Moderatorzy: Poetyfikatorzy, Weryfikatorzy, Moderatorzy, Zaufani przyjaciele
Latest post of the previous page:
Wszystko możliwe
Ja w poezji (w spotkaniu z poezją) nie zajmuję się zasadniczo poeta jako takim. Nie mam do niego stosunku, chyba że go wielbię, to klęczę...barteczekm pisze:Krótko mówiąc nie po drodze mi z tego rodzaju artystami. N
O, Nataszy się chciało.Wyznacznikiem komunikatu artystycznego jest właśnie funkcja poetycka, jej prymarność względem innych. Inaczej mówiąc: wersyfikacja w wierszu (każdym) jest środkiem stylistycznym (związanym z prozodią), autor dzieli na wersy, bo tym samym komunikuje o istocie gatunkowej swego komunikatu (inaczej mówiąc, bo pisze wiersz). Zasadą ekwiwalencji wersyfikacyjnej w wierszu wolnym jest myśli, całostka myślowo-obrazowa i jako taką przyjmuje odbiorca (czytelnik, krytyk). Inaczej - to Autor decyduje o czymś, że jest wierszem choć może nam się on (wiersz) nie podobać z uwagi na wersyfikację czy inną własność.
Twoje rozważania w eseju są z teoretycznoliterackiego punktu widzenia zastanawianiem się, czy gdyby babcia miała wąsy, byłaby dziadkiem. Mają walor refleksji nad poezją, ale jako teoretycznoliteracka koncepcja wskazują jednak niedoinwestowanie w wiedzę o poetyce.
Proponuję lekturę prac Kazimiery Dłuskiej, która zajmowała się wersyfikacją zawodowo. Jakoś mi tak dzwoni z jej teorii wiersza, że mając zapis dwóch wersów możemy ryzykować decyzję o zasadzie wersyfikacyjnej ekwiwalencji.
[/quote] Natasza pisze:Ja w poezji (w spotkaniu z poezją) nie zajmuję się zasadniczo poeta jako takim. Nie mam do niego stosunku, chyba że go wielbię, to klęczę...barteczekm pisze:Krótko mówiąc nie po drodze mi z tego rodzaju artystami. N
Wróć do „Dziennikarstwo i publicystyka”