Latest post of the previous page:

kfk pisze:Zacznij czytać dobre ksiażki, nie tylko te popularne, to zobaczysz, że im lepsza i ciekawsza powieść tym mniej w niej schematu i więcej niespodzianek.

Zakładanie, że ich nie czytam nie jest dobrym wstępem do dyskusji .

kfk pisze:A co do klocków z jakich jesteśmy zbudowani... no cóż, wydawało mi się, że minęła już era filozofów uniwersalistów, którzy próbuja objaśnić wszystko jednym systemem.

Z filozofami uniwersalistami nie rozmawiałam, ale ciężko chyba się upierać, że biologia, chemia i fizyka nie mają zastosowania w przypadku części ludzi? A to byłby jeden system.

kfk pisze:W odniesieniu do postaci literackich - jeśli zakładasz od razu, że osoba agresywna zawsze zachowuje się w ten sam sposób, stworzysz jedynie typy postaci, nie same postaci. No po prostu szkoda czytelników męczyć

Podałam przykład związany ze schematami. Przykłady mają to do siebie, że są zazwyczaj uproszczone i nie przedstawiają całej, skomplikowanej rzeczywistości. Jeśli powiem, że wszystkie słowa składają się z liter, to też mi napiszesz, że w kółko piszę to samo opowiadanie?

Melfka pisze:Jeśli powiem, że wszystkie słowa składają się z liter, to też mi napiszesz, że w kółko piszę to samo opowiadanie?

Idąc na skróty - znajomość liter nie czyni nikogo pisarzem. Bycie psychologiem także. Chodzi o to, że mylisz - moim zdaniem - pisarza z naukowcem, a ich podejścia są przecież bardzo różne. W pisaniu powieści nie chodzi o udowodnienie, że jabłko zawsze spada na czyjąś głowę, tylko, że czyjaś głowa w efekcie uderzenia nabawia się złego humoru, który następnie zużyje na zbesztanie przypadkowego przechodnia. To w taki sposób rodzą się w powieściach serial killerzy Innymi słowy - pisarz posługuje się bardzo szeroką platformą porozumienia z czytelnikiem jakimi są emocje i kultura, naukowiec bawi się klockami zakładając, że jego recenzent też te klocki zna.

Ale jeśli pisarz zna te klocki, to jest mu łatwiej. Nikt nie mówi, że musi o nich pisać.

ZviR pisze:Ale jeśli pisarz zna te klocki, to jest mu łatwiej.

Dużo znasz pisarzy, którzy mają doktorat z psychoanalizy (nie mówiąc o historii, geografii, politologi itp)?

Ja znam jednego z doktoratem z historii Na poważnie: wiedza i wykształcenie pomagają, ale nie przesądzają. Talent jest ważniejszy.

Niewielu znam pisarzy, to raz. A dwa - nikt nie mówi o doktoratach. Popadasz w skrajności i nagle ta rozmowa przestaje tracić sens, przestaje być rozmową o notatce i sposobach na walkę z niepisaniem, a zaczyna być jakąś nieprzyjemną i ostrą wymianą. Ja w takiej uczestniczyć nie mam ochoty, to nie forum onetu.

ZviR, nie przesadzaj, nikt tu nikogo nie atakuje, rozmawiamy sobie o zaprezentowanym poglądzie, że łatwiej konstruować postaci literackie wychodząc od pewnych schematów, niż obserwacji z życia wziętych. To się wiąże z pytaniem, czy warto odwiedzać ludzi, czy tylko siedzieć przed kompem i klepać w klawisze...
Jeśli popadam w skrajność to tylko po to, żeby lepiej przedstawić mój punkt widzenia, nie widzę najmniejszego problemu jeśli zachowasz swój.

kfk pisze:Idąc na skróty - znajomość liter nie czyni nikogo pisarzem.

Ale nieznajomość tych liter bardzo w zostaniu pisarzem przeszkadza, prawda?
Poza tym to nie odpowiedź na moje pytanie.

kfk pisze: Innymi słowy - pisarz posługuje się bardzo szeroką platformą porozumienia z czytelnikiem jakimi są emocje i kultura, naukowiec bawi się klockami zakładając, że jego recenzent też te klocki zna.

