie 120 za arkusz jak ekorekta to za mało, ale spokojnie ze 150 zeta dałoby wyciągnąć.

Biadolicie, oj biadolicie.

Czytelnictwo w Polsce leci a łeb na szyję. Sukcesem będzie zahamować ten spadek, a już cudem cofnąć go, odwrócić. W tej kwestii głos powinni zabrać młodzi, którzy będą tworzyć za 10-15 lat dla nowego pokolenia, które teraz jest w kołyskach. Dlatego trzeba zacząć docierać do młodych rodziców, którzy tworzą ogromną rzeszę „nieczytających”. Przez głos, mam na myśli rozpoczęcie przygody z pisaniem. Z 1000 ludzi, może ostanie się 2-3 doświadczonych za te 10-15 lat i to oni będą mieli okazję dźwigać czytelnictwo w naszym kraju.

Problemów jest bez liku: fora, nawet takie jak to, zjadają czas, który można spożytkować na pisanie. Mało tego, zdecydowanie łatwiej jest pisać bzdury w tematach, niż sklecić 1-20 stron sensownej powieści. Większość z Was napisała więcej na jednym wybranym forum więcej bzdur, niż wszystkiego "do szuflady". To jest życie marzeniami o byciu pisarzem: a ja powiem jedno, pisarzem się jest, albo nie - nie zależnie od tego, czy ktoś wydaje, czy też nie: pisarz to stan umysłu. Dlatego zabierzcie się za tworzenie, ale nie na forum.

Ileż trzeba omijać faktów, aby zobaczyć - po tym forum - ilu ludzi odpada w przedbiegach: po pierwszej krytyce, pierwszym braku akceptacji. Jest jeno garstka ludzi, którzy wstają i nie poddają się. Ale i z tej garstki wielu odpadnie, i zostaną tylko ci z talentem i chęciami - bo sam talent nie wystarczy.