Latest post of the previous page:

Thana pisze:"Perfekcyjna niedoskonałość"
"Miasto i miasto"
"Mulholland Drive"

Nie znam.
Druga pozycja wydaje się być ciekawa (dla mnie). Może przeczytam
Brzmi interesująco (opis na lubimyczytać).

Dzięki

"Na przykład opisując scenę erotyczną, musisz w jakiś sposób czerpać ze swojego doświadczenia. "

Romek!
Ja Ci się już nigdy na oczy nie pokażę...
Bo spłonę jak krzew gorejący...
Boże!
Co Ty teraz o mnie myślisz?

Marcin Dolecki pisze:Nav, czy Ty znalazłeś się w sytuacji, w której musiałeś walczyć o życie? Fascynujesz się walką nożem, dlatego pytam.

Nie pamiętam Ale a propos autentyczności, zawsze możesz spytać którąś z dziewcząt o doświadczenia w kwestii pisania scen erotycznych

Filip - przeczytaj jeszcze raz co napisałem o skali.

Augusta pisze:Romek!
Ja Ci się już nigdy na oczy nie pokażę...
Bo spłonę jak krzew gorejący...
Boże!
Co Ty teraz o mnie myślisz?

A co mam myśleć? Ja tam też cenię sobie wiarygodność, jak napisałem wyżej

Dlaczego dziewcząt?

Mnie zwykle śmieszy, gdy ktoś jako zewnętrzny obserwator bierze się np. za opisywanie oryginalnych upodobań seksualnych
Chyba, że jest psychologiem.

Marcin Dolecki pisze:Dlaczego dziewcząt?

Bo doświadczenia erotyczne chłopców mnie nie interesują. Elementarne Watsonie

Filip pisze:czy koniecznie trzeba coś przeżyć

Emocje trzeba przeżyć. Bo to nie chodzi o sekwencję wydarzeń. Chodzi o to, jak są przeżywane. Ale wnioskując z wypowiedzi Romka o dzieciach, można też korzystać z empatii - wysłuchać, zrozumieć, przetworzyć. Empatia to też przeżywanie.
Sto morderstw nie uczyni wartkiej akcji ani ciekawej historii. Miłość do grobowej deski też nie. Ale nawet elf w karczmie to uczyni, jeżeli przeżywanie emocji będzie prawdziwe. Dobrze myślę?

Navajero pisze:

Marcin Dolecki pisze:Dlaczego dziewcząt?

Bo doświadczenia erotyczne chłopców mnie nie interesują. Elementarne Watsonie

Czasami warto by znać postępy (ewentualnej) konkurencji

Thana pisze:Ale nawet elf w karczmie to uczyni, jeżeli przeżywanie emocji będzie prawdziwe. Dobrze myślę?

IMO tak. Bo różne rzeczy można nadsztukować, ale emocji się nie da. Dlatego hetero nigdy nie napisze dobrego romansu gejowskiego ( o ile takie istnieją ), bo zabraknie autentycznych emocji.

Thana pisze:Emocje trzeba przeżyć. Bo to nie chodzi o sekwencję wydarzeń. Chodzi o to, jak są przeżywane. Ale wnioskując z wypowiedzi Romka o dzieciach, można też korzystać z empatii - wysłuchać, zrozumieć, przetworzyć. Empatia to też przeżywanie.

Tak, właśnie o to mi chodziło. Czasem wystarczy uważnie słuchać, postarać się zrozumieć i wczuć. A potem przetworzyć. Dodałbym jeszcze - przetestować, czy w miarę bezstratnie

Psycholog to mężczyzna, który obserwuje innych mężczyzn, gdy do pokoju wchodzi piękna kobieta

[ Dodano: Śro 10 Gru, 2014 ]
Nav ma rację, pisanie o emocjach, których się nie przeżyło, jest jałowe.

Że emocje i autentyczność doświadczenia liczą się w tworzeniu tej więzi między utworem i czytelnikiem - z tym się zgadzam. Ale przypuszczam, że niejedna z autorek tych romansów, które Thanę nudzą (mnie też, i to bardzo), przepłakała niejedną noc z powodu dojmujących cierpień miłosnych. I jakoś autentyczność przeżyć własnych jej nie pomogła ;D I znowu wracamy do formy przekazu tego, co jako doświadczenie może być najbardziej indywidualne i przejmujące, a jako zapis tych przeżyć - no, powiedzmy, że mało przekonujące. I wyobraźnia tu się pojawia, jako pośrednik pomiędzy przeżyciem i jego literackim ekwiwalentem, i świadomość funkcjonowania stereotypów oraz schematów literackich, i znowu język - jako jedyne medium.

Romek Pawlak pisze:

Augusta pisze:Romek!
Ja Ci się już nigdy na oczy nie pokażę...
Bo spłonę jak krzew gorejący...
Boże!
Co Ty teraz o mnie myślisz?

A co mam myśleć? Ja tam też cenię sobie wiarygodność, jak napisałem wyżej

Aha.
To ja już nic nie mówię.
Idę kasować

Marcin Dolecki pisze:Nav ma rację, pisanie o emocjach, których się nie przeżyło, jest jałowe.

a ja się nie do końca zgadam z tym!
albo - wcale nie nie zgadzam!
rzeczywiste i osobiste doświadczanie nie jest potrzebne do pisania.

Rubia, oczywiście, bo emocje to punkt wyjścia. Potem jest warsztat. Po to, aby znów na końcu uzyskać emocje - u czytelnika

Natasza - zgoda, ale to rzadko.

Marcin Dolecki pisze:Psycholog to mężczyzna, który obserwuje innych mężczyzn, gdy do pokoju wchodzi piękna kobieta

[ Dodano: Śro 10 Gru, 2014 ]
Nav ma rację, pisanie o emocjach, których się nie przeżyło, jest jałowe.

Ten pierwszy opisany, to raczej gej a nie psycholog. Podnieca się ich podnieceniem projektując je na siebie.

A co do emocji - na pewno łatwiej opisywać te których się doświadczyło, ale od czego wyobraźnia?

Thana pisze:Emocje trzeba przeżyć. Bo to nie chodzi o sekwencję wydarzeń.

A z tym Thano to już zupełnie się nie zgodzę
Wywoływanie określonych emocji na podstawowym poziomie to rzecz banalnie prosta - istnieje cały wachlarz wytrychów, które na zasadzie skojarzeń otwierają szufladki w głowach czytaczy.

Dobry pisarz umie projektować emocje - nie musi wszystkiego przeżyć 1:1.
Nie bardzo potrafię to wytłumaczyć, więc posłużę się przykładem: jeżeli pisarz dotknie śniętej ryby na plaży, będzie umiał przenieść te emocje do swojej książki w zupełnie innej sytuacji. Tylko będzie musiał je przeprojektować.

Moja ulubiona scena z Notting Hill:
Dziennikarz: Czy pan w tym filmie w 100% identyfikował się z odgrywaną rolą?
Aktor: Nie bardzo. Grałem psychopatycznego mordercę-cyborga.