Latest post of the previous page:

Marcin Dolecki pisze:Oto obraz Étoile Bleue:

http://www.karenruimy.com/blog/wp-conte ... Bleue-.jpg

Jeżeli można ludziom wmówić, że jest to wybitne dzieło sztuki - na tyle skutecznie, że znalazł się na to nabywca, który wyłożył prawie 30 milionów dolarów, to nie powinien dziwić czy oburzać fakt, że w innej dziedzinie związanej ze sztuką, czyli w literaturze, jest aktywna spora grupa osób nieporadnie piszących, którzy są przekonani, że tworzą wartościowe dzieła. Przecież podczas pisania nie można zastosować jakiegoś powszechnie uznanego kryterium oceny artyzmu dzieła, gdyż ono nie istnieje, można co najwyżej stwierdzić poprawność językową lub jej brak.

Kurde, ale zdajesz sobie sprawę, że to nie tak, że ten facet nie umiał malować, tylko realizował pewna ideę w sztuce? Protestuję, bo akurat mi bliską: http://pl.wikipedia.org/wiki/Joan_Mir%C3%B3
Dałeś za przykład jeden obraz. Ale są i inne:
http://www.famousartistsgallery.com/large/miro-vg.html
http://www.famousartistsgallery.com/gal ... ro-tf.html
http://www.famousartistsgallery.com/large/miro.html
Strzeliłeś debustibusem po prostu

Romek Pawlak pisze:Kurde, ale zdajesz sobie sprawę, że to nie tak, że ten facet nie umiał malować, tylko realizował pewna ideę w sztuce?

podobnie jak dadaiści.

romek pisze:http://www.famousartistsgallery.com/large/miro.html

mmmm, podoba mi się.

Dadaizm - międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości.

Z Wikipedii.

Czy to oznacza, że można pisać byle gówno, malować byle gówno i wmawiać innym, że to sztuka?

Może są ludzie, którzy lubią taką formę opisów?

Serio? Przecież nawet te produkowane seryjnie young adulty i paranormalne romanse mają opisy lepsze niż to:
Cała okolica, wioska, w której mieszkało kilkaset osób, sprawiała wrażenie, wymarłej. Czas stanął. Zegar na wierzy kościelnej był niemy. Niemy, jak ci wszyscy ludzie skryci w domach. Nagle zapadła zatrważająca cisza.
[pisownia oryginalna]
Po inne perełki odsyłam do lektury notki - link w pierwszym poście tematu.

Dyskusja trwa także w komentarzach na blogu Piotra Pollaka. I powiem tylko, że przy tamtych niektórych nasze wypowiedzi są wyważone

można co najwyżej stwierdzić poprawność językową lub jej brak

I ona właśnie - poprawność językowa - jest jedną z ważniejszych granic między grafomanem a pisarzem. Dla niektórych niestety nieprzekraczalną. Ale, na litość klasyków literatury, pomijać jej istotności w żadnym razie nie wolno!

Bartosh16 pisze:Dadaizm - międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości.

Z Wikipedii.

Czy to oznacza, że można pisać byle gówno, malować byle gówno i wmawiać innym, że to sztuka?

Szkoda, że nie doczytałeś do "Dadaiści posługiwali się absurdem, zabawą, dowcipem. Rzadko wykorzystywali tradycyjne gatunki, takie jak malarstwo, rzeźba i grafika w ich czystej postaci, od których ważniejsza była inwencja. Charakterystyczne było łączenie różnych technik i tworzenie nowych."

A propos, mały obrazek: http://www.magazynsztuki.pl/wp-content/ ... -ciszy.jpg

Romek Pawlak pisze:Szkoda, że nie doczytałeś do "Dadaiści posługiwali się absurdem, zabawą, dowcipem. Rzadko wykorzystywali tradycyjne gatunki, takie jak malarstwo, rzeźba i grafika w ich czystej postaci, od których ważniejsza była inwencja. Charakterystyczne było łączenie różnych technik i tworzenie nowych."

w literaturze byli nie do zniesienia.

romek pisze:A propos, mały obrazek: http://www.magazynsztuki.pl/wp-content/ ... -ciszy.jpg

hmm, nie.
to wyglada jak kogut nad groblą.

pokaz coś innego.

Romku, w podanym przykładzie odniosłem się tylko do tego konkretnego dzieła. Coś podobnego jest w stanie namalować prawie każdy. Zdecydowanie większą sztuką jest dobrać taką ideologię do obrazu, aby praca zyskała powszechny zachwyt.

Mógłbym np. napisać całą książkę w taki oto sposób:

"Jestem, jestem, jestem [...] jestem, jestem [...] kropka" i próbować przekonywać, jak głęboka jest warstwa metafizyczna tego przekazu

A mi to przypomina flegmę oskrzelową w Piekle.

