Jakiś czas temu trafiłam na książkę, traktującą o różnych alternatywach w dziejach Polski. Była to praca zbiorowa, każdy z Autorów przedstawiał jedne wybrany wątek historyczny (od czasów Mieszka do powstania "Solidarności"). Czyta się to naprawdę ciekawie, czasami ulegając sugestiom autorów.
Czy myślicie, że tworzenie fabuły, opartej na częściowo zmyślonych (przerobionych wedle zamysłu autora) wydarzeniach, mających miejsce w przeszłości, której nigdy nie było, jest zabiegiem ciekawym, czy nie? Jak Wam się czyta takie książki?

Mnie się czyta bardzo dobrze, ale ja nie jestem obiektywny, sam popełniłem taką powieść: http://www.empik.com/inne-okrety-pawlak ... ,ksiazka-p
Natomiast w Polsce jest to konwencja niszowa, słabo się przyjęła, nawet bardzo popularni na świecie autorzy z niej korzystający u nas dostali po czterech literach (np. Kay). Jednak literacko jest bardzo ciekawa, nośna i zmusza do czytania ze zrozumieniem

Czytałam jedną taką powieść i trochę się zawiodłam, ale może trafiłam na niewłaściwy tytuł, albo po prostu mam zbyt wygórowane wymagania. Ale po Romka chętnie sięgnę. Trzeba Rodzince podrzucić przed Świętami listę tytułów

Mnie się podoba, polecam np Timeline 191 Turtledove'a - Gdyby to konfederacja wygrała wojnę secesyjną.

misieq79, zapisuję tytuł

imadoki, to nazwa serii i nawet nie wiem czy wydana w PL.

misieq79 pisze: imadoki, to nazwa serii i nawet nie wiem czy wydana w PL.

Już sprawdziłam To że nie jest wydana po polsku nie stanowi dla mnie problemu

Czarna Emma pisze:Jak Wam się czyta takie książki?

Całkiem dobrze, czasem nawet takie piszę

Navajero pisze: Całkiem dobrze, czasem nawet takie piszę

nie może być...
dasz poczytać??:PPPP)))))))

Czarna Emma pisze: Czy myślicie, że tworzenie fabuły, opartej na częściowo zmyślonych (przerobionych wedle zamysłu autora) wydarzeniach, mających miejsce w przeszłości, której nigdy nie było, jest zabiegiem ciekawym, czy nie? Jak Wam się czyta takie książki?

- Ja gustuję w takich książkach; "Potop" Sienkiewicza po prostu rządzi w tej kategorii (nawet znając ze szkoły historię Polski, człowiek nie zdaje sobie sprawy, które z tych wydarzeń są prawdziwe, a które zupełnie zmyślone).
- A co do pisania: jest to trochę podobne do pisania fanfic'ów, bo masz gotowy świat i gotowych bohaterów (niektórych), ale ty dopowiadasz historię. Dla mnie super, zwłaszcza że Turbosłowanie i Lecha otworzyli niewyeksploatowaną literacko dziedzinę i można się pobawić historią alternatywną wczesnego średniowiecza. O tym nawet był ostatnio art w 'Nowej Fantastyce', albo 'Fantomie', nie pamiętam.

Andy, Boga się bój, gdzież Ty masz gotowy świat w historiach alternatywnych, kiedy ich istotą jest pokazanie, jak te światy się zmieniły pod wpływem zmiany? musisz nie tylko go znac, ale jeszcze przetworzyć, to czasem trudniejsze niż wymyślić od razu fikcyjny

Andy,

Z całym szacunkiem, ale porównanie pisania fanfików, które wymaga jedynie znajomości świata i jego bohaterów, do pisania historii alternatywnej, które wymaga perfekcyjnego opanowania realiów epoki historycznej, w jakiej zamierzasz osadzić historię, ale przede wszystkim rozumienia historycznych związków przyczynowo-skutkowych, mechanizmów, które determinują ruchy na politycznej szachownicy, jest karkołomnie chybione.
Pisanie historii alternatywnej, gdzie zmieniasz element i przewidujesz jak zmieni się przez to cała układanka - to jest moim zdaniem najwyższy poziom trudności (pomijając kwestię np. researchu, którego w fanfiku nie masz, a w HA masz go od groma).

G.

Romek Pawlak pisze: gdzież Ty masz gotowy świat w historiach alternatywnych

To zależy, co mamy na myśli pod "historie alternatywne", czy:
a) a'la "Potop", gdzie do rzeczywistych wydarzeń i RZECZYWISTEGO ZAKOŃCZENIA wklejono zmyślony przebieg wydarzeń.
b) a'la "Adept", gdzie nastąpił fork rzeczywistości w pewnym punkcie czasu, i wszystko dalej to fikcja.

Ja mówiłem o (a). Niemniej, nawet w (b) świat wejściowy jest istniejący, i nie trzeba opisywać szczegółów, ani wymyślać, "dlaczego Polacy nie lubią Ruskich", bo to jest z nadania.

Added in 5 minutes 2 seconds:
Godhand, Romek Pawlak:

Andy pisze: jest to trochę podobne

Godhand, nie widzę jak to co Ty napisałeś, miałoby się kłócić z tym co ja napisałem.

Andy, według definicji (a), każda powieść historyczna z fikcyjnymi bohaterami byłaby historią alternatywną, a Aleksander Dumas jednym z jej klasyków Nie warto tak rozszerzać definicji, gdyż wówczas zaciera się specyfika gatunku. Pisarze zajmujący się historią często zmieniają dla potrzeb fabuły rozmaite fakty mniejszej wagi (nie tykając jednak tych istotnych), a bez fikcyjnych postaci mielibyśmy chyba wyłącznie zbeletryzowane biografie. Historia alternatywna zaczyna się wówczas, gdy pewne punkty węzłowe w dziejach ulegają radykalnej zmianie. Taki zabieg wcale zresztą nie wymaga wprowadzania elementów fantastycznych, punktem wyjścia mogą być historyczne realia, w których jedno wydarzenie/jeden ciąg wydarzeń przebiega inaczej, niż w rzeczywistości. Gdyby tak, powiedzmy, Mieszko I nie przyjął chrześcijaństwa, lecz dokonał skutecznego scalenia tych wszystkich słowiańskich, plemiennych państewek w jedno państwo - z głównym ośrodkiem kultu Świętowita w Arkonie - i został cesarzem pogańskiej Słowiańszczyzny...

Przekonaliście mnie
Nie wiedziałem, że to jest konkretny gatunek. Myślałem, że mowa ogólnie o alternatywnych przebiegach historii.

Niemniej, z "Adeptem" i Turbosłowianami trafiłem