Dobra. Po kolei.

Pisanie "do szkoły" bardzo różni się od pisania "dla czytelnika". Ja traktuję to, co wkleiłaś, nie jako wypracowanie szkolne, tylko jako utwór literacki. I według takich kryteriów oceniam. Jeżeli chcesz nad nim popracować właśnie z takiej perspektywy, to spróbujmy.

Zacznijmy od struktury, bo to jest IMO najważniejsze.

Ja nie wiem, czego teraz uczą w szkole i jaką definicję noweli podała Ci nauczycielka. Na potrzeby tego wątku przyjmijmy definicję taką: http://dekameron.klp.pl/a-6241.html

Nowela jest to krótki utwór epicki o skondensowanej i wyraziście zarysowanej akcji, charakteryzujący się jednowątkową fabułą o dramatycznym charakterze. Do cech typowych dla gatunku należą: zwięzłość będąca wynikiem ograniczenia lub całkowitej eliminacji luźnych epizodów, bohaterów dalszoplanowych, elementów opisu i charakterystyki, zagęszczenie doniosłych dla bohatera zdarzeń oraz towarzysząca temu intensyfikacja czasu przedstawionego, występowanie motywów spoistych (w tym przypadku tytułowy sokół) i dynamicznych, wyraźne dążenie akcji do punktu kulminacyjnego, decydującego o losie bohatera, po którym następuje rozwiązanie akcji i puenta.

Popatrz teraz uważnie na swój tekst i zapisz, co się zgadza, a co - nie. Gdzie powinien pojawić się sokół i co mogłoby nim być? Po takiej analizie sama się zorientujesz, dlaczego bohaterka powinna się zmienić.
A do reszty wrócimy po wykonaniu zadania.

Tak jest!

Dodatkowy zysk z tego taki, że po wszystkim będziesz miała cechy noweli wyryte na blaszkę. Hm. Tylko dlaczego mam niejasne poczucie, że odwalam część roboty za Twoją nauczycielkę?

O Weryfikatorium zostało korepetytorem!

Szarlota pisze:Poza tym, napisałaś, zatrzęsienie błędów - więc ja się pytam, jakich konkretnie, poza tymi wymienionymi. To chyba nie jest nadużycie? Czy już jest? Oto jest pytanie...

Nie jest, nie jest. Rozumiem, że zadanie wykonane i chcesz ruszać dalej?

Niestety nie, dzisiaj czas na chemię... :'( Ale jutro biorę się do pracy

Dobra. To ja też jutro. Muszę mieć jakiś haczyk w zanadrzu, bo inaczej błędy poprawisz i się zwiniesz.
A tak - będę mogła podkręcać atmosferę (udzieliło mi się od Fauxa).

Przeanalizowałam tekst i... Ma chyba wszystko tylko nie cechy noweli. Nie wiem, co ja sobie myślałam pisząc to. A raczej, czemu nie myślałam. To bardziej wygląda jak opowiadanie, i to kiepskie, bo ze sztampowym motywem raka... Nie wiem, w każdym razie im więcej o nim myślę, tym mniej je lubię. Gdybym, zakładając, rzeczywiście miała je poprawiać, musiałabym napisać zupełnie nową rzecz. Moje pytanie brzmi (chociaż chyba w niewłaściwym temacie, jeśli tak, to przepraszam) czy jest sens gotowy tekst przerabiać w aż takim stopniu? Nie lepiej napisać coś od nowa?

Przerabiać można w różnym stopniu. Możesz też wykorzystać fragmenty przy tworzeniu nowego. Ja uważam, że pomysły nie powinny ulegać zmarnowaniu. Czasami trzeba je tylko dopracować. A w tym konkretnym przypadku to Ty musisz zdecydować, jak bardzo chcesz przerobić, bo to Ty jesteś autorką.

Ano, masz rację.
Dziękuję za podpowiedź.

Szarlota, doszłaś do podobnego wniosku, jak ja po pierwszym czytaniu. Ale po drugim i trzecim stwierdziłam, że

Zastanawiam się, czy można ten tekst poprawić i wydaje mi się, że tak, ale potrzeba dużo czasu i cierpliwości.

I teraz pytanie: na czym Ci zależy bardziej: na wyszukaniu prostych błędów (ortografia, składnia, logika, frazeologia itp.) w tym, co jest, czy na próbie przerobienia konstrukcji? Co by było dla Ciebie bardziej wartościowe i co bardziej byś chciała zrobić?

Myślę, że poprawianie prostych błędów to wykończanie tekstu, który jakoś już wygląda... Dlatego uważam, że więcej sensu miałoby przerobienie całej konstrukcji. Tak, w sumie chcę to zrobić. Ale gdy myślałam, jak inaczej można by to rozwiązać, pojawiły się nowe koncepcje, w obliczu których pierwotna wersja nie ma sensu. I muszę szukać nowej konkluzji, nowej puenty. Itd., itp...

OK. No to poszukajmy. Najpierw: co byś chciała w tym utworze powiedzieć, przekazać? Jaka myśl powinna zaświtać w głowie odbiorcy po przeczytaniu?

Chciałam opisać zderzenie prostej dziewczyny z moją rzeczywistością, pokazać, jak może wyglądać z punktu widzenia kogoś wychowanego zupełnie inaczej. Mówiąc moja rzeczywistość mam na myśli oczywiście współczesną młodzież, bo z tym mam styczność na co dzień. Chciałam pokazać, że często moje środowisko zapomina o tym, co ważne, że jesteśmy przesyceni wpływami z zachodu, zachłysnęliśmy się kasą, drogimi ubraniami, o zjawisku "bananów i lanserów". Że nie nie potrafimy rozumieć ludzi, dla których nie tylko wygląd jest ważny. O takim nastawieniu "mam wszystko w d", które jest stylizowane na fajne. Wydawało mi się, że "przygłupawa" dziewczyna może wzbudzić współczucie, jeśli trochę się zagłębić w jej postać. Pokazać, że taka niby "głupota" tej bohaterki to tak naprawdę mądrość, której współczesnym ludziom brakuje. Taka mądrość wynikająca z wewnętrznej dobroci, serdeczności.

No to cała akcja z bliźniaczkami ukradła bohaterce show. Może odpuścić bliźniaczki? Poza tym ona sama się nie zmieni, bo chcesz, żeby była pozytywną bohaterką. Może zatem należałoby problem pokazać z punktu widzenia takiego lansera (albo lanserki), który w kontakcie z tą dziewczyną coś przeżywa i coś się w nim zmienia? I to wszystko się dzieje w związku jakimś niepozornym przedmiotem (sokół)?