Latest post of the previous page:

A jeżeli są wątpliwości co do daty, a zatem i sposobu śmierci, to co w takim razie? Bo co postać nie wpadnie mi do łba, to się okazuje, że nie ma jednej i stuprocentowo pewnej daty zgonu.

Trzeba być w zgodzie z historią tak bardzo, jak się da. Jeżeli czegoś nie wiadomo, to możemy w tekście powiedzieć, że nie wiadomo (np. postać nie pamięta albo nie wolno jej powiedzieć, albo "wydaje jej się, że to było rano, ale nie jest pewna, bo tutaj czas inaczej płynie i wszystko jej się miesza" - na przykład), natomiast nie wciskamy kitu, że "na pewno tak było", jeżeli źródła tego nie potwierdzają.

Czyli nie można nic zmyślać? To przecież o takich ostatnich dniach większości osób prawie nic nie wiadomo, poza datą, miejscem i przyczyną zgonu.

Można zmyślać, a raczej różnych rzeczy się domyślać, ale nie łgać w żywe oczy.

B.A.Urbański pisze:To przecież o takich ostatnich dniach większości osób prawie nic nie wiadomo, poza datą, miejscem i przyczyną zgonu.

To jest bardzo dużo. Naprawdę. Pamiętaj, że to nie raport. Postać nie musi składać dokładnego sprawozdania - minuta po minucie. Opowiada tak, jak pamięta.

Zaqr, dzięki za omówienie mojego tekstu. Masz, chłopie, łeb do przenoszenia słowa pisanego na obraz. Nie jesteś przypadkiem jakimś początkującym reżyserem albo operatorem kamery? Jeśli postanowię kiedyś napisać coś dłuższego na bazie tej krótkiej sceny, powstałej na potrzeby ćwiczenia, na bank wykorzystam twoje uwagi. Bo dzięki nim widzę, że mogłem to lepiej napisać.

@ ćwiczenie nr 3: Już chyba wiem, o kim pisał Konrad Chris.

kundel bury pisze: @ ćwiczenie nr 3: Już chyba wiem, o kim pisał Konrad Chris.

Tylko nie pisz. Ja też mam pomysł.

Póki Thana nie zezwoli, to nie podam żadnej propozycji. A pewnie i tak jestem w błędzie, bo historia to jednak nie jest moja mocna strona.

kundel bury pisze: A pewnie i tak jestem w błędzie, bo historia to jednak nie jest moja mocna strona.

a sio z takim pesymizmem, sio sio!

Nie jesteś przypadkiem jakimś początkującym reżyserem albo operatorem kamery?

Czasem bawię się w fotografa, ale nie wiem czy to się łapie

Ćwiczenie numer 3 było dla mnie niesamowicie trudne. Nie wiem, czy dlatego, że wybrałem trudną postać, czy może w ogóle trudno wejść do głowy postaci historycznej. Chyba łatwiej jest wyciągnąć coś swojego i wokół tego budować. W tym ćwiczeniu wypadało poszperać w tekstach źródłowych, a już samo to wymagało wysiłku, na który (dzisiaj?) nie miałem ochoty. Ten rodzaj empatii, wysiłku, mnie odstręczał. I na dodatek perspektywa śmierci tej osoby w ogóle nie pozwalała mi się w nią wczuć. Blee i szacun dla tych, którzy potrafią pisać fabularne książki historyczne. A jak u was?

Dla mnie ćwiczenie 3 jest trudne przede wszystkim ze względu na formę monologu. Słabo sobie z nią radzę. Lubię tę część z wyszukiwaniem informacji i szukaniem źródeł. Czasami nawet za bardzo się wciągam:) Nadal gimnastykuję się nad tekstem i nie wiem co z tego wyjdzie.

Chii, bardzo mi się podoba Twoje:P

Jak dla mnie ćwiczenie bomba. Pisało mi się bardzo dobrze (wystarczy spojrzeć na objętość ). Męczący był "research", tu się zgodzę. Ale poza tym nie mam zastrzeżeń. Na pewno istotny był wybór postaci, bo to od niej zależało w jakim stopniu uda się nam z nią utożsamić.


B.A., dzięki za zmierzenie się z moim tekstem z ćwiczenia 2. Obawiałam się tego, że będzie za trudny, ale jednak jakoś poszło. Twoja wizja jest znacząco inna od mojej, ale tego też się spodziewałam, bo limit 4 tys. znaków narzucał pewne ograniczenia. W tej miniaturze mieszałam trochę obrazy malowane pędzlem z tymi malowanymi porządnie ofiltrowaną kamerą. Ale głównie chodziło mi o ekspresjonistyczną dynamiczność.

Na razie pomysł i wybrana postać.

Siedzę na historycy.org, plus losówka w google. Słowa klucze: ostatni dzień, śmierć...
Moja postać jest historyczna bardzo, ale cieszę się, że w pobliżu jest rubia i pewnie na koniec ćwiczenia mnie uświadomi odnośnie przekłamań historycznych.

Temu ćwiczeniu będziemy się później przyglądać jako odbiorcy, ale warto też poszukać w nim siebie - autora.

padaPada pisze:Chyba łatwiej jest wyciągnąć coś swojego i wokół tego budować.

Z jakiego klucza wybraliśmy postać? Które informacje włożyliśmy do tekstu, a które odrzuciliśmy i dlaczego? Co daliśmy postaci z siebie? Jak się ta postać przez nas przefiltrowała?

Trudne było. Trudniejsze niż się spodziewałam. Ale bardzo przyjemne równocześnie. Jak na razie chyba najfajniejsze dla mnie ćwiczenie.
Nie wyszło mi do końca tak, jak chciałam. Jak czytam, to czuję moment, w którym się zacięłam. Ale mimo wszystko... Fajna sprawa.
Teraz ciekawa jestem bardzo części drugiej

No i już. Napisałam. Jak na razie to ćwiczenie było dla mnie najbardziej wymagające. Nie tylko forma, całokształt. Widać zresztą po objętości...