myślałem

nie ma już świętości
są tylko religie
i nagi akt wiary
w cokolwiek

ale przyszedł do mnie
w brudzie za paznokciem
dziecka grzębiącego
w materii wszechświata

powiedział
wujku pobaw się ze mną

powiedziałem
nie mam teraz czasu
pobaw się sam
i nie przychodź
na mój pogrzeb

Podoba mi się dosyć (bo rzadko co mi się podoba w poezji), ale bez szału (patrz nawiasem obok). Najbardziej to

i nie przychodź
na mój pogrzeb

Nie do końca rozumiem, o czym ten wiersz jest. Co to jest nagi akt wiary? Tzn konkretnie nagi? Bez złośliwości pytam.

ale przyszedł do mnie

Bóg? Świętość, o której mówisz w drugim wersie?

w brudzie za paznokciem
dziecka grzebiącego
w materii wszechświata

No prawie estetyczne, ale naprawdę - nie chcę stracić reputacji i wyjść na idiotkę - nie kumam, jak Ci się to objawiło, ta świętość w brudzie za paznokciem - tym brudzie, który jest materią wszechświata? Nie rozumiem, co chcesz przez to powiedzieć?

powiedział

Bóg? - upewniam się tylko.

wujku pobaw się ze mną

Jak - wujku? Że dlaczego wujku? I jak: pobaw się ze mną. To nie ma już czego szukać, tylko bawić się z jakimś lichym białkowym bytem, że z prochu powstałeś i w proch się obrócisz?

Nie leży mnie to w kontekście.

Niby się domyślam, o czym jest ten wiersz, ale wydaje mi się, że to szarlataneria, a nie prawdziwa poezja. Że kuglarska iluzja a nie myśl jakaś i uczucie, czy refleksja.

O wierze, którą wstrętni, postmodernistyczni psychologowie rozebrali do naga redukując do samego aktu wiary.
O boskości w dzieciach.
O dzieciach, które same bawią się ze swiatem, bo wujkowie i rodzice nie mają dla nich czasu a potem zdziwieni narzekają, że oddano ich do domu starców.

A nade wszystko jest to szarlateneria, a nie prawdziwa poezja :>

Jako wstrętny prawieżepostmodernistycznyokołopsycholog powiem, że mam ochotę ubić za motyw dziecka XD

Dziecko = cios poniżej pasa
Dziecko jest mądre pierwotną mądrością, nieskażone, niewinne, kojarzy się z miłością.
Dla mnie to zawoalowany dydaktyzm. Cierpki. Nie mówię, że nieprawdziwy - ale używasz ikony z którą ciężko polemizować.
A to odbieram jako pójście na skróty.

Ale jestem prawieżepostmodernistycznymokołopsychologiem - wiadomo, że mnie to będzie drażnić

Pika pisze:mam ochotę ubić za motyw dziecka XD

znaczy nie wiem, co mam zrobić z ta weryfikacją.

Pika pisze:A to odbieram jako pójście na skróty.

teraz już bardziej kumam

Najlepiej nic z nią nie rób bo nie była weryfikacja, a osobiste refleksje
Zły dzień, wybacz.

Jeśli użyjesz motywu dziecka w wierszu, który odbiera się (ja go tak odebrałam w każdym razie) jak przyganę dla stanu społeczeństwa/systemu wartości/wierzeń/moralności/... (w miejsce kropek wstaw co ci odpowiada), to wiadomo, że taki wiersz uderzy. Wzbudzisz litość To taki pewnik. Wiem, że się czepiam teraz (i to bardzo), ale ja (niekiedy <- <facepalm> dla mnie samej) takich pewników nie lubię. Takich "stuprocentowych" wyzwalaczy emocji.

A poza tym? Wiersz jest raczej dobry, niż niedobry. Zgrabnie zbudowany. Na pierwszy rzut oka nienachalny (chyba, że ktoś ma zły dzień jak ja i się dziecka doczepi ze zwykłej, wrodzonej złośliwości).

Dybra... sama widzę, że już pi*p**ę.

Ale ja sem na tak Niezgorzej ubrane myśli tu się pojawiły.
Idę spać, bo mi się musk lasuje

Pozdrawiam

Początek to nawiązanie do Różewicza?

Niezły wiersz. Widać spory potencjał w Twoich tekstach, dlatego wytrwałości życzę!

Pozdrawiam.

Billy Kid pisze:Początek to nawiązanie do Różewicza?

Na pewno nie świadomie.

Billy Kid pisze:Niezły wiersz. Widać spory potencjał w Twoich tekstach, dlatego wytrwałości życzę!

Dzięki!