Latest post of the previous page:

Daleka droga do domu - neologizmy nadają specyficzny, oniryczny charakter; praca trafia w moje gusta. Lampiarza doskonale widzę w mojej głowie, tak samo jak i szamana. Podoba się.

Pionek bez koloru - pomysł bardzo ciekawy, z początku wciągnęło. Końcówka wydaje mi się trochę... może nie niedopracowana, ale oczekiwałem czegoś głębszego. Albo pójścia w satyrę na manię spisków i Sekretnych Organizacji.

Bóg nas wszystkich nienawidzi - sprawnie i gładko; połknięte momentalnie. Ciekawa kreacja, ale zakończenie znałem niemal od początku.

Pieśń Wszechświata - kiedy dotarłem do końca miałem wrażenie, że było to znacznie więcej niż 6 tys. znaków. Męczące, ale przemyślane i z puentą. Niestety, nie moje gusta. Nie mam zdania.

Podróż - kilka niemal przypadkowych sytuacji. Przypuszczalnie tym pociągiem codziennie jeździ autor - też kiedyś napisałem coś podobnego. I też nie miało żadnego przesłania.

Lirogon - początek przywodzi na myśl "Mistrza Pieśni" O.S. Carda. Tylko tam bohater jednak zostaje zmuszony do podpisania paktu (albo czegoś na kształt), co otwiera wiele możliwości fabularnych. Tutaj miałem nadzieję, że bohater w swej niewinnej naiwności zostanie wykorzystany. Niestety, wszystko skończyło się szczęśliwie

Łańcuch - przeczytałem kilka razy zanim domyśliłem się która kwestia jest czyja. Jak zrozumiałem zacząłem podziwiać pomysł. Faktycznie, lemowskie. Podobało się.

Gra w słowa - nie rozumiem takich eksperymentów. Tak samo jak nie mam pojęcia o co chodzi w tym... czymś. Autentycznie - dla mnie to tylko literki. Nie podobało się. Brak mi wrażliwości?

Domek z klocków - czytałem kiedyś coś podobnego (relatywnie). Tutaj sprawnie, z wyczuciem, z kunsztem. Piękny przykład miniatury. Wręcz wzorcowy. Podobało się.

Szkatułka pełna tajemnic - pomysł niezły; ładnie i czysto warsztatowo, nie rozumiem trochę zachowania bohaterki (czekać 30 lat? Dobre sobie, ja bym szkatułkę zwinął przy pierwszej okazji ). Ni to ziębi, nie grzeje. Nie mam zdania.

Może to nieuprzejmie zabrzmi, ale jedynym tekstem z pierwszej trójki, który mi się spodobał był "Łańcuch". Niezły. Pachniał trochę Asimovem, ale wobec pozostałych i tak jest najbardziej odkrywczy. Motywy z dwóch pozostałych widuję jakoś często. Więc:
a) Szczyt podium to straszny patos. Nie lubię łapania ludzi "na dzieci". I nie wiem, czy to ja po przekroczeniu dwudziestki nie zrobiłem się zgorzkniały, ale jakoś po przeczytaniu puenty tekstu wzruszyłem ramionami: "No, ok. I co dalej?".
b) Trzecie miejsce. Irytujący tytuł, słabe zawiązanie akcji i filozoficzny dialog, z którego nic nie wynika (Ty nic nie rozumiesz, wielki plan, nic nie rozumiesz, ja też nic nie rozumiem, mrówka nic nie rozumie, zaraz zaczniemy gadać po czesku). Na plus ostatnie zdanie. Bo brzmi.

Potem czytnę pozostałe. Wygląda jednak na to, że napisanie dobrej miniatury nie jest łatwą sztuką.

TadekM pisze:Szczyt podium to straszny patos. Nie lubię łapania ludzi "na dzieci". I nie wiem, czy to ja po przekroczeniu dwudziestki nie zrobiłem się zgorzkniały, ale jakoś po przeczytaniu puenty tekstu wzruszyłem ramionami: "No, ok. I co dalej?".

Zgadzam się

TadekM pisze:jedynym tekstem z pierwszej trójki, który mi się spodobał był "Łańcuch". Niezły. Pachniał trochę Asimovem, ale wobec pozostałych i tak jest najbardziej odkrywczy.

Dla mnie mało odkrywczy. Domyślałem się takiego końca. Może to przez tytuł? Nie wiem.

