Jak zawsze...grad słów mile widziany


Kanty mebli jak syberyjskie noże
Biegną na Ciebie z każdej ściany
Przy milczeniu pełnoletniej rzeżuchy
Przy harmonijnym śmiechu lodówki

Ciało po pasteryzacji
Żołądek wypchany pigułką wspomnień
Gdy kolory z ekscytacji rozpylały oddech
Gdy tkanki uczuć miały gepardzie kości

Teraz jesteś transparentnym betonem
Zamkniętym w więzieniu chodnikiem
Recydywistą rozdającym ulotki nakazów
Podczas gdy ja tulę się do mlecznej drogi

Nie potrzebuję chodzić wśród nieludzkich pnączy
Nosić w kieszeni spragnione wody lwie pyszczki
Żeby nagle ciężarem swego ryku
Zasztyletowały mi podgrzane noce

Twoje reakcje termojądrowe
Wciskają wewnątrz chorobę popromienną
Rzadkie przypadki amnezji jak
Rzadkie śniegowe obiady w orkiestrze sztućców

Raczej nie będzie gradu, tylko skromna próba interpretacji. Jak ją wymyślałam, to mi jakoś śmiesznie było. Będę pić do Twojego rodzinnego życia

Rozumiem, że "ty" lirycznym jest tutaj ojciec podmiotu mówiącego, a tematem domowa awantura. Czy może zepsucie relacji, która kiedyś była dobra. Coś w ten deseń. No, nieważne, wiesz już, że Twoją poezję traktuję w kategoriach typu "co ten wiersz mi mówi", a nie "gdzie są błędy". Czyli jak dojrzałą poezję, no.

Bardzo spodobało mi się obrazowanie. Widzę, że lubisz sprzęty kuchenne (mówię to, mając w pamięci "Opary kuchennego okapu"). Metaforyka jest pięknie rozwinięta i wielowarstwowa, ale logiczna (na tyle, na ile to możliwe w poezji współczesnej) i znakomicie oddaje nastrój. Szczególnie spodobały mi się "syberyjskie noże", "pełnoletnia rzeżucha", "gepardzie kości" i "tulę się do mlecznej drogi" - aż wstrzymałam oddech. A, jakoś dziwnie odebrałam podmiot liryczny jako małą dziewczynkę, nie wiem dlaczego. To chyba jakieś moje osobiste cuś.

No i w ogóle. Lubię Twoje wiersze.