Kim jestem? Jestem zwykłą gówniarą ślepo wierzącą w swoje marzenia. W zasadzie niewiele mnie odróżnia od robotów nazywających siebie pracownikami, małżonkami czy najogólniej mówiąc ludźmi. Mam namyśli istoty, które na dźwięk budzika rozpoczynają swoje codzienne rytuały, dokładnie w dzień w dzień robią to samo a jedyną różnicą pozwalającą im odróżnić dziś od wczoraj jest kolor skarpetek, które mają na stopach. Owszem, tak jak oni potrzebuję do życia snu, pożywienia, ale nie tłumię w sobie potrzeby pasji, kreatywności, tworzenia. Ba, pielęgnuje ją. Co nas odróżnia od wszystkich innych gatunków stworzeń na Ziemi? Sztuka! :cool:
Piszę ten tekst pełna nadziei, że dzięki niemu otworzą się przede mną wrota do miejsca, które pomoże mi nauczyć się jak jeszcze lepiej, dobitniej mogę wyrażać siebie.

Pytanie? Wal śmiało.

Cześć.

Pytanie? Wal śmiało.

Serio z Reykjaviku?

G.

Od pół roku.

Dziewoja pisze:Od pół roku.

Szczerze zazdroszczę.

Pozdrowienia,

G.

Czy ja wiem czego zazdrościć. :oops:
Owszem, kraj piękny, ale ciągnie mnie z powrotem.
Prawdopodobnie za dwa lata wrócę do ojczyzny.

Dziewoja pisze:Od pół roku.

Wooow... Islandia jest fantastyczna... Też zazdroszczę.

I witam serdecznie.

Z przyzwyczajenia szukam przycisku "Lubię to!".

Witaj.

Się masz! Piłaś już legendarną wódkę Reyka, o której krążą legendy, że nie ma po niej kaca? Widziałaś maskonury? I przede wszystkim, czy jadałaś eksportowe Prince Polo??

Nie piłam wódki Reyka, ale niestety z brakiem kaca to tylko legenda. :(
Przynajmniej nie sprawdza się u mojego wujka. xd
Maskonury widziałam kilka razy, ale to podczas wcześniejszych wizyt na Islandii.
A z Prince Polo to oni naprawdę mają na jego widok hopla. Raz jak się spytałam kumpla czy Prince Polo jest z Polski to chciał mnie wysadzić z jadącego samochodu.

Cierpisław pisze:Się masz! Piłaś już legendarną wódkę Reyka (...)

Czy to pytanie nie podpada pod paragraf, zważywszy na wiek zapytanej? :wink:

Spokojnie, nie mam w zwyczaju strzelać sobie w stopę.

Siema.

W zasadzie niewiele mnie odróżnia od robotów nazywających siebie pracownikami, małżonkami czy najogólniej mówiąc ludźmi.

Kiedyś też myślałem podobnie, ale z wiekiem się to zmieniło.

Choć nie jestem szczególnym patriotą, podczas krótkiego pobytu za granicą tęskniłem do Polszy, więc podziwiam, że w tym wieku się dostosowałaś do takiej zmiany i jesteś gotowa jeszcze 2 lata tam siedzieć.

Niestety o przeprowadzce dowiedziałam się tydzień przed, gdy już wszystko było pozałatwiane. Miałam do wyboru albo zacisnąć zęby i lecieć albo narobić wszystkim dookoła problemów. Musiałam się w pewnym stopniu dostosować.
Teraz tylko muszę poczekać na pełnoletność.

Melduje się!

Spocznij, szeregowy Dziewoja.

E.Horsztyński pisze:

Melduje się!

Spocznij, szeregowy Dziewoja.

Tak jest!