Chce być pisarzem i trwać wiecznie;
- Postawimy mu pomnik za zasługi
dla sztuki i kurewskiej prozy -
Chce być pisarzem i już nigdy więcej
Pić samotnie

Ten, którego nie poznała albo którego
poznać mogła, a nie chciała;
Ten, którego popiersie lub mural
zabrudzą kiedyś ściany podziemia

Być może ten, którego już więcej
nie pokażą, a o którym wspomnienie
określi się legendą

Jak coming out, jak wyjście z szafy,
naiwna wiara w wieczność napisanego słowa
Wyznanie, że jest się pisarzem i pisarzem pozostanie
wbrew woli matki czy ojca, czy samego autora

Chce mieć ten pomnik, chociażby tablicę
na przeciw alei, co to ją opisał;
Dalej tylko cmentarz bez nagrobków
I dalej tylko oczekiwanie na sukces
lub prędzej klęskę

I dalej jedynie szkielet martwego ptaka
Ostatnia pamiątka

W tych zwrotkach:

Ten, którego nie poznała albo którego
poznać mogła, a nie chciała;
Ten, którego popiersie lub mural
zabrudzą kiedyś ściany podziemia

i

Chce mieć ten pomnik, chociażby tablicę
na przeciw alei, co to ją opisał;
Dalej tylko cmentarz bez nagrobków
I dalej tylko oczekiwanie na sukces
lub prędzej klęskę

I dalej jedynie szkielet martwego ptaka
Ostatnia pamiątka

-się zaczytuję. Jak wewnętrzna walka poety ze swoimi słabościami, z samym sobą. Jakby podmiot przemawiał żądając zasłużonej sławy, a liczył się z niesprawiedliwością, że może jej nie dostać. Przykre, ale prawdziwe.

Jestem na tak!;)