Latest post of the previous page:

Co za rozmach czuć w tych pierwszych akapitach . Od razu, na dzień dobry pojawia się kilka soczystych wątków, czuć w powietrzu zemstę i morskie przygody. Nie jest to Tolkien z powolnym startem epopei, oj nie... Ale jakoś to wyrzucanie na szerokie wody nie przeszkadza mi zbytnio. W dodatku to ładne zonzglowanie czasem terazniejszym - palce lizac. Ciekawe tylko czy na dłuższą metę nie będzie to zbyt destabilizujace, rozbijajace narrację. I druga mielizna do uniknięcia - przedłużające się streszczenie wydarzeń. Liczę żę zaraz przejdziesz do mięsa narracji W każdym razie cieszę się że ta opowieść rozrasta się. Ma duży potencjał. Emocjonalno sentyantalno fantastyczny. Pozdrawiam!

smtk69 a co powiesz na nieco potworów morskich i nieznane plemiona z okiem na czole? Oczywiście zamiast zemsty.

smtk69 pisze: I druga mielizna do uniknięcia - przedłużające się streszczenie wydarzeń.

Walczę jak lwica!

dorapa pisze:nieznane plemiona z okiem na czole

to juz postmoderna pachnie

Wcale nie, to bardzo zamierzchły pomysł. Doba oświecenia?

Ależ skąd. To są blemmyae, znani już w starożytności, a potem w średniowieczu liczni zwłaszcza w Afryce. Bardzo stare i zacne plemię, podobnie jak ci, co mają uszy do ziemi (panotii) albo jednonodzy (monopedii). Typowi mieszkańcy krain egzotycznych.

Edit: Au, przepraszam, pomyliłam. Ci z jednym okiem to monoculi. Natomiastblemmyae nie mają głów, a jedynie twarze na piersi.

I daleko im do postmodernizmu

O, widzisz smkt?! Rubia jak zawsze niezawodna! Dzięki!
rycina: http://people.hofstra.edu/daniel_m_varisco/casas.html

rubia pisze:I daleko im do postmodernizmu

To co robią w Baudolino Eco?

Żyją. One w średniowieczu były niesłychanie żywotne, naprawdę. Dlatego zawędrowały do Baudolino.

To już nie trzeba podawać obowiązkowego gatunku w temacie postu?
Tak tylko z ciekawości pytam.

Ebru napisał/a:

Wypłynęliśmy w zimny, wiosenny dzień. Wszyscy jak jeden byliśmy mroczni i milczący. Staliśmy na pokładzie, a przydzielona nam załoga, wykonywała te wszystkie czynności, które niebawem miały spaść na nas, a o których nie mieliśmy zielonego pojęcia.

Z tych trzech zdań, spokojnie można zrobić jedno. Tak trochę nerwowo się czyta.

dorapa napisał/a:

Jest porwane i nerwowe? Uff, takie miało być. Rozumiesz, dla Deighera to jest niezwykle stresująca sytuacja. Właśnie został zdradzony i wygnany ze swojego królestwa. Nie chciałam, by ta opowieść płynęła. Chciałam, by skakała, była nierówna i poszarpana, całkiem jak jego uczucia.

Hm, jak to dobrze, że autor wie co czytelnikowi powinno się podobać a co nie…Jednak to zdanie jest zbyt chaotyczne, niewiele obrazujące, by uznać to za efekt zamierzony.

Chłonąłem widok całym sobą, tak, by zapamiętać każdy szczegół. Robiłem to również z innego powodu - nie mogłem się zmusić, by patrzeć na gwardzistów posłusznych woli nowego króla, stojących równym szpalerem wzdłuż nabrzeża.

A w krajobrazie gwardziści? Widok nabrzeża, Górujący zamek.. Ok. Ale to spojrzenie w przestrzeń, a tu nagle gwardziści, wyrośli jak spod ziemi.Za dużo wyjaśnień, za mało treści.

Dwie godziny wcześniej szedłem między nimi.

Szyk

Dwie godziny wcześniej szedłem między nimi. Stali wyprężeni, nieruchomi, z twarzami, które bardziej przypominały kamienne posągi, niż żywych ludzi.

A tu niekonsekwentnie stosujesz czas następowania po sobie czynności. Można mieszać czasy, ale musi to być w zapisie jasne dla czytelnika – co było pierwsze, a co wydarzyło się potem. Tu jest chaos.

