Latest post of the previous page:

Petro pisze:

Immo pisze: archaizmy (które mi są potrzebne)

Właściwie, jest w internetach gdzieś dobry słownik archaizmów? :-)

Nisha pisze:Pytanie na szybko: czy ktoś zna jakąś fajną czcionkę, która mogłaby "imitować" pismo? Chodzi o to, żeby wyglądała na coś pisanego ręcznie i widocznie odznaczała się w tekście.

[ Dodano: Czw 07 Sie, 2014 ]
Edit: już odnalazłam, pytanie nieaktualne.

W przypadku zbiegu imiesłowu przysłówkowego oraz zaimków względnych: który, jaki, co lub spójników: i, a, iż, że przecinka nie stawiamy pomiędzy nimi, a jedynie przed takim spójnikiem/zaimkiem, który tego wymaga.

Kod: Zaznacz cały

Błąd: Spojrzałam na niego i, podając mu fartuszek, podeszłam do kuchennego blatu. 
Poprawnie: Spojrzałam na niego i podając mu fartuszek, podeszłam do kuchennego blatu.

Kod: Zaznacz cały

Błąd: Spodziewał się, że, zrobiwszy obiad w pięć minut, napotka się z niezadowoleniem, a tu takie zaskoczenie! Smakowało im!
Poprawnie: Spodziewał się, że zrobiwszy obiad w pięć minut, napotka się z niezadowoleniem, a tu takie zaskoczenie! Smakowało im!

Wyjątek może nastąpić, gdy chcemy bardzo mocno podkreślić jakieś wtrącenie:
Posłałam mu piorunujące spojrzenie i, przysięgając sobie, że się zemszczę, wyszłam.
Należy jednak pamiętać, że dane wtrącenie musi być naprawdę znaczące. Powinno zaskakiwać czytelnika lub pełnić funkcję ultraważnej informacji.

Warto tu jeszcze nadmienić, że w redakcjach i w niektórych uczelniach stawianie przecinka przed krótkim imiesłowem przysłówkowym uważa się za SZKÓŁKOWE. Zmiany te zostały wprowadzone niedawno w celu ujednolicenia interpunkcji polskiej. Kiedyś stawiano przecinek przed imiesłowem przysłówkowym w zależności od długości zdania, które go zawiera. Najnowsze słowniki podają już jednak, iż interpunkcję należy ujednolicać, a w przypadkach, gdy może dość do błędu logicznego w momencie pominięcia przecinka, niepostawienie go uznaje się za bardzo duży błąd.

Kod: Zaznacz cały

Co, narzekając, zrobiła?
    Czy niewydzielanie zaimka przecinkiem w zdaniu takim jak to jest błędem?

        Powiedział, żeby umyła zlew, co narzekając, zrobiła. 

    A może prawidłowa jest tylko ta wersja:

        Powiedział, żeby umyła zlew, co, narzekając, zrobiła. 

WSO PWN w regule [367] informuje: „Przecinka nie stawia się pomiędzy zwrotem imiesłowowym a bezpośrednio poprzedzającym go spójnikiem (np. i, a, iż, że) lub zaimkiem względnym (np. jaki, który, co)”. Po tym podane są dwa przykłady, ale oba odnoszą się do pierwszej z dwóch wymienionych możliwości, czyli zwrotu imiesłowowego po spójniku. Mam poważne obawy, czy sugestia, aby pomijać przecinek po zaimku – a więc w zdaniach takich jak pierwsze z przytoczonych w pytaniu – jest słuszna; tego rodzaju interpunkcja kłóci się z budową zdania. Kategoryczność cytowanej zasady zmniejsza jednak to, że WSO dopuszcza użycie przecinka – i to nawet po spójniku – ze względów prozodycznych.
Jeśli o mnie chodzi, to zastosowałbym taką interpunkcję, jak w drugim Pani przykładzie.

— Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski

a) Przecinka nie stawia się pomiędzy zwrotem imiesłowowym a bezpośrednio poprzedzającym go spójnikiem (np. i, a, iż, że) lub zaimkiem względnym (np. jaki, który, co):
Nie spodziewał się, że napisawszy bardzo dobry artykuł, będzie go musiał jeszcze poprawiać.
Gonzalo pędem biegł z obawy, żeby tamci jemu w tłumie nie zginęli, i odnalazłszy ich, mnie znaki dawał, bym pośpieszał.
(W. Gombrowicz)
b) Wyjątek możemy uczynić tylko w wypadkach, gdy chcemy podkreślić, że po spójniku nastąpiło zawieszenie głosu, tzn. że zdanie ma charakter wtrącony, np.
Powiedziała, że ma nas dość i obróciwszy się na pięcie, wyszła.
Powiedziała, że ma nas dość i, obróciwszy się na pięcie, wyszła.
W pierwszym przykładzie informujemy jedynie o dodatkowych okolicznościach towarzyszących wydarzeniu. W drugim dorzucamy poboczną informację, a zawieszając głos, zapowiadamy, że zaskoczy ona słuchacza.

Jarppy pisze:Czy w książce, raczej obyczajowej ale umieszczonej w średniowieczu, można użyć określenia sparing partner?

Jarppy pisze:Czy w książce, raczej obyczajowej ale umieszczonej w średniowieczu, można użyć określenia sparing partner? Czy nie psuje ono klimatu?