Choć namalowane jest ładnie.

No dobra, powyżej posłużyłem się generalizacją (kajam się :()
Co nie zmienia faktu, że ktoś może napisać/namalować byle gówno, powiedzieć: "Jestę dadaistę" i domagać się oklasków.
Czy błądzę?

W literaturze - zgoda. Dlatego daję przykłady malarskie.
http://www.magazynsztuki.pl/wp-content/ ... 04/act.jpg Akt schodzący po schodach, Duchamp
http://www.magazynsztuki.pl/wp-content/ ... 5%9Bci.jpg Parada miłości, Picabia
http://www.guggenheim.org/new-york/coll ... twork/3408

A więcej tu: http://www.guggenheim.org/new-york/coll ... nts/195211

Dadaizm nie jest moim ulubionym kierunkiem, ale bez przesady, dlaczego temu, co się nam nie podoba, odmawiać warsztatu? Akurat w malarstwie chyba nie ma poza kilkoma naturszczykami przypadkowych osób

A i te z pozoru przypadkowe, jak Nikifor, wcale się takimi nie okazują.
Marcin Dolecki - ale wyrwałeś to z kontekstu, w tym problem. Nikt by nie dał 30 mln, gdyby nie stała za tym ideologia, którą potwierdził w szeregu obrazów, rozumiesz?

Bartosh16 - nie. Dziś to nie ma wartości. Wtedy było nowe, świeże, przełamywało konwencje estetyczne tak samo, jak impresjoniści rozwalili system, w tym przypadku akademików

Dlatego właśnie są to źle dobrane przykłady do dyskusji.

Romku, masz rację. Nie chciałem wypowiadać się w kwestii talentu Miro, gdyż jestem laikiem w zakresie sztuki malarskiej, lecz zwrócić uwagę na to, że np. widząc obraz, który jest w stanie wykonać prawie każdy, a który jest uznawany za wybitny, można dojść do przekonania, że sława pisarska również jest w zasięgu prawie każdego, a zatem, że trzeba próbować, bo może się udać.

Bartosh16 pisze: Czy to oznacza, że można pisać byle gówno, malować byle gówno i wmawiać innym, że to sztuka?

w zasadzie tak ale żeby na tym zarobić trzeba wmawiać skutecznie.

rozumiesz problem?

No dobrze, wróćmy do pani Grzebuły.
W Gandalfie można kupić jej książki o różnej objętości.
Na potrzeby tego posta wezmę pięć pozycji z brzegu.
Każda z nich to kilka tysięcy włożone w wydanie. Dokładnych wartości pewnie nie będzie nam dane poznać (a chciałbym wiedzieć, czy fantazja grafomana jest kosztowna).

Na koniec zadanie z matematyki - ile książek musi pani Grzebuły musi kupić jej 326 fanów, żeby autorka wyszła na zero?

(Roboczo załóżmy, że wydanie pięciu książek kosztowało ją po tysiącu za każdą, a średni zysk ze sprzedaży to 50% przy średniej cenie 25 egz/egz.)

OFFTOP i proszę o wyrozumiałość

Bartosh16 pisze:Na koniec zadanie z matematyki - ile książek musi pani Grzebuły musi kupić jej 326 fanów, żeby autorka wyszła na zero?

Bartosh16, a Ty tak z troski? Bo nie sądzę, że obchodzić Cię powinno, jak i na co wydaje SWOJE pieniądze ktokolwiek!

Pomimo że wiem o co chodzi (poprzedni post) to jednak wydaje mi się bardziej fair byłoby mówić o zjawisku, a nie konkretnej osobie.
Bo się już przesadza.

Pozdrowienia,

G.

Natasza pisze:OFFTOP i proszę o wyrozumiałość

Bartosh16 pisze:Na koniec zadanie z matematyki - ile książek musi pani Grzebuły musi kupić jej 326 fanów, żeby autorka wyszła na zero?

Bartosh16, a Ty tak z troski? Bo nie sądzę, że obchodzić Cię powinno, jak i na co wydaje SWOJE pieniądze ktokolwiek!

Poruszam komercyjny aspekt jej twórczości, nawiązuje do postu p. Pilipiuka. i zastanawiam się, czy da się na tym zarobić.

Idąc tym tropem, Nataszo, powinnaś spytać pana Pollaka, dlaczego szydzi z autorki, która nie miała co zrobić z pieniędzmi i postanowiła zostać pisarką.

w/w pani powinna ufundować w ramach pokuty stypendium Bartoshowi16?
Nie poruszaj po prostu Bartosh16, bo to niskie jest.