Witam. Czy jesteście w stanie przybliżyć mi elementy charakterystyczne dla powyższego gatunku? O co, oczywiście poza mniejszą objętością, tu chodzi? Jakie minipowieści są godne polecenia?

Poprawcie mnie, jeżeli się mylę, ale chodzi chyba po prostu o objętość - że są to opowiadania zbyt długie, żeby ukazały się w piśmie albo na tyle długie, żeby przyjęto je do pisma tylko w drodze wyjątku, a równocześnie zbyt krótkie, żeby można je było opublikować jako oddzielną książkę. Czyli - dajmy na to - pomiędzy 100 a 200 tysięcy znaków. Najczęściej ukazują się więc w antologiach i zapamiętujemy je zazwyczaj jako "To takie długie opowiadanie było".

Edit: Powieści są zazwyczaj wielowątkowe, a opowiadania często mają tylko jeden wątek, ale raz, że to tylko "zazwyczaj", a dwa, że trudno określić, że mikropowieść musi koniecznie mieć kilka wątków, albo właśnie odwrotnie - jeden wyraźnie dominujący. Myślę, że to jednak kwestia objętości.

chyba tylko objętość.

W takim razie podejście do napisania minipowieści mogłoby przynieść wiedzę odnośnie budowy utworu i byłoby dobrym treningiem przed powieścią?

Kajetano pisze:Jakie minipowieści są godne polecenia?

subiektywnie

"Stary" Faulknera
"Omon Ra" Pielewina
"Głowy" Grega Beara
"Carrie" Kinga

Kajetano, chyba po prostu na tej zasadzie, na jakiej takim treningiem mogą być opowiadania. Przy czym większa forma pozwala na "wzięcie głębszego oddechu" - będzie więcej miejsca na obyczajowe smaczki czy wątki poboczne, jak w powieści, podczas gdy krótkie opowiadanie musi być bardziej skondensowane.

Ale to takie teoretyzowanie - IMO to nie jest tak, że siadasz i myślisz: "Co by tu napisac? Powieść? Opowiadanie? Minipowieść?" tylko to zalezy od materiału - czy to jest pomysł na błyskotliwe opowiadanko na 30k czy na trzytomową sagę. Czy na minipowieść.

Co do godnych polecenia dłuższych tekstów - czy przypadkiem część opowiadań ze zbiorków Huberatha nie podpada już pod "minipowieśc"? Np. "Ostatni, którzy wyszli z raju"? ŚWIETNY tekst, przynajmniej wg mnie.

Chyba można wymienić "Buran wieje z tamtej strony" Grzędowicza jako utwór pośredni pomiędzy opowiadaniem a minipowieścią.

[ Dodano: Pon 10 Cze, 2013 ]
Chyba można wymienić "Buran wieje z tamtej strony" Grzędowicza jako utwór pośredni pomiędzy opowiadaniem a minipowieścią.

Marcin Dolecki, dooobry jest "Buran", prawda?! Bardzo mi się podobał.

cranberry pisze:Co do godnych polecenia dłuższych tekstów - czy przypadkiem część opowiadań ze zbiorków Huberatha nie podpada już pod "minipowieśc"? Np. "Ostatni, którzy wyszli z raju"? ŚWIETNY tekst, przynajmniej wg mnie.

Mnie się też tak wydaje, i poleciłabym tu bez wahania "Drugą podobiznę w alabastrze" ze zbiorku o tym samym tytule. Poza tym "Maskę" Lema, "Science fiction" Dukaja i chyba "Adwent" Maćka Guzka ^ ^'.

Buran bardzo mi się podobał, nie tylko dlatego, że lubię historię alternatywną:) Grzędowicz świetnie pokazał, jak okoliczności mogą wpływać na mentalność człowieka.

Minipowieści, czyli mikropowieści mieszczą się od 110 K do 170 K od 180 K zaczynam się pełnoprawna powieść. Sądzę, że ten gatunek różni się pełniejszym zarysowaniem bohatera i świata niż w zwyczajnym opowiadaniu. ma też więcej wątków i można bez strachu wprowadzić jakąś ostrzejszą intrygę. Ogólnie opowiadanie zawierające w sobie zarodek rodzącej się powieści

Kajetano pisze: Jakie minipowieści są godne polecenia?

Jako współczesne misterne arcydziełko tej formy polecam "Balzakianę" Dehnela.

amerykanie to sobie jakoś dzielili - po ilości znaków

short, nowela, noweletka, mikropowieść, powieść.
Nie ma to chyba większego znaczenia.

Ja przyjmuję kryterium takie - opowiadania przyjmowane do czasopism miały objętość max rzędu 40 stron znorm. (ok. 60 tyś znaków). (mi się raz udało wcisnąć 43 strony ale byłem już znany)

Ergo: mikropowieść to coś ewidentnie dłuższego - wymyśliłem że dolna granica to ok 60 stron - choć teraz mam wątpliwości.

brakuje nam czegoś pośredniego miedzy opowiadaniem a mikropowieścią.

Zważcie też że i powieści robią się coraz dłuższe.

Sepryot pisze: Jako współczesne misterne arcydziełko tej formy polecam "Balzakianę" Dehnela.

Widzę, że kolega fan Jacusia, ja też, ale daleko mi do takiej czołobitności. Z "Balzakianów" broni się po czasie właściwie tylko "Miłość Korepetytora", lubię sobie od czasu do czasu powtórzyć. Reszta historyjek rozmywa się w mrokach niepamięci, a już ostatnia lekko podwiewa nudą (zresztą podwiewanie nudą to znak rozpoznawczy Dehnela).

A żeby pozostać w temacie. Moim zdaniem opowiadania zamykają się gdzieś w granicach 80-90k znaków, dalej, gdzieś do okolic 200k jest ta forma przejściowa, nowelka, mikropowieść, jak zwał, tak zwał, definicje każdy może sobie sprawdzi w domu, a dalej wiadomo; powieści, trylogie, pięcioksięgi, sagi oraz newerendieg storis. A tak naprawdę o wszystkim decyduje wydawca.

Andrzeju, a czy mikropowieść jest dobrym treningiem przed powieścią?