Latest post of the previous page:

Andrzej Pilipiuk pisze:z drugiej strony po tylu godzinach pracy zapewne mam halucynacje...

Gdybyś miał słownik opisu postaci- miałbyś więcej czasu

Dobra, przerobiłem kolejne dwie lektury i rozumiem nieco zgorszenie wielkich artystów. Rzeczywiście, opis nie ma takiego ważnego znaczenia, o jakim myślałem. W końcu i tak każdy wyobrazi sobie kogo innego, więc moja dawna praktyka, pół strony rzetelnego opisu wyglądu zewnętrznego bohatera, nie ma sensu.

Oczywiście, że nie ma. Opisy szczegółowe są dobre, jak się gra w RPG, albo tłumaczy grafikowi, jak postać ma wyglądać.

mateusz9206 pisze:Rzeczywiście, opis nie ma takiego ważnego znaczenia, o jakim myślałem. W końcu i tak każdy wyobrazi sobie kogo innego, więc moja dawna praktyka, pół strony rzetelnego opisu wyglądu zewnętrznego bohatera, nie ma sensu.

Ręce opadają.
Z takim podejściem, to Ty pisarzem publikującym nie zostaniesz. Opis jest ważny, książka to nie film, a autor powinien dążyć do tego, żeby czytelnik wyobraził sobie postać jak najbliższą wyobrażeniu autora (i nie chodzi tu o kolor włosów i kształt ucha ze słowniczka, tylko kwestie charakterystyczne). I tak, opis na pół stronę nie ma sensu, lepiej wplatać informacje stopniowo, choćby i przez całe opowiadanie/powieść.

Natalia Szczepkowska pisze:autor powinien dążyć do tego, żeby czytelnik wyobraził sobie postać jak najbliższą wyobrażeniu autora

Zależy, co piszemy. Potrafię wyobrazić sobie dzieło, które łamie tę zasadę.

Nawet jeśli nie mówimy tylko o wyglądzie zewnętrznym.

A może stworzenie takiego słownika wcale nie jest takie głupie?!

Co powiecie o specjalnej aplikacji do pisania powieści?;D

Autor, dajmy na to, obsadza siedmiu bohaterów i z bazy danych (słownika) losowo dobiera charakterystykę postaci. Mógłby również utworzyć słownik wątków, a nawet miejsc akcji. Przyciska odpowiednie guziki i wyskakują mu bohaterowie. Kolejny i ma miejsce akcji (z dokładnym opisem, można by skorzystać z Pascala, albo Google maps?). Kolejny punkt programu to wybór wątków (znów losowo), a niech się dzieje.

Potem manualnie domyka wątki i powieść gotowa w tydzień. Wystarczy miesiąc na poprawienie nieścisłości i co dwa miesiące można puścić nową propozycję do wydawców:D

k.sikora pisze:
Co powiecie o specjalnej aplikacji do pisania powieści?;D

/.../

Potem manualnie domyka wątki i powieść gotowa w tydzień. Wystarczy miesiąc na poprawienie nieścisłości i co dwa miesiące można puścić nową propozycję do wydawców:D

Cool

mniej więcej to samo robię - tylko aplikację mam od razu wgraną do mózgu i nie potrzebuję do tego jakiegoś głupiego kompa.

W tydzień się nie da - powieść to 450-500 tyś znaków - nie wysiedzisz dzień w dzień 16 godzin przed monitorem i popękają Ci paznokcie od stukania w klawisze

Taka aplikacja nie miałaby racji bytu, jako że w pracy pisarza, z tego co tu wyczytałem, liczy się talent i ciężka praca.