TadekM pisze:Trzecie miejsce. Irytujący tytuł, słabe zawiązanie akcji i filozoficzny dialog, z którego nic nie wynika (Ty nic nie rozumiesz, wielki plan, nic nie rozumiesz, ja też nic nie rozumiem, mrówka nic nie rozumie, zaraz zaczniemy gadać po czesku). Na plus ostatnie zdanie. Bo brzmi.

Głosowałem na tą miniaturkę. Właśnie za ostatnie zdanie.

TadekM pisze:Wygląda jednak na to, że napisanie dobrej miniatury nie jest łatwą sztuką.

Tak jest. Mi się nie udało

Pardon...?
No dobrze, może nie umiem szukać, może jestem ślepa, a może tylko durna, ale czy tutaj temat jest dowolny? To mnie trochę zbija z tropu...

Gratuluję zwycięzcy i koledze z podium

Nie udała sie obrona tytułu, ale drugie miejsce wstydu nie przynosi. Mam nadzieję, że konkurs będzie kontynuowany (i liczniej obsadzony).

Pozdrawiam

[ Dodano: Wto 15 Cze, 2010 ]
EDIT: Koleżance!!!!!! Nie koledze.

Przepraszam

Będzie kontynuowany - nawet rozwijany Miniatoricum idzie w konkretnym kierunku i nie zrezygnujemy z tego. Niestety, w tej edycji z roztargnienia, nie powysyłałem info dla patronów, i sprawa poszła dość cicho w eter...

Oficjalnie gratulacje dla zwyciężczyni
Ja się przyznam, że najbardziej urzekła mnie miniaturka "Zachody" i to na nią głosowałam. Niesamowicie plastyczna i oddziałująca na wyobraźnię. Stąd dla autorki tego utworu osobne gratulacje ode mnie

Ja czytałem te teksty po kilka razy. Malika była faworytem u mnie od samego początku ale kątem oka zerkałem na tekst Cyady. Miniatura Don Centauro przywodziła mi na myśl pewien kawał, i właśnie ten punkt widzenia zaburzał odbiór na tyle, że w rezultacie nie głosowałem na nią, mimo wystawienia wysokiej oceny.

Dziękuję bardzo! Pewno to nikogo nie zdziwi, ale nie spodziewałam się.

Ja głosowałam na "Zachody" za to, że przypomniały mi film "City of Angels". Przy "Potędze wiary" miałam takie małe deja vu i nie było zaskoczenia na koniec, ale i tak siebie postawiłam na trzecim miejscu.

Jeszcze raz dzięki wszystkim.

Gratulacje dla zwycięzców!:)
Głosowałam na "Pokosa", ale przyznam szczerze - 2 pozostałe miniaturki niewiele mu ustępują wyczesaniem;)

malika pisze:Przy "Potędze wiary" miałam takie małe deja vu i nie było zaskoczenia na koniec

No ja podobnie. Takie uczucie, że "ja wiem, jak to się skończy". Nie żeby to od razu dyskwalifikowało utwór - często domyślamy się zakończenia, a i tak mamy z tego frajdę. A tutaj mi czegoś zabrakło - jakiegoś akcentu... Nie wiem.

"Pokos" miał fajny klimat, ale dla mnie przegrał z "Zachodami" mniejszą plastycznością.

malika pisze:ale i tak siebie postawiłam na trzecim miejscu

No widzisz, niesłusznie

Jako autorka "Zachodów" miałam do wyboru tylko "Potęgę wiary" i "Pokos" (ha, prościej wybrać). Zagłosowałam na to drugie - klimat, klimat, jeszcze więcej klimatu...
Co już zostało powiedziane wyżej - "Potęgę..." czyta się jak stary, nieco rozszerzony kawał. Kiedy streszczałam siostrze fabułę, przy światłach na brzegu rzuciła: "A, to pewnie ludożercy byli?", więc jak widać końcówka jest mocno przewidywalna.

No i oczywiście bardzo dziękuję głosującym!

Mam nadzieję, że nagrody dotarły. Przygotowujemy się do III edycji - tym razem nie popełnię błędu i nie zapomnę rozesłać do innych portali newsów związanych z Miniatoricum.

Będzie III edycja?

Doprawdy, Faux, czyż teksty z Olimpiady nie są wystarczająco miniaturkowe?