Wśród łąkowych kwiatów, wśród mgieł porannych
wzbiły się w górę ulotne hosanny

rozniosły się echem, zakręciły w wirze
by tuż nad trawą przyoblec się spiżem

i zatrzymać nagle, promienie śląc wonne
koroną namaścić atropę belladonnę

i upaść. Światło zgasło, echo milczy.
Hosanny rozbite. Pełnia. W dali skowyt wilczy.

I tylko wichry hulają, beztrosko niepomne
gnając dmuchawce błagań – bezdomne.

Z poematem Adama Mickiewicza "Pan Tadeusz" mi się skojarzyło.

Ładne...
tylko ta atropa coś mi...

Owszem, ładne i ciekawe, tylko interpunkcja trochę niekonsekwentna, czasem czegoś gdzieś brakuje.

wśród mgieł porannych

Napisałbym: "pośród mgieł porannych"
W przedostatnim wersie zlikwidowałbym "I" , a ostatni wyrównał do trzynastozgłoskowca.

W Rednej wierszu zawył wilk:)
I ten wilk mi się bardzo:)) ja bym go bardziej wyciągnął i wrzucił do pointy;)

Gorgiasz pisze: Owszem, ładne i ciekawe, tylko interpunkcja trochę niekonsekwentna, czasem czegoś gdzieś brakuje.

wśród mgieł porannych

Napisałbym: "pośród mgieł porannych"
W przedostatnim wersie zlikwidowałbym "I" , a ostatni wyrównał do trzynastozgłoskowca.

Dokładnie, mimo tego początkowe dwa wersy - magiczne.

O, jakie pozytywne komentarze. Dziękuję bardzo Te hosanny mnie prześladowały od paru miesięcy. Chciałam się pobawić końcówkami -anny, -onny, -enny. Zabrakło jednak niestety umiejętności.

Wolha.Redna pisze:
> Zabrakło jednak niestety umiejętności.
>
To chyba kokieteria, piękny wiersz i to ukoronowanie pospolitej atropy , bardzo smaczny ;)