Niełatwo na zawsze opuszczać dom. Niełatwo patrzeć na bezkresną dal przed sobą, sine, wzburzone morze i bałwany, które pochłonęły niejeden okręt. Nie mamy nadziei na ocalenie, na szczęśliwe zawinięcie do portu, bo tam gdzie płyniemy, nie ma portów. Jest tylko morze i śmierć.

Tak nie wypowiada się facet. Oni lubią zdania krótkie, obrazujące. To styl kobiet – wypowiadać się egzaltowanie, obrazowo.

Jak na mój gust - treść: zapisy skrótowe, zbyt mało zobrazowane. Wygląda to raczej na zapis myśli, z których autor ma zamiar dopiero napisać opowiadanie, a nie na gotowy zapis opowiadania.

siso pisze:To już nie trzeba podawać obowiązkowego gatunku w temacie postu?

Trzeba.

gebilis pisze:Cytat:
Chłonąłem widok całym sobą, tak, by zapamiętać każdy szczegół. Robiłem to również z innego powodu - nie mogłem się zmusić, by patrzeć na gwardzistów posłusznych woli nowego króla, stojących równym szpalerem wzdłuż nabrzeża.


A w krajobrazie gwardziści? Widok nabrzeża, Górujący zamek.. Ok. Ale to spojrzenie w przestrzeń, a tu nagle gwardziści, wyrośli jak spod ziemi.Za dużo wyjaśnień, za mało treści.

Możesz rozwinąć?

A może nie musisz, bo chyba znalazłam odpowiedź w cd Twojej weryfikacji:

gebilis pisze:Jak na mój gust - treść: zapisy skrótowe, zbyt mało zobrazowane. Wygląda to raczej na zapis myśli, z których autor ma zamiar dopiero napisać opowiadanie, a nie na gotowy zapis opowiadania.

Za mało opisów, przedstawienia scenerii? O to Ci chodzi, czy źle rozumiem?

Pozdrawiam.

Dobrze rozumiesz, ale nie do końca. Nie chodzi o to by przeładować tekst opisami scenerii, czy szczegółowym opisem czegoś tam. Raczej o to by słowa, zdania wytwarzały obraz, bez względu na to czy użyjemy dużo czy mało słów, o to by czytelnik czuł klimat wypowiedzi bez względu na to czy zdania są proste, czy wielokrotnie złożone.
U ciebie zdanie wieńczy kropka - ale nic z tego nie wynika - to zbieranina zdań - a nie kształtowanie tego co chcesz przekazać. Dlatego napisałam, że jest to zdaniowy skrót zapisu mysli do opowiadania, a nie opowiadanie.
Nie wiem czy dobrze tłumaczę ...

Zaczynasz tłumaczyć. W tej chwili rozumiem, że piszę zdania, ale nie opowiadam historii. Słowa nie tworzą obrazów, tak?

Dokładnie, tak.

Wypłynęliśmy w zimny, wiosenny dzień. Wszyscy jak jeden byliśmy mroczni i milczący. Staliśmy na pokładzie, a przydzielona nam załoga, wykonywała te wszystkie czynności, które niebawem miały spaść na nas, a o których nie mieliśmy zielonego pojęcia.

Przeczytaj jeszcze raz ten fragment: co z niego czytelnik rozumie? Nic. A w zdaniach : zimny dzień, jesteśmy, ale zamknięci we własnych myślach. Jest z nami załoga - ale niedługo jej nie będzie. Wtedy sami będziemy żeglować = i co z tego wynika dla czytelnika? Nic. Każde zdanie niesie informację, jednak nie są ze sobą spójne = razem zestawione nie niosą żadnej informacji dla czytelnika.
I tak przez cały tekst :(

Hmm, cóż... :( Powstaje pytanie: Czego w takim razie brakuje? Co byś zmieniła? Co dodała? Co ujęła? Pobaw się tym i pokaż mi, jak według Ciebie to powinno być zrobione.

Kiedyś napisałaś tak:

Patrzę na twoje uwagi i myślę, że w niektórych miejscach są za duże skróty myślowe, że zbyt szybko przeskakuję od...do.

i nadal masz tę manierę.
Jeżeli twój fragment napisałabym po swojemu, to nie byłby już twój tekst, a ponadto - za bardzo nie wiem o co ci chodziło - chociaz wyczytuję jakieś informacje w poszczególnych zdaniach - tak naprawde nie wiem: o czym piszesz, co chcesz przekazać.
Dlatego ciężko cię poprawić - częściowe uwagi masz u Ebru, Milt i Aktegev. Rubia była dla ciebie zbyt łaskawa. Tak, że lepiej skup się nad uwagami = niż oczekuj gotowego wzorca poprawy.