Latest post of the previous page:

Grimzon pisze:Szkoda tylko, że wszelkie maszyny drukarskie jakoś w słowach nie układają stron tylko w znakach per format i rodzaj czcionki.

I zawsze wychodzi dokładna ilość znaków na stronę? Coś Twoja logika szwankuje

Grimzon pisze:A liczy się słowa, w któej linijce. Takie liczenie ma sens przy przeliczeniu około strony (30 linii) losowo wybierając 10 stron z książki. Inaczej możesz przestrzelić liczenie o dość dużą liczbę przy dłuższych tekstach.

A jednak tak liczą i jakoś sobie dają radę
Ba! Na przykład w czasopismach wręcz po takim przeliczeniu płacą za słowa. Szok!
Nie za znaki

B.A.Urbański pisze:I zawsze wychodzi dokładna ilość znaków na stronę? Coś Twoja logika szwankuje

Tak zawsze wychodzi dokładnie tyle samo znaków na stronę jeżeli przeczytasz dokładnie to co napisałem.

B.A.Urbański pisze:A jednak tak liczą i jakoś sobie dają radę
Ba! Na przykład w czasopismach wręcz po takim przeliczeniu płacą za słowa. Szok!
Nie za znaki

A co to ma do rzeczy?

Grimzon pisze:A co to ma do rzeczy?

Przepraszam, ale myślałem, że rozmawiamy o rzeczywistości. My bad

Rzeczywiście twój bad
W Polsce liczy się w znakach, arkuszach, stronach znormalizowanych - podstawą wszystkiego jest liczba znaków. Nie spotkałem się z liczeniem w słowach, za to w umowach zawsze mam planowana lub faktyczną objętość tekstu w arkuszach.

Sorry, ale co prawda to dyskusja wybitnie akademicka, jednak racja po stronie Grimzona. Polska to nie Hameryka, nie liczymy np. w funtach na stopę kwadratową

Ale Romku, przecież ja nie pisałem o Polsce, bo wiem dobrze, że u nas liczy się w znakach, arkuszach i stronach znormalizowanych i nigdzie nie poddawałem tego w wątpliwość. W dyskusji pojawił się natomiast wątek hamerykański i jedynie do niego się odniosłem.

I oczywiście, że jest to dyskusja czysto akademicka

Natomiast moje preferencje są najmojsze i na własne potrzeby wolę liczenie w słowach. Jednocześnie jestem w pełni świadomy, że w wypadku zderzenia mojej skromnej tfu!rczości z polskim rynkiem wydawniczym, będę musiał przeliczyć na nasze

I my podobno rozmawiamy o rzeczywistości?

Jakiś Ty nietolerancyjny! Hamerykanie to też ludzie i też mają prawo do swojej rzeczywistości... jakakolwiek by ona nie była

A nie, nie, nie - ja tam Hamerykanom słów nie odmawiam
Ja tylko myślę sobie, że mechanizm myślowy "W Polsce się na mnie nie poznali, za to w Hameryce poznają" jest cokolwiek pokrętny byłbvm jednakowoż za tym, aby próbować najpierw w Polsce, w znakach i arkuszach, a co najwyżej równolegle paskudzić Hamerykanom pisma i wydawnictwa tekstami liczonymi w słowach

I uściślę, nie jest to żaden adpersonalny, wielokrotnie już czytałem fantazje o publikowaniu po angielsku

Ależ ja się z tym całkowicie zgadzam!
Chociaż nie wiem, skąd to wziąłeś, bo rozmawialiśmy raczej o sposobach liczenia objętości tekstu niż o wydawaniu w Hameryce. Ja choć liczę w słowach, piszę po polsku.

A co do myślenia "W Polsce się na mnie nie poznali, za to w Hameryce poznają", to choć raczej nie doprowadzi nikogo do celu, który sobie upatrzył, to jednak może wyjść z tego coś dobrego i sądzę, że dobrze, żeby każdy piszący przez takie stadium przeszedł.
Ja miałem je już dawno temu, ale dzięki temu sporo się dowiedziałem, rozmawiałem z ludźmi, którzy piszą i m.in. uczestniczyli w uznanych warsztatach literackich i wiem, że tam też nie zawsze świeci słonko, a trawka jest zielona.
U nich wcale nie jest łatwiej niż u nas. Może tylko czasopism mają więcej, i więcej naciągaczy - agentów, którzy każą sobie płacić za przeczytanie tekstu czy konkursów, gdzie też trzeba zapłacić, żeby wziąć udział.
O selfach też jest tam głośno i ci, którzy siedzą w temacie, wiedzą, że w ten sposób wybiło się tylko kilka osób, a to i tak przy pomocy również innych czynników.

Jednak główny fakt nie zmienia się czy to u nich czy u nas - żeby zostać wydanym trzeba dobrze pisać i mieć ciekawą historię.