Latest post of the previous page:

Ignite pisze:rozbudowując książkę do 940 k.

Do ilu?! I Ty to nazywasz książką? Toż to jakiś pięcioksiąg! Ja bym musiała żyć chyba ze 400 lat, żeby takie coś napisać...

Thana, to dużo, ale jeszcze nie masakrycznie dużo. O ile dobrze pamiętam, ostatnie tomy cyklu Anny Brzezińskiej o Twardokęsku - "Letni deszcz. Kielich" i "Letni deszcz. Sztylet" miały gdzieś po 1,5 k każdy.

"W mocy wichru" rozrosło się dlatego, że to ostatni tom trylogii. Żeby było ciekawiej, książka jest pisana dosyć zwięzłym stylem, cranberry może potwierdzić.

Ignite pisze:Thana, to dużo, ale jeszcze nie masakrycznie dużo. O ile dobrze pamiętam, ostatnie tomy cyklu Anny Brzezińskiej o Twardokęsku - "Letni deszcz. Kielich" i "Letni deszcz. Sztylet" miały gdzieś po 1,5 k każdy.

"W mocy wichru" rozrosło się dlatego, że to ostatni tom trylogii. Żeby było ciekawiej, książka jest pisana dosyć zwięzłym stylem, cranberry może potwierdzić.

Potwierdzam

Coś tam dłubię w tym nieszczęsnym tekście maratonowym, co prawda w tempie ślimaczym, ale pomału (odpukać) coś się wykluwa, tyle że ze średnią prędkością 3 tys. znaków na dzień Na obecną chwilę mam może z 40 tys. znaków, z czego jakieś 30 tys. to ciągły tekst, a reszta - sieczka. A, i jest jeszcze fragment ciągłego tekstu na 35 tys. znaków, którego nie wykorzystam, bo mi przestał pasować do koncepcji. Ech, ciężki jest żywot tfurcy

łączę się w bólu

Parę dni temu w trakcie spaceru doznałam olśnienia, a wróciwszy, dokonałam czynów radykalnych. Znaczy, zostawiłam te kilkadziesiąt tys. znaków sieczki, żeby czekały na lepsze czasy (kiedyś, w sprzyjających okolicznościach, będę w stanie z nich sklecić co najmniej dwa opowiadania) i zaczęłam pisać powieść jeszcze raz, od zera, od czystej kartki. I chyba to był dobry pomysł.

Konspekt jest, postacie są, a teraz znowu mozolnie dziergam tekst w tempie 5 tys. znaków dziennie, ale przynajmniej mam mocne poczucie, że tworzę coś, co mnie samej się podoba.

Po tym poście napisałam do Ignite smsa, żeby spytać delikatnie, o którą mianowicie książkę jej chodzi No więc o TĘ DRUGĄ Tylko, że powstaje pytanie, czy można mówić o książce jako o jednej skoro to trzecia INNA książka
Obserwuję rozwój wypadków z zaciekawieniem

Ignite pisze:tworzę coś, co mnie samej się podoba

I właśnie o to chodzi!

cranberry pisze:Obserwuję rozwój wypadków z zaciekawieniem

A ja się przyłączę

Coś tam się stuka pomalutku. Teraz na tapecie mam jeszcze korektę autorską "W mocy wichru" z Solarisu, dzielnie sczytuję te 940 tys. znaków.

Wysiłki maratońskie musiałam chwilowo zawiesić (mam pół rozdziału i parę luźnych scen... ech, dobre i to), a tymczasem linkuję co innego:

"W mocy wichru" - prolog i rozdział 1

Ignite pisze:Wysiłki maratońskie musiałam chwilowo zawiesić (mam pół rozdziału i parę luźnych scen... ech, dobre i to), a tymczasem linkuję co innego:

"W mocy wichru" - prolog i rozdział 1

pięknie :-)

Hmm, chyba mam dwa rozdziały... No dobra, PRAWIE mam dwa rozdziały, brakuje mi paru akapitów.

Strasznie dziwnego cosia tworzę

Prawie to wcale nie taka duża różnica :-)
A dziwne cosie są fajne.

Niech moc wichru będzie z Tobą, cytując kogoś sławnego. :-)

No to mam dwa rozdziały, acz niespecjalnie długie - 14 i 25 k. Plus parę rozrzuconych kawałków.

Wychodzi takie coś trochę, odrobinkę podobne do "Momo", ale nie dla dzieci

Powiedzmy, że mam cztery rozdziały, takie po kilkanaście tys. znaków. Aktualnie wygląda na to, że zamiast dwunastu długich rozdziałów będę mieć dwadzieścia parę krótkich.

Raz udaje mi się w ciągu dnia wykrztusić z siebie 6 tys. znaków, kiedy indziej marne 2 tys. i to w bólach. Natomiast wczoraj poświęciłam kilka godzin na ślęczenie nad planem całości - wykluł mi się nowy wątek i jak trochę pogłówkowałam nad nim, to wszystkie klocki się elegancko poukładały. Wychodzi bardzo dziwne i bardzo freudowskie coś Żebym ja jeszcze umiała dziergać zdania równie sprawnie jak wymyślać konspekty...

Przepraszam, czasem muszę sobie pojęczeć

Ignite pisze:Wychodzi bardzo dziwne i bardzo freudowskie coś

O! Już tego pragnę!