Latest post of the previous page:

Pozwolę sobie zauważyć, że trochę tu widać rozstaje.
Proza popularna (bez podziału na gatunki) - oczywiście, każde utrudnienie lektury czytelnikowi powoduje spadek ich ilości, co słusznie zostało zauważone
Proza bardziej ambitna (cokolwiek by to miało znaczyć ) - nadrzędna jest nie ilość czytelników, lecz efekt artystyczny.

Wszystko się więc sprowadza do pytania, po co ten typ narracji, czemu na służyć. Ani bym go nie wywyższał, ani nie deprecjonował z zasady

Romek Pawlak pisze:Proza bardziej ambitna (cokolwiek by to miało znaczyć ) - nadrzędna jest nie ilość czytelników, lecz efekt artystyczny.

nie jest tak źle - tegoroczny Goncourt Sermont sur la chute de Rome jest na 2 pozycji bestsellerów - lepiej niż amerykancki pop - a zapewniam, że nie jest to powieść, którą lekko się czyta

[ Dodano: Pon 11 Lut, 2013 ]
Dodam 105 000 egz... jest o czym pomarzyć...

[ Dodano: Pon 11 Lut, 2013 ]
w ciągu tygodnia - rzecz jasna...

Czas teraźniejszy jak gdyby zyskał na popularności.

Częściej zdarza mi się, że pełen dobrych chęci zaglądam do książki, a tu... (o zgrozo!) czas teraźniejszy.

Osobiście nie mogę się pozbyć wrażenia, że to ma być sposób na nadanie historii artystowskiego sznytu. Trochę jak czarno-biała fotografia.

Ale wiadomo - często okazuje się, że jednak da się zrobić dobrze.
Na przykład Palahniuk w Fight Clubie z powodzeniem łączy nie tylko czas teraźniejszy i przeszły ale też pierwszą i drugą (!) osobę.

Chciałem założyć temat poświęcony czasowi narracji, ale znalazłem ten temat, więc chyba nie ma potrzeby. Pozwolę sobie zatem odświeżyć

Poważnie czas teraźniejszy traktowany jest teraz jako pseudartystyczna fanaberia i coś zmniejszającego przejrzystość tekstu? Bo ja intuicyjnie tak właśnie piszę, a do pisania w przeszłym to już się mogę co najwyżej przymuszać, a i wtedy mam wrażenie, jakby to, co piszę było opowiadane z perspektywy czasu - a nie zawsze taki rezultat jest pożądany. Jakoś bardziej - z punktu widzenia twórcy, nie czytelnika - odpowiada mi dynamika relacjonowanych na bieżąco wydarzeń.

A z punktu widzenia czytelnika - wiadomo, zależy. Z nowszych pozycji to "Morfina" Twardocha tak jest napisana i czytało mi się właśnie dobrze.

Berian pisze:A z punktu widzenia czytelnika - wiadomo, zależy. Z nowszych pozycji to "Morfina" Twardocha tak jest napisana i czytało mi się właśnie dobrze.

Morfina to skacze między teraźniejszym a przeszłym jak żabka na sterydach.

Ja piszę tylko w pierwszej osobie przeszłego.

Sepryot pisze:Morfina to skacze między teraźniejszym a przeszłym jak żabka na sterydach.

A rzeczywiście. Nie pamiętałem, więc dla przypomnienia zajrzałem sobie i akurat trafiłem na te zdania w teraźniejszym

Przy pisaniu ciągle mi się miesza teraźniejszy z przeszłym - muszę się pilnować, bo to łatwo przeoczyć (zwłaszcza przy narracji pierwszoosobowej, te przejścia są b. płynne).
Czas teraźniejszy w trzeciej osobie mnie odrzuca - kojarzy mi się dziwnie z PRL (Żółty tygrys ). Natomiast narracja pierszoosobowa w czasie teraźniejszym wg mnie jest ok.

Pilif pisze:Natomiast narracja pierszoosobowa w czasie teraźniejszym wg mnie jest ok.

Tylko trzeba dużo skilla, bo łatwo się wpada w bełkotliwe strumienie świadomości.

