"Zdrada"

widze twój czarny wzrok

na moich błękitnych oczach

czuję ten zimny chłód

a byłes w morzu ciepła

masz ślad na kołnierzku

nowej koszuli

dlaczego drżysz

gdy jestem blisko ciebie

dotykasz mnie lekko

to boli

czemu czuje jak

płacząc

odchodzisz w dal...

Szczerze? Nie znam sie, to nie moj "konik", ale... podoba mi sie. Jest w tym to "cos".

Nie wiem, czy na poezji można się "znać". Lubię, gdy wiersz odsłania rąbek duszy autora i trąca strunę, która od dawna milczała.

Trzymaj się.

Mozna znac sie na poezji, tak samo jak mozna sie nie znac. Ale co racja to racja (z tym rabkiem duszy).

Chodziło mi o to, że sam odbieram poezję ciałem i duszą, więc podejrzliwie odnoszę się do znawców. Mam wrażenie, iż wiele się traci, rozkładając wiersze na czynniki. W końcu, całość to coś więcej niż suma składników.

Pieknie powiedziane.