Poszukuję osoby, która poświęciłaby chwilkę na przeczytanie raptem dziewięciu stron. Opowiadanie posiadać będzie wątek kryminalny, niestety, zaczyna mi z tego robić się melodramat, dlatego potrzebuję pomocy. Byłabym wdzięczna przede wszystkim za wytknięcie mi błędów w konstruowaniu dialogów, coby nie przypominały rozmów z "Mody na sukces" czy "Klanu".

Puść do mnie

Mogę zerknąć. Mail na PW.

Nie wiem, czy okażę się pomocna, ale chętnie przeczytam

Dziękuję za chęci Na razie poprawiam, ale niedługo pewnie znów będę wołała o pomoc.

Mój mail z opinią doszedł?

Właśnie miałam dziś odpisać.
Dziękuję za uświadomienie mi oczywistych błędów, których nie wyłapuję, choć biją po oczach Ufam, że z czasem nabiorę w tym wprawy. A na chwilę obecną poczyniłam notatki i staram się pilnować, co sprawia, że piszę jeszcze wolniej, bo co chwilę sprawdzam tekst pod kątem uwag.

Nie zniechęcaj się. Podejdź do udzielonych rad z luzem.
Sporo błędów eliminuje po prostu doświadczenie nabyte po odklepaniu iluśtam dziesiątków tysięcy znaków. Pozwól sobie na przyjemność przy tworzeniu tekstu, jeśli będziesz się zbytnio pilnować, zmęczy cię to i zniechęci do pisania.
Jak coś wyjdzie nie tak, jak powinno, poprawisz to później. Za tydzień, za miesiąc. Po dłuższym okresie czasu łatwiej będzie wychwycić błędy i łatwiej poprawić.

A propos przyjemności z pisania, przypomniała mi się rozmowa z B.artem, która obudziła nadzieję, iż moje cierpienie uda się kiedyś przekuć w coś godnego uwagi. Albo skończę jak Marguerite Duras... tylko bez dorobku
Swoją drogą żałuję czasem, że to wcale tak nie działa, iż artysta musi cierpieć, by być artystą. Pewnie byłabym teraz o wiele dalej, jadąc na samej rozpaczy życia...