Jestem nadzieją, jestem przekleństwem,

Jestem też szczęściem w smutku istnienia.

żalu z radością jestem małżeństwem,

Częścią długiej beztroski spojrzenia.



Jestem hałasem głuchej euforii

A czasem ciszą w okrzyk zaklętą.

Kulminacyjnym punktem historii

I monotonia gdzieś z życia wzięta.



Jestem złudzeniem nic nie znaczącym,

Stopą przeszłości w glinie odbitą,

śladem wieczności nic nie znaczącym.

Jestem przyszłością ziemią przykrytą...

ładne... naprawdę.

Aczkolwiek nijaka interpretacja mi sie nie klei... :(

Hmm.... w sumie zostało napisane tylko z konieczności stworzenia autocharakterystki.



Dziękuję.

Jestem złudzeniem nic nie znaczącym

To chyba o mnie... Podoba mi się.



Reszta raczej pretensjonalna. Nie wzrusza, ale zdaje się, że sam traktujesz to z dystansem. :wink: