Czy to słonce tak, oświetla drogę mi?

Nie, to przecież Ty! twój uśmiech cudnie lśni.

Czymże jest ten ogień co w sercu mym się tli?

Czy to twój głos? Tak cudnie dla mnie brzmi.

Co się ze mną dzieje? Spytałem smętnych drzew

"To miłosc chłopie jest". Odparł za nie krzew.

Poszedłem dalej nucąc cicho twoje imie

I gdy się oddalałem, poczułem że coś ginie,



Postanowiłem wrócić, gdy tęsknota się wzmożyła

Gdy swym wiecznym piórem ucieczkę przekreśliła.

Wciąż nie wiedziałem, co we mnie zmienia się.

Jedno zrozumiałem, nie chce stracic Cię.

Jesteś moją duszą, zmiennokształtnym snem

Na twoich pełnych ustach błyszczy słodki krem

To Amor Ci go dał, posmarował usta twe

Tak że przyciągają, spragnione wargi me.



Leżałem na wzgórzu, za domem drobnym twym

I tak myślałem, skąd w słowach mych ten rym.

Spojrzałem w nocne niebo, w przeszłość niezmierzoną

Ujrzałem tam siebie, duszę utęsknioną.

Zadałem więc pytanie, do mądrych, pięknych gwiazd.

W odpowiedzi usłyszalem: szukaj ptasich gniazd.

Zrobiłem jak mowiły, szukałem cały dzień

Zmęczony się oparłem o sztywny, stary pień.



Wtem je usłyszałem, szczęśliwe dwa stworzenia

Leciały ramię w ramię, jak splecione dwa marzenia

Przypominały nas, dwoje ludzi zakochanych

Nieśmiałych, przez wątpliwość ciągle odpychanych.

Me serce znów płonęło, dla Ciebie, muzy Tej

Co mną zawładnęła, dla duszy smutnej swej.

Na końcu tego dnia, spojrzałem znów na Ciebie

I wiedziałem że, znajduje się już w niebie.





Cóż, napisane dawno ale nie takie złe z dwa lata ma...skurkowane strasznie mi się podoba

Dodane po 8 minutach:

Nie nie nie nie nie, ślepne już na starość T.T uprzejmie prosze o przeniesienie powyższego posta i usunięci eobecnego...tyle dobrej woli a koślawe palce mam

Kochany mój!

eh

duszę utęsknioną

chyba stęsknioną - jeżeli widział siebie(no chyba, że tęsknił za własną duszą)

utęsknioną jeśli widział dziewczynę(utęskniona - coś, do czego się tęskni)

Zadałem więc pytanie, do mądrych, pięknych gwiazd.

Poprawnie: Zadałem więc pytanie pięknym, mądrym gwiazdom.

Nic w wierszu nie wskazuje na to, że stosujesz się do zasad własnego idiolektu, więc to błąd. Pytanie zadaje się komuś a nie do kogoś. Do kogoś można skierować pytanie, może stąd ten błąd. (przynajmniej tak mi się wydaje)



Eh, myślałam, że forma rymowana umarła śmiercią naturalną ale wtedy Marcin(naczelny i najlepszy poeta WM ) przywrócił mi wiarę(polecam ci jego wiersze rymowane) ale to ją trochę podkopuje. Jakoś w ogóle do mnie nie przemawia a momentami(przepraszam, naprawdę przepraszam -> chciało mi się śmiać, np przy tej oto perełce:

Na twoich pełnych ustach błyszczy słodki krem

eh czytałeś go na głos? naprawdę cię to nie rozśmieszyło?)

Poza tym niektóre rymy sobie dopowiadałam, jeszcze zanim przeczytałam następny wers, chociażby:

Na końcu tego dnia, spojrzałem znów na Ciebie

I wiedziałem że, znajduje się już w niebie.

Rozumiem, że ta forma jest trudna (znajdowanie rymów, które nie śmieszą, to zaiste katorga), więc może lepiej napisać coś białego?

Będę wyczekiwać na coś innego, może nowszego, może w innej formie

Pozdrawiam

Yo, no pewnie że czytałem :D pisze głównie by się pośmiać

Białe, białe, białe...śnieg jest biały...i mleko też Ja lubie bawić się rymami właśnie dlatego że są śmieszne. Niemniej wdzięczny jestem za wnikliwą analizę

Na Boga! To dobrze! Już myślałam, że pisząc

Cóż, napisane dawno ale nie takie złe Smile z dwa lata ma...skurkowane strasznie mi się podoba Razz

miałeś na myśli, że ci się podoba ale tak normalnie... a ja na tym wyłam ze śmiechu Wrzuć kiedyś coś poważnego