Mi w zasadzie, po pierwszym czytaniu zgrzyta tylko ostatnie zdanie, a pisze o tym, bo jako analfabeta zastanawiam się czy słusznie zgrzyta, czy to tylko jakieś moje bezpodstawne urojenia.

ithilhin pisze:Nabrała powietrza, ale i krzyk też zabiła.

Jakoś mi się to gryzie. Albo "i", albo "też", albo to tylko moje nieuzasadnione czepialstwo. Był bym wdzięczny gdyby ktoś bardziej oblatany (czy też w ogóle oblatany) w gramatyce, zajął głos w tej sprawie

To "i" sprawia wrażenie dodanego tam "do setki", to prawda.
Co nie zmienia faktu, że to jest znakomity tekst.

Nie "gołe piersi", a "obnażone piersi", albo coś w tym rodzaju IMO przesadny kolokwializm.

Nie żebym się kłóciła ale obnażone to takie ułożone słowo. Uprzejme. Gołe są bardziej wprost, bardziej bezwstydne. Masz rację, że kolokwializm, ale celowy. Ale to w żaden sposób tekstu nie broni oczywiście.
I też mi wyszło naturalnie - a nie powinno.

Cerro, dziękuję.

To jest dokonały pomysł na opowieść, wydobyty "kobiecy" problem, ujawniona samotność w akcie aborcji. Zatrzymuje emocjonalnie odbiorcę.

Literacko - nie zachwyca. Mnie :(
Stanowi monolog z jego dobrodziejstwem inwentarza - są emocje, ale w opowieści brak fabularności, która by
p o k a z y w a ł a - coś więcej i głębiej

ithilhin pisze:rdzawe smugi krwi wokół odpływu

- najlepsze zdanie ukryłaś, otoczyłaś szumem łatwych, dość banalnych określeń

ithilhin pisze:zadławi w gardle szlochem

ithilhin pisze:jak szorstki worek pokutny

ithilhin pisze:pustkę i żal, nadal gwałtowny i palący

ithilhin pisze:z bijącym sercem

ithilhin pisze:gołe piersi.

blee
tu piersi są dziecka czy mężczyzny?

Natasza pisze:

ithilhin pisze:gołe piersi.

blee
tu piersi są dziecka czy mężczyzny?

To są jej piersi. Tej kobiety z łazienki, w lustrze odbite.

No bo wiesz:
kobieta ma piersi semantycznie ambiwalentne: jako matka i jako kochanka. Od tego zależy wybór epitetu

Natasza pisze:No bo wiesz:
kobieta ma piersi semantycznie ambiwalentne: jako matka i jako kochanka. Od tego zależy wybór epitetu

No tak. Ale w tym przypadku mi chodziło o podkreślenie bezbronnej nagości. Dodatkowo jej się nie podoba to co widzi, bo czuje do siebie obrzydzenie po tym czego "dokonała". Stąd ta golizna.

Jak to można inaczej oddać? Obnażone jak pisałam wydało mi się zbyt eleganckie.

ithilhin pisze:zbliżyła oczy do lustra. Napotkała pustkę i żal, nadal gwałtowny i palący jak tamte skurcze. Ze wstydem zakryła dłońmi gołe piersi.

a mówisz:

ithilhin pisze: Tej kobiety z łazienki, w lustrze odbite.

jak widziała?

__________

edit:
chyba bym szukała w okolicach "obrzmiałe" - w ciąży pęcznieją - czyli matkowe piersi

Masz rację. Nie widać tego kroku do tyłu, tego co się działo jak poczuła żal i wstyd.
:(
Mogło być duże lustro, ale nadal, żeby zakryć - musiała przestać się opierać o umywalkę.
Ech.

no! i ich "matkowość" poczuje w tym obrzmieniu, ciężarze, bolesności

ithilhin pisze:Zapaliła światło, odkrywając się przed lustrem.

ithilhin, to znaczy, że ona się rozebrała? (np. zdjęła szlafrok czy zsunęła ręcznik?

Natasza pisze:

ithilhin pisze:Zapaliła światło, odkrywając się przed lustrem.

ithilhin, to znaczy, że ona się rozebrała? (np. zdjęła szlafrok czy zsunęła ręcznik?

że dotąd w łazience było ciemno i nie widziała swojego odbicia w lustrze, swojej nagości.

Pójdźmy śladem zdarzeń:
1. Otwarcie świata (opis dymamiczny):
Cytat:
Woda szumiała w odpływie i rdzawe pępowiny (strzępy?) krwi wirowały w wannie.

...
tu jest pauza emocjonalna, przeniesienie
---
i czasowa - bo światło zapali POTEM, tak? kiedy już poroni? kiedy rozpocznie się działanie MAP?)

2. działanie bohaterki
Zapaliła światło, odkrywając się przed lustrem. Dłonie oparła o chłodną ceramikę umywalki.

czyli: szukajmy sposobu pokazania tego, że dotąd w łazience było ciemno i nie widziała swojego odbicia w lustrze, swojej nagości. To to jest ISTOTA ZDARZENIA.

Zapaliła światło i stanęła przed lustrem. - może tak po prostu?