Felik pisze:Z początku pisałem na żywioł, ale ta forma jest bardzo zgubna. Łatwo się pogubić i zaplątać.
Jako osoba z racji wykształcenia nieco obeznana z tematem, a z racji wykonywanej ostatnio pracy - obserwująca od co najmniej trzech miesięcy prace redakcyjne nad ośmioma tytułami, mogę tylko potwierdzić. I powiem wprost i szczerze - na żywioł to mógł sobie pisać Camus, Sartre, Eco... Ale jeśli w jakiejś książce na stu pięćdziesięciu stronach Autor otwiera kilkanaście wątków, a zamyka trzy z nich, to chyba ten "żywioł" mu nie za bardzo wychodzi :-/
Dodam jeszcze od siebie jedną rzecz. Błędy logiczne wynikają w większości sytuacji z braku planu. Gdyby Autor zechciał przed przystąpieniem do pisania swojej powieści scharakteryzować główne osoby w niej występujące, to być może nie pisałby o głównym bohaterze na początku, że jest "wysokim blondynem", a na końcu - że jest "średniej wysokości blondynem" (i tak dobrze, jak jeszcze nie pomyli koloru włosów), bo czytelnik może odnieść wrażenie, iż bohater się "skurczył" ;-)
Warto także zbudować coś na kształt osi czasu, aby unikać w procesie twórczym sytuacji, gdy rano ktoś wysyła kogoś na poszukiwanie osoby, która zaginęła po południu ;-)
Trzecia rzecz - to topografia. Warto sprawdzić, czy Poznań na pewno leży nad morzem, czy z Berlina jedzie się do Poznania samochodem ponad osiem godzin i czy w czasie tej podróży przejeżdża się przez Otwock ;-) Topografia przydaje się także podczas opisów miejsc akcji - to szczerze radzę, aby opisywać miejsce albo bardzo dobrze Autorowi znane, albo bardzo dobrze przez Autora "wymyślone" i opisane (nie musi cały opis znaleźć się w tekście powieści, ale dobrze by było, jakby się znalazł w planie powieści).
Jako że tworzę wielką powieść wiele wątków musi się jakoś ze sobą łączyć. Nie jest to łatwe, bo czasami zwyczajnie nie ma się już siły na ciągłe "cudowanie", że się tak wypowiem 
) To wrzucam tam, gdzie miałem napisać