Ale np. Michael Cunningham w Godzinach (nagroda Pulitzera i PEN/Faulkner Award) konsekwentnie stosuje czas teraźniejszy w narracji trzecioosobowej. W kolejnej książce, Nim zapadnie noc, również, czasami wplatając w to również narrację w pierwszej osobie. Czyta się bardzo dobrze. Wszystko zależy, niestety, od kunsztu.

eksperymentowałem z czasem teraźniejszym w powieści Kuzynki. Byłem już wówczas doświadczonym grafomanem piszącym zawodowo od bodaj 5 lat.

Wyszło tak sobie.

To cholernie trudna i niewdzięczna forma - a uzyskane efekty nawet w wykonaniu mistrzów wcale nie są olśniewające. Początkującym odradzam. Sam nie stosuję.

Przy pisaniu ciągle mi się miesza teraźniejszy z przeszłym - muszę się pilnować, bo to łatwo przeoczyć (zwłaszcza przy narracji pierwszoosobowej, te przejścia są b. płynne).

Jak w życiu codziennym opowiadamy historie, to też przeszły przeplata się z teraźniejszym. Więc może jest to najbardziej naturalna forma narracji? Grunt to chyba znaleźć równowagę między tym co naturalne, a tym, co mniej, ale co dobrze wpływa na "czytalność" dzieła. Jednak kurczowe trzymanie się przeszłego czasu i trzeciej osoby jest dla mnie sztuczne - gdy piszę oczywiście, przy czytaniu nieswoich rzeczy nie zauważyłem aby mi to przeszkadzało.

Andrzej Pilipiuk pisze:To cholernie trudna i niewdzięczna forma

Jeśli chodzi o uzyskanie zjadliwych dla czytelnika rezultatów - to pewnie tak. Ale mi na przykład pisząc łatwiej jest "wejść" w bohatera pisząc właśnie w czasie teraźniejszym i w pierwszej osobie. A w trzeciej i w przeszłym jest dziwny dystans.

Jasne, w moim przypadku pewnie nie bez znaczenia są tu kwestie warsztatowe, ale brak skilla to jedno, a co innego upodobania.

hmm... Co do tego wejścia - czy nie masz przypadkiem na myśli sytuacji gdy narracja pierwszoosobowa występuje w czasie przeszłym stojącym w funkcji czasu teraźniejszego?

Berian pisze:Jeśli chodzi o uzyskanie zjadliwych dla czytelnika rezultatów - to pewnie tak. Ale mi na przykład pisząc łatwiej jest "wejść" w bohatera pisząc właśnie w czasie teraźniejszym i w pierwszej osobie. A w trzeciej i w przeszłym jest dziwny dystans.

Znaczy trzeba ćwiczyć, żeby zlikwidować dystans. Chyba, że chcesz do końca życia pisać do szuflady, ale wtedy nie ma sensu pytać, bo i tak będziesz swoim jedynym czytelnikiem i zrozumiesz siebie jak nikt Nb. znowu teoretyzujecie do utraty zmysłów Jak ktoś sprytnie zauważył, operowanie różnymi czasami w tekście to kwestia warsztatu. Stąd trzeba najpierw opanować podstawy, a dopiero później brać się za rzeczy bardziej skomplikowane.

Navajero pisze:Nb. znowu teoretyzujecie do utraty zmysłów

Bo nam to sprawia dziką uciechę!

Zauważyłem

hmm... Co do tego wejścia - czy nie masz przypadkiem na myśli sytuacji gdy narracja pierwszoosobowa występuje w czasie przeszłym stojącym w funkcji czasu teraźniejszego?

Mam na myśli gramatyczny czas teraźniejszy - wychodzę po mleko, wpadam pod tramwaj, etc.

Navajero pisze:Nb. znowu teoretyzujecie do utraty zmysłów

"Kwestia warsztatu/dojrzałości/doświadczenia/umiejętności/trzeba ćwiczyć" - tak by można skwitować 99% dyskusji dot. samego pisania. Ale po to chyba forum jest, żeby sobie stymulująco popaplać