przecież nie można istnieć

nie paląc

wszystkich, którzy stają na drodze

do Absolutu.



może wieczorem wyskoczę

do monopolu

po połówkę "absolutu"



i będę się zbliżał do pełni



paląc myślą

i piórem czy ołówkiem

kartki,

które pozostały mi

do zapisania życia



słowami - ludźmi.

Wzdragam się zwykle przed bezpośrednim komentowaniem poezji, rozkładaniem wersów na elementy i liczeniem zgłosek.



Pozwól więc, że zamiast komentarza popatrzę w okno... Wieczór, niewiele widać... Na biurku parę kartek do zapisania...

Ktoś siedzi, pisze i pali, skoczy jeszcze po wódkę. Brzmi znajomo. Słyszałem o tym setki, jeśli nie tysiące razy.

Myślę podobnie. Wybacz za określenie, ale akurat ten wiersz wydaje mi się banalny i pisany jakby na siłę. Chyba stawiałeś na koncept, jak coś powiedzieć, a nie co powiedzieć

W tym przypadku jest to strzał chybiony.

Tutaj gorzej,wiersz mnie niczym nowatorskim nie zachwycił...popracuj jednak nad nim pozdrowienia