Przypomina mi się scena z serialu "Allo, allo!", w której do baru pochodzi "przebrany" Leclerc, unosi okulary i mówi to swoje legendarne: "It is I, Leclerc", a Rene odpowiada: "Człowiek o tysiącu twarzy i wszystkie takie same".
I tu nastąpiłoby zgoła to samo - powstałyby setki dzieł i wszystkie na jedno kopyto, jak piosenki disco polo.

w harlekinach są tylko 3 fabuły. I co? I nic...
Ktoś to ciągle kupuje

Ja to widzę tak: jeden ma apetyt na schabowego, drugi na sałatkę, trzeci na gumę do żucia.
Nie potępiam mcdonalda czy kfc za trafienie w gusta klientów...

niech każdy szuka szczęścia po swojemu o ile nie robi nikomu krzywdy.
Tolerancja w granicach rozsądku

k.sikora pisze:A może stworzenie takiego słownika wcale nie jest takie głupie?!

Co powiecie o specjalnej aplikacji do pisania powieści?;D

Autor, dajmy na to, obsadza siedmiu bohaterów i z bazy danych (słownika) losowo dobiera charakterystykę postaci. Mógłby również utworzyć słownik wątków, a nawet miejsc akcji. Przyciska odpowiednie guziki i wyskakują mu bohaterowie. Kolejny i ma miejsce akcji (z dokładnym opisem, można by skorzystać z Pascala, albo Google maps?). Kolejny punkt programu to wybór wątków (znów losowo), a niech się dzieje.

Potem manualnie domyka wątki i powieść gotowa w tydzień. Wystarczy miesiąc na poprawienie nieścisłości i co dwa miesiące można puścić nową propozycję do wydawców:D

Ja mam wrażenie, że niektórzy autorzy romansów np. Nora Roberts ma taką aplikację :-)

ithilhin pisze:
Ja mam wrażenie, że niektórzy autorzy romansów np. Nora Roberts ma taką aplikację :-)

Nie, my Sweet, ona tylko zmienia imiona bohaterom i przestawia zdania w tekście, a potem akapity.

LubieCię pisze:

ithilhin pisze:
Ja mam wrażenie, że niektórzy autorzy romansów np. Nora Roberts ma taką aplikację :-)

Nie, my Sweet, ona tylko zmienia imiona bohaterom i przestawia zdania w tekście, a potem akapity.

To jej nie mówcie, że jest upgrade jej wersji programu ;-)

"W tydzień się nie da - powieść to 450-500 tyś znaków - nie wysiedzisz dzień w dzień 16 godzin przed monitorem i popękają Ci paznokcie od stukania w klawisze "

Andrzeju, racja. Ale już w dwa pewnie tak. Tym bardziej, że połowę już masz. Aplikacja ją za Ciebie odwaliła;D

Potem to już kwestia dogrania nieścisłości. Zresztą spójrzmy prawdzie w oczy aplikacja mogłaby też domykać wątki (to wszystko można zaprogramować).

A autor tylko siada i szlifuje. Mało tego każdy autor dopina dzieło po swojemu. Emocje każdy ma własne, inne kierują nim motywy postępowania, kodeks moralny, a nawet sposób wyrażania się jest indywidualny.

Dlatego być może konkretnego autora przestawiającego wątki i bohaterów we własnych powieściach (tu oberwała Nora Roberts) jest łatwo zdekonspirować, ale już grupy autorów korzystających z APLIKACJI wykryć się nie da;D

Pozdrawiam.

Nora "oberwała" bo akurat jej książek kilkanaście przeczytałam. Na leżenie na patologii ciąży były jak znalazł i jestem babce wdzięczna za to. Warsztatowo jest bardzo dobra.

Ihihin,

Ja nie atakowałam Nory. Też sporo jej powieści przeczytałam, głównie za sprawą wiecznie opóźnionych lotów. To był tylko przykład zaczerpnięty z wątku.

Pozdrawiam.

k.sikora pisze:A autor tylko siada i szlifuje. Mało tego każdy autor dopina dzieło po swojemu. Emocje każdy ma własne, inne kierują nim motywy postępowania, kodeks moralny, a nawet sposób wyrażania się jest indywidualny.

To po co w takim razie te wszystkie zabiegi wstępne z aplikacją? Nie lepiej i prościej doszlifować to, co się wcześniej miało w głowie?