Z gardłem zaciśniętym
cierpieniem przeklętym
topię się –
w lodowatej otchłani rozpaczy
gdzie dobrego losu nie wyznaczy
nawet Bóg

Z duszą zesztywniałą
sercem wpół pękniętym
dławię się –
krzykiem bezdźwięcznym ciszę zagłuszyć
w ostateczną podróż Tobą ruszyć
chciałabym

Nadzieje rozlane
plany pochowane
zduszone –
pod łez i żali spienioną falą
pod straszliwie wymierzoną karą
brak winy

Na dnie coś jakoby
migocze – groby
widzę je
cierpieniem podobnych nam spowite
w głębinach tęsknot skrzętnie ukryte
na zawsze

I Ciebie zmęczoną
i bruzdę zmarszczoną
na czole
pędzlem Artysty Śmierci zmalowaną
jaskrawą, jedyną, ukochaną
przez lata

Ból jałowy kojące
ust kąciki drżące
wyciągasz –
do ostatniego już półuśmiechu
do suchego, płytkiego oddechu
i do nas

Przy mogile żywej
w przerażeniu brocząc
wypływam –
na łożu obok siebie siadamy
chwilą zachłyśnięci rozmawiamy
mamy ją

Nie.
Swoją opinię uzasadniam obecnością w utworze częstochowskich rymów, tandetnych rekwizytów, nadmiaru patosu, metafor odrzeczownikowych i ogólnie pojętej badziewności stylistycznej.

Podpisano: Śfjontkofski.

Sep, a ja zawsze myślałem, że Ty lubisz częstochowę. Nawet chyba miałeś coś o tym w podpisie swego czasu

Co do wiersza: z dobrych rzeczy to rytm. A ze złych, to mniej więcej to, co napisał Seprioth.

Popieram, plus za rym. No i ostatnie 6 wersów mnie urzekło :-) Ja bym popracowała trochę nad treścią. Ale według mnie jest całkiem dobrze.

Sep, jak chcesz to potrafisz uzasadnić.

Do bebe:

Minus za styl, plus za konsekwencję, lekkość i rytm.

Polecam poczytać współczesnych poetów, odstawić na jakiś czas klasykę. Niektóre metafory i co gorsza "słowa" dawno się "przejadły" w poezji.


Pozdrawiam,
anc

B.A.Urbański pisze:Sep, a ja zawsze myślałem, że Ty lubisz częstochowę.

Okradli mnie tam kiedyś na dworcu.

ancepa pisze:Sep, jak chcesz to potrafisz uzasadnić.

No jakbym nie umiał, to bym się nie odzywał w ogóle.