Zwolniłam tempo pisania. Zwolniłam je tak bardzo, że niemal zanikło No i jestem zmuszona założyć maraton. Wstyd i hańba związane z napisaniem "dzisiaj 0 znaków" służyć zaś będą moim egoistycznym planom.

Stan wyjściowy: dwa teksty na dziewięć ukończone.
Trzeci na chwilę obecną liczy sobie 36746 znaków, z czego dziś przybyło 3110.

Nie bedę gratulował czy życzył powodzenia, tylko napiszę wprost: spinaj dupkę, dziewczyna. Samo sie nie napisz

Jako człowiek sceptyczny wobec stachanowszczyzny , będę przede wszystkim trzymał kciuki.

Na dziś dzień 7965, co w pełni mnie satysfakcjonuje. Rzecz się powoli, acz na szczęście w dobrym kierunku rozwija.

A Ty, Cerro, masz pomysły na wszystkie dziewięć? Czy będziesz je w trakcie wymyślać?

No, jeszcze na to i jeszcze na dwa następne mam. Później najwyżej zrobię sobie na chwilę przerwę i napiszę coś spoza parafii, ale myślę, że nim się z tą trójeczką uporam, pomysł mnie nawiedzi.

A to ma być cykl, jakoś ma być powiązana ze sobą ta dziewiątka, czy zupełnie odrębne utwory?

Ano, właśnie cykl. Ta sama sceneria, w większości opowiadań ta sama bohaterka (a w mniejszości jej bliscy krewni, taka saga rodzinna krótkiego zasięgu ), całość rozciągnięta na okres raptem kilku lat. Najprawdopodobniej ta pierwsza dziewiątka będzie zaś - jeżeli starczy mi ku temu chęci, zapału i okaże się, że ktoś chce opowiadania z tego cyklu czytać i publikować - wstępem do następnych tekstów. Nie zbiorów już, ale raczej powieści.
Rzecz w tym, że zakorzeniam się mocno w historii Japonii i chciałabym solidnie wyeksploatować okres pomiędzy pierwszymi próbami zjednoczenia a sakoku. Ostatnie opowiadanie to zaś moment śmierci Nobunagi, więc mam jeszcze dwóch shogunów i wojnę z Chinami po drodze

Dzisiaj nic, wielkie, tłuste, okrągłe jakoby zero nic.
Moimi dzisiejszymi osiągnięciami życiowymi są: pomalowanie paznokci i zjedzenie kawałka lasagne.

Cerro pisze:Moimi dzisiejszymi osiągnięciami życiowymi są: pomalowanie paznokci i zjedzenie kawałka lasagne.

Nieraz i z tego może być więcej pożytku niż z napisania x tysięcy znaków.

Lasagne, mmmm...

Na dziś 1770, co jest liczbą małą, ale ponieważ zazwyczaj we wtorki nie ma nic, to w jakiś pokrętny sposób dużą
Nadszedł czas, gdy nie chce mi się czytać, pisać ani uczyć się, a najciekawszym zajęciem na świecie jest patrzenie w ścianę. Cóż, zaciskam zęby i udaję, że mam zapał.



I See Fire Sheerana to zło, które pożera czas. Ale za to jakie piękne zło.

Świetnie! Skoro zaczynasz pisać w dni, które wcześniej były niepiśmienne to znaczy, że nawyk zaczyna przynosić efekty.

Cerro pisze:I See Fire Sheerana to zło, które pożera czas. Ale za to jakie piękne zło.

A u mnie wręcz przeciwnie - puściłem ją sobie kilka dni temu i napisałem ładnych parę tysięcy znaków

A u mnie wręcz przeciwnie - puściłem ją sobie kilka dni temu i napisałem ładnych parę tysięcy znaków

Nie lubię, gdy przypisaniu coś mi w głowie gra, stąd nie piszę przy muzyce.

Donoszę uprzejmie, że 6853 znaków dzisiaj udało się naskrobać i zamknąć opowiadanie. Mój chłodny rozsądek i próba dochowania wierności realiom historycznym zabiły pospołu całą epickość zakończenia.
Dość powiedzieć, że nie, nie ma krwawego, widowiskowego pojedynku, smutek :<

Niemniej jedna trzecia za mną, przy pomyślnych wiatrach jutro zacznę czwarty tekst.

Cerro pisze:Mój chłodny rozsądek i próba dochowania wierności realiom historycznym zabiły pospołu całą epickość zakończenia.

Słusznie. Chłodne zakończenia bywają o wiele lepsze.