Emocje i kultura też są klockami, które pisarz wykorzystuje.

kfk pisze:Dużo znasz pisarzy, którzy mają doktorat z psychoanalizy (nie mówiąc o historii, geografii, politologi itp)?

Zgodzę się ze ZviRem, nie potrzeba doktoratów, tylko umiejętność wyciągania wniosków z tego, co się widzi i co się poznaje. Sztuka, która chyba zaczyna zanikać.

kfk pisze:ZviR, nie przesadzaj, nikt tu nikogo nie atakuje, rozmawiamy sobie o zaprezentowanym poglądzie, że łatwiej konstruować postaci literackie wychodząc od pewnych schematów, niż obserwacji z życia wziętych. To się wiąże z pytaniem, czy warto odwiedzać ludzi, czy tylko siedzieć przed kompem i klepać w klawisze...

I znów zgodzę się ze ZviRem, zdania takie jak "czytaj dobre książki to będziesz wiedziała" czy "szkoda męczyć czytelników" ocierają się o styl dyskusji, w której ja też nie mam ochoty brać udziału.
Nie wspominając już o tym, że dyskusja nie toczyła się na temat "czy lepiej spotykać z ludźmi, czy stukać w klawisze", ale o ograniczaniu niepotrzebnych kontaktów z ludźmi, którzy nic do naszego życia nie wnoszą. I niestety w tym momencie popadanie w skrajność szkodzi, bo ustawiasz osoby takie jak ja, które szanują swój czas i świadomie wybierają rozmówców, miejsca do odwiedzenia, a nawet nieznajomych do rozmowy, na równi z tymi, którzy właściwie nie robią nic poza stukaniem w klawiaturę.

Melfka, wybacz jeśli źle zrozumiałem twoją wypowiedź, że im wiecej książek się czyta, tym więcej widzi się schematów, ale zasugerowałem się tym właśnie, że przede wszystkim literatura popularna takowych schematów używa w nadmiarze.
I zbytnia typizacja postaci - jeśli zamierzasz pisać literaturę - nie sprzyja zanadto znalezieniu czytelnika.
A jeśli tworzyć postaci intrygujące i zaskakujące, to gdzie szukać wzorów, jeśli nie w przypadkowości życia, w pomyłkowych spotkaniach i abstrakcyjnych dialogach?

No dobrze...
Wprowadziłam nową metodę:
codziennie minimum trzy tysie znaków ze spacjami

Myślałam, że będzie gorzej (ciężko tak siąść i pisać obowiązkowo), ale wyszło całkiem nieźle.
Może to i jakiś sposób?
Z drugiej strony mając w perspektywie jeszcze 250?

Augusta pisze:No dobrze...
Wprowadziłam nową metodę:
codziennie minimum trzy tysie znaków ze spacjami

Żadna nowa metoda, ja tak robię od lat. Powinienem dostać tantiemy za wykorzystanie

Navajero pisze:

Augusta pisze:No dobrze...
Wprowadziłam nową metodę:
codziennie minimum trzy tysie znaków ze spacjami

Żadna nowa metoda, ja tak robię od lat. Powinienem dostać tantiemy za wykorzystanie

Ale byś się musiał z Kingiem podzielić

Niech tam! Nie jestem skąpy

Navajero pisze:Żadna nowa metoda, ja tak robię od lat. Powinienem dostać tantiemy za wykorzystanie

wprowadziłem modyfikację - spanie na klawiaturze, konceptualizowanie czyli patrzenie w sufit, research czyli pisanie głupot na wery...
To chyba tantiem płacić nie muszę?

Zastanowię się A spanie na klawiaturze, to sport znany od momentu wynalezienia maszyny do pisania

Tyle tylko, że King pisze dziennie 2 tys. słów, a przy takich ilościach i codziennym pisaniu, można naprawdę szybko napisać średnich rozmiarów powieść . Sam mieszczę się w widełkach od 1 do 2k i polecam chociaż spróbować, bo może się nagle okażać, że piszecie znacznie mniej, niż możecie